ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΟ - Του Λουκά Κούσουλα

Θα δώσει, ελπίζω, και φέτος, να κάμει ο κόσμος Ανάσταση, να μαζευτούν οι ξενιτεμένοι στα σπίτια τους, να γιορτάσουν μαζί δικοί και φίλοι.....

Θα πήξουν οι επαρχιακοί δρόμοι απ’ τ’ αυτοκίνητα, θ’ αδειάσουν οι πόλεις και θα φισκάρουν τα κουτσοχώρια λαμπροφορεμένους τουρίστες και …

φυσιολάτρεις.

Θα πάνε χέρι – χέρι ξανά η ομορφιά που σώζει ακόμα η παράδοση, κι η αναστάτωση, από την άλλη, που συνεπάγεται η ραγδαία πρόοδος.

Δε γίνεται, φαίνεται, διαφορετικά.

Δε γίνεται ν’ αποκλείσεις τον άλλο απ’ το δικαίωμά του, να καβαλήσει τα’ αυτοκίνητό του οικογενειακώς, να ξεχυθεί κι αυτός κατά τα χώματα των προγόνων του, να νοστιμευτεί το ψητά αρνί, τις ωραίες πίτες και το κρασάκι της υπαίθρου….

Δε γίνεται να στρέψεις πίσω τον κόσμο, να του επιβάλεις εγκράτεια και σωφροσύνη τη σαρακοστή, ν’ απαιτήσεις καθαρή και αμόλευτη χαρά τη Λαμπρή, ορθόδοξη χριστιανική κατάνυξη..

Δε γίνεται!!!! Και γι’ αυτό, επιτέλους, θυμώνεις με τα νάϋλον λουλούδια του Επιταφίου και τα σπαρακτικά βεγγαλικά της Ανάστασης.!

Στάσου λίγο μακρύτερα. Θυμήσου την παλιά Ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα, την ωραιότερη μορφή της άνοιξης, όπως είπε κι ο ποιητής.

Τους κήπους που φούντωναν, τις πασχαλιές τους κρίνους τα τριαντάφυλλα.. Τη συννεφιασμένη πάντα Μεγάλη Παρασκευή με την ανοιξιάτικη γλυκειά μπόρα.

Θυμήσου τα Εγκώμια το βράδυ με τους αυτοσχέδιους εθελοντές ψαλτάδες και τις σπαρακτικές …. παραφωνίες τους.

Την προσμονή του Σαββάτου ως τις πρωϊνές της Κυριακής που σήμαιναν οι καμπάνες για την Ανάσταση. ( Που δεν γινόταν μεσάνυχτα του Σαββάτου…Και δεν άδειαζε αμέσως η εκκλησία για να μην κρυώσει η λιπαρή μαγειρίτσα και ….ξεπαστώσουμε!)

Οι λάκκοι στο μεταξύ θ’ ανάψουν όπως και τότε. Θα ντουμανιάσει ο ουρανός απ’ τις κληματόβεργες και σε λίγο οι σούβλες θα στριφογυρίζουν παιχνιδιάρικα και χαρούμενα.

Τα παιδιά, πάντα, θα τριγυρίζουν με τα καλά τους, τα κόκκινα αυγά και, ίσως, τη φωτογραφική μηχανή τους!

Πώς αλλοιώς τέλος πάντων… Νέοι καιροί, νέα ήθη.

Δεν είναι ώρα για γκρίνιες.

Η άνοιξη, δόξα το Θεό, ξαναγυρίζει ακόμα στον κόσμο. Κι η αγάπη του Χριστού που σταυρώθηκε για μας, κι αναστήθηκε, η αγάπη στον κόσμο ούτε ποτά πάλιωσε, ούτε περίσσεψε.

Χριστός Ανέστη,

Χρόνια Πολλά,

Φίλοι συμπατριώτες.

ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ

Τον Απρίλιο του 1978

Αναρτήθηκε από Πολύδροσος Παρνασσού