Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ

Ωραία φωτογραφία βγαλμένη το 1960....

Φυσικά τα τραπεζάκια έξω...

Εκεί τα ραντεβού για δουλειά και όχι μόνον... για to know as better που λέμε στην καθομιλουμένη νεοελληνική είχαν μια ιδιαίτερη αίγλη...επισημότητα θα έλεγα...

Ευγενέστατοι οι σερβιτόροι με τα λευκά σακάκια-μπλούζες...εξαιρετικό
το σερβίρισμα....εξαίσια η σοκολατίνα...η αμυγδάλου...το σαβαρέν (μπαμπάς)...αλλά και ο λογαριασμός στην χειρόγραφη απόδειξη στο τσίγκινο πιατάκι αλλά και το πουρμπουάρ.

Χάζευες τα γκρί ταξί ...τα πειρατικά...τις ουρές στις αφετηρίες με τον συνωστισμό και τον γραφικό τύπο με την σφυρίχτρα που έσπρωχνε τον κόσμο για να χωρέσει παίρνοντας την αμοιβή του από τον ταξιτζή ή τον πειρατή.

Δεν θα αργούσε η Τροχαία με το μεγάλο Αμερικάνικο περιπολικό να έρθει
και να τους οδηγήσει στην Σωκράτους που ήταν τότε η βάση της.

Στην Όθωνος υπήρχαν αεροπορικές εταιρείες και γραφεία ταξειδίων...
Στην Μητροπόλεως ωραία μαγαζιά με καλή πελατεία που δεν ρωτούσε
την τιμή για το γουναρικό...για το κόσμημα....

Οι μαιτρέσες τότε είχαν πέραση και σπάνια μεγαλοεπιχειρηματίας δεν θα είχε
και μαιτρέσα και γκαρσονιέρα στο Κολωνάκι ή δωμάτιο day use στα ακριβά
ξενοδοχεία του Συντάγματος....για "μεσημεριανή ξεκούραση".

Όλα πήγαιναν καλά....ο πλούσιος είχε το παντεσπάνι του και ο φτωχός το μεροκάματό του.

Όλοι κάπου δουλεύανε....με ή χωρίς ασφάλιση και αποδοχές που δύσκολα
εξυπηρετούσαν το νοίκι και το τεφτέρι του μπακάλη.

Η Βουλή στο Σύνταγμα πάντα αγέρωχη στο ίδιο σημείο με τον Άγνωστο Στρατιώτη παρακολουθούσαν τα τεκτενόμενα στην ιστορική Πλατεία με το βαρύγδουπο όνομα.

Η ηρεμία έδωσε την θέση της στην φασαρία....

Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει....ο κόσμος βγήκε στους δρόμους....

"...κομμουνιστές είναι ...να ρίξουν την Κυβέρνηση θέλουν..."

Είπαν οι νικητές του εμφυλίου ....

Κολοκύθια τούμπανα....

Λεφτά δεν είχαν για το τεφτέρι του μπακάλη και αυτός τους έκοψε την πίστωση.

Και βγήκαν στους δρόμους και φωνάζανε και πλακωθήκανε με την αστυνομία
και φάγανε και δώσανε ξύλο και μέσα τους πήγαν και τουμπάρανε
τα τρόλεϋ και τα λεωφορεία στο Σύνταγμα και...η συνέχεια γνωστή.

Βγήκαν τα τάνκς και παρκάρανε στο Σύνταγμα και οι τρείς καμπαλέρος
έβγαλαν διάγγελμα ότι αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση της Χώρας
και μετατρέπουν την Βουλή σε μουσειακό χώρο...μέχρι νεωτέρας.

Σαστισμένος ο κοσμάκης είδε όρθια πάλι τα τρόλεϋ και δεν αντέδρασε...

Άλλοι έλεγαν ...ο λοχίας θα μας σώσει πόσο μάλλον που ήταν και συνταγματάρχης...άλλοι είπαν ...αλλοίμονο δικτακτορία έχουμε.

Αποτέλεσμα...ο ασθενής μπήκε για εφτά χρόνια στον γύψο και για να μπορέσει να ξανασταθεί όρθιος είδε και έπαθε.

Ευτυχώς έφυγαν και τα τάνκς ήρθε ξανά η πολυπόθητη Δημοκρατία
σκέτη χωρίς το στέμμα και αναπτερώθηκε το ηθικό μας.

Η Πλατεία Συντάγματος έγινε λαϊκότερη...έδιωξε και τα τραπεζάκια και τα ακριβά ζαχαροπλαστεία ...δέχτηκε τα μαζικής λαϊκής εστίασης με τα χάρτινα σερβίτσια...έκλεισαν και τα ακριβά μαγαζιά.

Η Βουλή επαναλειτούργησε και δέχτηκε με χαρά τους εκλεκτούς του Λαού.

Οι υπουργοί και τα εξαπτέρυγά τους εργάστηκαν σκληρά για το καλό μας
και εμείς ενθουσιαστήκαμε.

Και να οι διορισμοί...και να τα δάνεια με μεσολάβηση γραφείων πολιτικών
εκλεγμένων με σταυρό...

Όλοι αυτοί όμως που εργάστηκαν για το καλό μας ήταν σωστό να αμείβονται
με τον ψωρομισθό του βουλευτή;

Όχι βέβαια και το αποτέλεσμα γνωστό...

Η λέξη μίζα παλιά ήταν γνωστή στους αυτοκινητιστές...στη συνέχεια
έγινε συνώνυμη του πολιτικού.

Και φάγανε...και φάγανε...και φάγανε...

Συμπέρασμα.....μας πήρε ο διάολος και μας σήκωσε και μας πέταξε
με την βοήθεια τζακάτου πρωθυπουργού στο στόμα του δράκου.
Η Πλατεία Συντάγματος στην συνέχεια βαφτίστηκε Πλατεία Αγανακτισμένων...

Αστέγων....Χρηστών...

Πληγωμένη...ξεδοντιασμένη...βρώμικη...

Ξανά στους δρόμους ο κοσμάκης...μάχες σώμα με σώμα  ...πόσες φορές της ξήλωσαν τα μάρμαρα για πολεμοφόδια ούτε αυτή  ξέρει.
Σε αυτήν στις ημέρες μας κρεμάστηκε και ο φαρμακοποιός διαμαρτυρόμενος
για την Μνημονιακή Κατοχή.

Τα είδε όλα η Πλατεία Συντάγματος;

Δεν νομίζω....