Θρυμματισμένος στίχος
Γλυστράει η ζωή μου και χάνεται
Κι αθόρυβα λιγοστεύω....
Βουλιάζοντας στην ευρυχωρία του χρόνου.
Διάσπαρτος σκελετός η Ζωή μου
Πού ξεθωριάζει.
Μόνο τά χρώματα του δειλινού
Περισσεψαν,
Και ο άδειος χρόνος
Πού με ληστεύει.
Κράτησέ με κι απόψε κοντα σου
Στους δρόμους των χελιδονιών,
Στην ξανθή αμμουδιά
Που ολημερίς ταξίδευες
Στους ώμους του ηλιου ,
κι ολόγυμνη σπαρταρούσες
στο κύμα της θάλασσας .
Θα ‘ρθώ κι απόψε
Σαν μεθυσμένος άνεμος
Στις στεγες του καλοκαιριού
Σαν γλάρος πού σηκωνει
Στις φτερούγες του τον Ερωτα.
Τραγούδα καρδιά μου !
Αχ ! εκεινα τά μάτια της .
Δημητρης Αδρυμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.