Τα Εγκώμια στη βυζαντινή υμνολογία
είνα ειδικά τροπάρια που ψάλλονται κατά τον όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου. Κατά την
τελετουργία ψάλλονται το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, .....
εντός των ναών, λίγο πριν την εκφορά του Επιταφίου, όπου μερικά εξ αυτών επαναλαμβάνονται και κατά την εκφορά. [Βικιπαίδεια]
εντός των ναών, λίγο πριν την εκφορά του Επιταφίου, όπου μερικά εξ αυτών επαναλαμβάνονται και κατά την εκφορά. [Βικιπαίδεια]
Πρόκειται για 185 σύντομα τροπάρια που παρεμβάλλονται μετά τον
118ο ψαλμό, (ψαλμό του Αμώμου) ακολουθώντας σε τρεις στάσεις.
Η πρώτη στάση σε ήχο πλάγιο α΄ αρχίζει με το εγκώμιο
«Η ζωή εν τάφω, κατετέθης, Χριστέ...».
H ζωή εν τάφω:
Η δεύτερη στάση σε ήχο πλάγιο α΄ αρχίζει με το εγκώμιο «Άξιον εστί μεγαλύνειν σε τον Ζωοδότην...» και
Η τρίτη στάση σε ήχο γ΄ αρχίζει με το εγκώμιο «Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι, Χριστέ μου».
H ζωή εν τάφω:
Μέσα στις ιδιόρρυθμα πολεμικές μέρες τις
οποίες βιώνουμε, η σκέψη ανατρέχει και στο σχετικό βιβλίο του Μυριβήλη: Η
ζωή εν τάφω είναι το πρώτο μυθιστόρημα που
έγραψε ο λογοτέχνης Στράτης Μυριβήλης, και ένα από τα πιο δημοφιλή και
εμβληματικά μυθιστόρηματα της ελληνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Στο
μυθιστόρημα, βασισμένο στις προσωπικές εντυπώσεις του συγγραφέα, εξιστορείται η
φρίκη όχι μόνο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και κάθε πολέμου γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.