Τής Βασιλικής Α Λαγού
Διευκρινίζω: δεν είμαι μορφωμένη,δεν είμαι ειδικός,δεν είμαι φανατισμένη πολιτικά(πλέον)...Σαφώς και έχω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις(γνωστές στους φίλους μου),σαφώς και έχω άποψη.
ΟΜΩΣ...δεν το χωράει το φτωχό μου το μυαλό,αυτό που συμβαίνει...
Η Ελλάδα να βρίσκεται στην θέση που όλοι γνωρίζουμε,η διαπραγμάτευση να έχει φθάσει σε οριακό σημείο,οι δανειστές να μην κρατάνε ούτε τα προσχήματα,ο Λαός μας πληγωμένος και εξαθλιωμένος να αγωνιά για την ίδια του τη ζωή,οι λαοί της Ευρώπης να διαδηλώνουν την συμπαράστασή τους στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό ΚΑΙ να υπάρχουν "Έλληνες" που να διαδηλώνουν υπέρ των δανειστών!!! ...να παρακαλάνε για...μέτρα...και άλλα μέτρα...Στην τελική να προετοιμάζουν...έναν εμφύλιο...
Πότε θάρθει η μέρα,που δεν θα χρησιμοποιούμε τα δάχτυλα για να μουντζώνουν,για να υπογράφουν την καταδίκη μας,για να "δείχνουν"...
Πότε θα τα χρησιμοποιήσουμε επιτέλους για να τα ενώσουμε;;;
ΟΜΩΣ...δεν το χωράει το φτωχό μου το μυαλό,αυτό που συμβαίνει...
Η Ελλάδα να βρίσκεται στην θέση που όλοι γνωρίζουμε,η διαπραγμάτευση να έχει φθάσει σε οριακό σημείο,οι δανειστές να μην κρατάνε ούτε τα προσχήματα,ο Λαός μας πληγωμένος και εξαθλιωμένος να αγωνιά για την ίδια του τη ζωή,οι λαοί της Ευρώπης να διαδηλώνουν την συμπαράστασή τους στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό ΚΑΙ να υπάρχουν "Έλληνες" που να διαδηλώνουν υπέρ των δανειστών!!! ...να παρακαλάνε για...μέτρα...και άλλα μέτρα...Στην τελική να προετοιμάζουν...έναν εμφύλιο...
Πότε θάρθει η μέρα,που δεν θα χρησιμοποιούμε τα δάχτυλα για να μουντζώνουν,για να υπογράφουν την καταδίκη μας,για να "δείχνουν"...
Πότε θα τα χρησιμοποιήσουμε επιτέλους για να τα ενώσουμε;;;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ*Το παραπάνω κείμενο ανήρτησε η συμπατριώτισά μας Βάσω Λαγού στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook και με την συγκατάθεσή της το δημοσιεύουμε.
"Σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…».
Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.
Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας…
Να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις… κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί… σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.
Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός… τα λουλούδια που ανθίζουν… ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη… και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους…»
Νταριο Φο, μήνυμα προς αγανακτισμένους