Παρ ότι η λέξη Κούλουμα, σε μάς, τούς εσωτερικούς μετανάστες, πού συνοικήσαμε στο κλεινόν Άστυ, στα χρόνια πού αφήσαμε πίσω, στα 1947, ήταν σχετικά άγνωστη,....
προσωπικά τήν έμαθα πολύ αργότερα, την 10ετία τού 1980, όταν βρέθηκα μαζί με το πλήθος τών εορταστών, στού Φιλοπάππου, με όλα τα σχετικά τής Καθαροδευτέρας, ταραμάδες, λαγάνες, πέταγμα αετού κ.λ.π.
Τοτε, το απόλυτο must ήταν το πέρασμα, από το χαριτωμένο σπίτι, τού μπάρμπα- Σπύρου Βασιλείου τής μικρής οδού Γουεμπστερ, την οποία εκείνος με την ζωγραφική του, ενέγραψε στα τοπόσημα τής Τέχνης, κι εγώ ήμουν μαθητευόμενος τότε Φιλότεχνος, πού περιέτρεχα, τούς γύρωθεν δρόμους και δρομάκια, στούς εγκατεστημένους καλλιτέχνες γλύπτες και ζωγράφους, ήσαν πολλοί, παρακολουθώντας τις τάσεις, τεχνικές και δημιουργίες, πολλών και ικανών δημιουργών.
Την Καθαροδευτέρα , ένας απίστευτος κόσμος και κοσμάκης, άσημοι και διάσημοι, πρωθυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, καλλιτέχνες, λαός, κοσμοσυρροή, συνωστισμός και ο μπάρμπα- Σπύρος, να ανεβοκατεβαίνει πανευτυχής, Ρουμελιώτης, Ξένιος, προσην ής, να δέχεται και να υποδέχεται, ένα πλήθος ανθρώπων .
Άς είναι μακάριος, ο γνήσιος αυτός εκφραστής τής αστικής καθημερινότητας, πού τήν αγάπησε και τον αγάπησε. Τον Γαλαξιδιωτη ζωγράφο Σπύρο Βασιλείου, πού άναψε το άσβεστο αυτό φώς, κάτω από την Ακρόπολη.
Προσκυνώ την μνήμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου