Γιώργος Βιδάκης
.....Εκεί
σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα
ρήματα
όσα
είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια,
μέδουσες
με
τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα
ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Μονάχη
έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Εκεί
ρόδια, κυδώνια
θεοί
μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το
λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Kαι
πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά
και σχίνο
σπάρτο
και πιπερόριζα
με
τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες
γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι.
Μονάχη
έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!
Εκεί
δάφνες και βάγια
θυμιατό
και λιβάνισμα
τις
πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.
Στο
χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα,
κνίσες,
τσουγκρίσματα
και
Χριστός Ανέστη
με
τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!
Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί, «Τα Πάθη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.