Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ
Παλιά στην Αθήνα υπήρχαν αρκετά γραφικά ταβερνάκια όπου διασκέδαζε ο κοσμάκης με τα λίγα που είχε και φυσικά τον ρεφενέ. Τα βαρέλια δίπλα στα τραπέζια με την λαδόκολλα και τα καρέ τραπεζομάντηλα.....
Η κιθαρίτσα κρεμασμένη στον τοίχο και παραδίπλα το ακορντεόν για τους καλλιτέχνες που ερχόντουσαν αργότερα. Μεροκαματιάρηδες δηλαδή που συμπλήρωναν το μεροκάματο με το τραγούδι.
Η παρέα σιγοντάριζε και του έριχνε κανένα κέρμα στο πιατάκι που έβγαζε
τελειώνοντας.
τελειώνοντας.
Οι ειδικοί της ρετσίνας έλεγαν την γνώμη τους....
"...λίγο θολό φαίνεται...θέλει βοριαδάκι να ξελαμπικάρει..."
Ο κάπελας (έτσι έλεγαν τον ταβερνιάρη) έκανε βόλτα στα τραπέζια και ρωτούσε τους πελάτες αν είναι ευχαριστημένοι....τράβαγε και κανένα ποτηράκι.
Μια από αυτές τις ταβέρνες ήταν στο Παγκράτι...την έλεγαν
"Του Μπαρμπούτσογλου οι κόρες"....ο ιδιοκτήτης είχε στο καλλιτεχνικό μέρος τις κόρες του ...τις περίφημες...Αδερφές Μπαρμπούτσογλου....γνωστές και ως ζωντανά τζουμπόξ....
"Του Μπαρμπούτσογλου οι κόρες"....ο ιδιοκτήτης είχε στο καλλιτεχνικό μέρος τις κόρες του ...τις περίφημες...Αδερφές Μπαρμπούτσογλου....γνωστές και ως ζωντανά τζουμπόξ....
Το γέλιο της αρκούδας....σηκωνόσουνα από το τραπέζι τις έδινες ένα δεκάρικο και σου έλεγαν το τραγούδι που ήθελες....πειράγματα...χαμός.
Έξυπνο στήσιμο από την οικογένεια Μπαρμπούτσογλου που άφησε εποχή.
Έξυπνο στήσιμο από την οικογένεια Μπαρμπούτσογλου που άφησε εποχή.
Κάνεις να μπεις στου μπάρμπα-Γιάννη,
για μαριδίτσα και κρασί,
στρίβε σου λένε, βρε αλάνι,
εδώ είναι αριστοκρασί.
Και βλέπεις κοσμική Αθήνα,
βλέπεις τον κάθε κουνενέ,
να πίνει γαλλιστί ρετσίνα,
και να τη λέει ρεζινέ.
Aχ! η παλιά ταβέρνα, με τη λατέρνα και το σκουμπρί,
κάπελας όταν κέρνα, σαχλάκιας δεν κόταγε να μπει.
Kιθάρα, μαντολίνο, μεζές, τραγούδι φίνο,
Αχ! η παλιά ταβέρνα,
με τα μεράκια της τα παλιά.
Στα Κούτσουρα πας να τρυπώσεις,
πες το μεγάλε μου καημέ,
και τρέμεις να μην τσαλακώσεις,
κάποιας κυρίας το λαμέ.
Στα Κούτσουρα μπανίζεις κι΄ άλλα,
διάσημα, διπλωματικά,
να πίνουν το κρασί σαν γάλα,
παξιμαδίτσες και γλυκά.
Aχ! η παλιά ταβέρνα, με τη λατέρνα και το σκουμπρί,
κάπελας όταν κέρνα, σαχλάκιας δεν κόταγε να μπει.
Kιθάρα, μαντολίνο, μεζές, τραγούδι φίνο,
Αχ! η παλιά ταβέρνα,
μετά μεράκια της τα παλιά.
για μαριδίτσα και κρασί,
στρίβε σου λένε, βρε αλάνι,
εδώ είναι αριστοκρασί.
Και βλέπεις κοσμική Αθήνα,
βλέπεις τον κάθε κουνενέ,
να πίνει γαλλιστί ρετσίνα,
και να τη λέει ρεζινέ.
Aχ! η παλιά ταβέρνα, με τη λατέρνα και το σκουμπρί,
κάπελας όταν κέρνα, σαχλάκιας δεν κόταγε να μπει.
Kιθάρα, μαντολίνο, μεζές, τραγούδι φίνο,
Αχ! η παλιά ταβέρνα,
με τα μεράκια της τα παλιά.
Στα Κούτσουρα πας να τρυπώσεις,
πες το μεγάλε μου καημέ,
και τρέμεις να μην τσαλακώσεις,
κάποιας κυρίας το λαμέ.
Στα Κούτσουρα μπανίζεις κι΄ άλλα,
διάσημα, διπλωματικά,
να πίνουν το κρασί σαν γάλα,
παξιμαδίτσες και γλυκά.
Aχ! η παλιά ταβέρνα, με τη λατέρνα και το σκουμπρί,
κάπελας όταν κέρνα, σαχλάκιας δεν κόταγε να μπει.
Kιθάρα, μαντολίνο, μεζές, τραγούδι φίνο,
Αχ! η παλιά ταβέρνα,
μετά μεράκια της τα παλιά.
Στίχοι:Σπύρος Μελάς και Μιχάλης Λιδωρίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου