Σουβαλιώτικες Ιστορίες…. αθώοι για μια φορά ακόμα οι κατηγορούμενοι

Στα προπολεμικά χρόνια η φτώχεια που επικρατούσε υποχρέωνε την πλειοψηφία των ανθρώπων, να προβαίνουν σε ενέργειες μη νόμιμες, προκειμένου να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Η κλεψιά ήταν στο επίκεντρο την εποχή εκείνη.....

Ήταν τιμητικό σε όποιον  κατάφερνε να κλέψει χωρίς να τον πιάνουν .

Την εποχή εκείνη οι πρόχουντες είχαν καταφέρει να πείσουν ότι ο όρκος στο ευαγγέλιο ήταν πράγματι ιερός και έτσι είχαν πεισθεί όλοι ότι δεν μπορούσαν να ορκίζονται ψεύτικα.

Οι ανάγκες όμως κατάφερναν αυτούς που έκλεβαν να σκέφτονται τρόπους που να ξεγελούν τους αστυνομικούς.

Στην Σουβάλα εξπέρ του είδους ήταν οι δυό φίλοι ο Π…. και ο Κ…..

Το μυαλό τους ήταν αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω από των χωροφυλάκων.

Μία από τις ιστορίες που έγιναν γνωστές είναι και η παρακάτω:

Η χρονιά για τα σιτάρια ήταν από τις καλύτερες και η αποθήκη του Καρούζου..... ήταν γεμάτη.

Έπρεπε όμως οι δύο φίλοι να πάρουν το μερίδιό τους.

Παίρνει λοιπόν ο Π….. στους ώμους του Κ…..

Μπαίνουν στην αποθήκη και ο Κ.... έπαιρνε τα τσουβάλια και καβάλα στον Π..... τα κουβαλούσε έξω στο μουλάρι.

Το μεσημέρι οι δύο τους περίμεναν την επίσκεψη των οργάνων της τάξεως.

Δεν άργησαν αυτή με το ευαγγέλιο στο χέρι.

-          Γιατί ρε σεις πήρατε το σιτάρι του ανθρώπου?

-          Δεν μας αφήνεις στην Φτώχεια μας κυρ- αστυνόμε?

-          Να ορκιστείτε να δούμε τι θα πείτε.

-          Όπως διατάξετε.

Βάζοντας το χέρι στο ευαγγέλιο ο Π. λέει:

΄΄Αν άπλωσα τα χέρια μου να πάρω από την αποθήκη σακί με σιτάρι, να μου κοπούν τα χέρια.΄΄

Και ο Κ.

΄΄Αν πάτησε το πόδι μου στην αποθήκη με το σιτάρι να μου κοπούν τα πόδια΄΄.

Οπότε αθώοι για μια φορά ακόμα οι κατηγορούμενοι.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς όταν διηγούμασταν τις ιστορίες, αποκαλύπτονταν ότι τα ίδια συνέβαιναν και σε άλλα χωριά .

Τα προβλήματα δεν ήταν μόνο στην Σουβάλα αλλά και στα άλλα χωριά.

Ίσως οι πρώτοι διδάξαντες να ήταν οι Σουβαλιώτες που είχαν και μεγαλύτερη φτώχεια.

Χ.Μ.