Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ
Όταν τα σινεμά του Κέντρου της Αθήνας δούλευαν από το πρωϊ μέχρι το βράδυ...
Δούλευε αρκετός κόσμος σε αυτά ....ταξιθέτριες που έκαναν και την καθαριότητα... μηχανικοί στις καμπίνες ....αυτοί που μεταφέρανε τις μπομπίνες με τα μηχανάκια, από σινεμά σε σινεμά στα διαλείμματα....αυτοί που πουλούσαν στα διαλείμματα αναψυκτικά κ.λ.π....άλλοι που έκοβαν τα εισιτήρια στην πόρτα παρέα με τους εφοριακούς που έκαναν έλεγχο για τυχόν διαφυγή φόρων και φυσικά οι ταμίες.
Θα μείνω στους πωλητές ....έπρεπε σε ελάχιστη ώρα που διαρκούσε το διάλειμμα να πουλήσουν περισσότερα Προϊόντα
...σάμαλι...ρόξυ...κώκ...
Κάπου στην Βερανζέρου στην Ομόνοια δηλαδή σε ένα υπόγειο υπήρχε ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής με πελάτες κυρίως τα σινεμά.
Άνοιγε χαράματα και έκλεινε αργά το βράδυ....ποδήλατα απ΄έξω.
Χρειαζότανε ταχύτητα....
Χρειαζότανε ταχύτητα....
Στο ΡΙΒΟΛΙ το σινεμά στην Σοφοκλέους τόσα κώκ....σάμαλι....
Η ΑΛΑΣΚΑ και το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ ήταν κοντά τα πήγαιναν τρέχοντας....
Στο ΙΝΤΕΑΛ στο ΣΙΝΕΑΚ ...τι να πρωτοθυμηθείς.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά του εργαστηρίου η μυρουδιά των γλυκών σε τρέλαινε και φυσικά δεν έλεγες όχι στο κομμάτι σάμαλι που σου προσέφεραν ...με την σπάτουλα και έκαιγε ακόμα.
Ο ιδιοκτήτης του εργαστηρίου ήταν πολύ αγαπητός στην περιοχή και βοηθούσε όπου υπήρχε φτώχεια.
Ωραίοι άνθρωποι σε δύσκολα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.