«Αγαπάω»: Το Υπέροχο Ποίημα Που Έγραψε Ο Νίκος Καββαδίας Όταν Ήταν Μόλις 19 Ετών

Από τα «Ανένταχτα» του Νίκου Καββαδία, το ποίημα «Αγαπάω», δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Παύλου Δρανδάκη. ....
Τότε ο μεγάλος ποιητής ήταν δεν ήταν 19 ετών. Αλλά αν και τόσο νέος, μικρό παλικαράκι, η ευαισθησία του και το απίστευτο ταλέντο του στον χειρισμό της γλώσσας σε μαγεύουν.

Το ποίημα έχει τίτλο «Αγαπάω» και δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία από τις 3 ποιητικές συλλογές του:

Αγαπάω τ’ ό,τι είναι θλιμμένο στον κόσμο

Τα θολά ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους,

τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι

για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε,

τους τυφλούς μουσικούς των πολύβοων δρόμων,

τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε.

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

τον ιππότην που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους,

να φανεί απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου.

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα ‘ρθουν πίσω

αγαπάω, και θάθελα μαζί τους να πάω

κι ούτε πια να γυρίσω.

Αγαπάω τις κλαμένες ωραίες γυναίκες

που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα…

αγαπάω σε τούτον τον κόσμο – ό, τι κλαίει

γιατί μοιάζει μ’ εμένα.

Λίγα πράγματα μπορεί να γράψει κανείς, που να μην είναι κλισέ, για τον Νίκο Καββαδία. Ο ποιητής της θάλασσας και της καρδιάς μας, ο «Κόλλιας» όπως ήταν γνωστός στους φίλους και τους συναδέλφους του που μαζί τους ταξίδευε στα καράβια, γεννήθηκε το 1910 σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Μαντζουρίας, στην περιοχή του Χαρμπίν που ήταν στρατιωτική βάση.

Στο έργο του, στα ποιήματα και τις γλαφυρές διηγήσεις του, αποτύπωσε τη θαλασσινή φύση του Έλληνα.

Ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε καθετί που δάκρυζε, γιατί του θύμιζε τον ίδιο του τον εαυτό.

Έφυγε νωρίς, όχι στη θάλασσα, όπως ο ίδιος το ήθελε, αλλά ξαφνικά στη στεριά σε ηλικία μόλις 66 ετών.

ΠΗΓΗ: fanpage.gr