Η ΓΙάννα τ’ απεφάσισε να πάει με τους κλέφτες.....
Βάνει φωτιά στο πούρο της, Cohiba Exquisitos,
και τα Chanel της φόρεσε και παίρνει τις ραχούλες.
Δώδεκα χρόνους έκανε στους κλέφτες καπετάνιος
κανείς δεν τήνε γνώρισε πως ήταν κορασίδα.
Και μια Λαμπρή, μια Κυριακή, μια ’πίσημην ημέρα
βγήκαν οι κλέφτες στο χορό να ρίξουν το λιθάρι.
Το ρίχνουν τα κλεφτόπουλα, το παν σαράντα χνάρια,
το ρίχνει η Χαλυβούργαινα, το πάει σαράντα πέντε.
Κι από το σείσμα το πολύ κι από το λύγισμά της
εκόπη τ’ αργυρό κουμπί και ’φάνη κάτι εφάνη.
Άλλοι το λένε μάλαμα κι άλλοι το λένε ασήμι·
κείνο δεν είναι μάλαμα, κείνο δεν είν' ασήμι,
μόν’ είν’ της κόρης το βυζί σε πλαστικό χειρούργο.
(Παραδοσιακό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου