Χαϊδελβέργη: Ο Λάκης Λαζόπουλος ...αλλού

ΤΑΣΟΥΛΑ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

«Συμφωνώ ότι όσα είπε ο Λαζόπουλος ήταν απαράδεκτα, όμως, πριν γίνετε τιμητές, σκεφτείτε πόσες φορές βολευτήκατε παρκάροντας σε μια θέση ΑμεΑ ή μπροστά σε μια ράμπα πεζοδρομίου»,.....

έγραψε η Μαίρη, μια φίλη στο facebook, με αφορμή τη δήλωση του γνωστού κωμικού (ο επιθετικός προσδιορισμός «δημοφιλής» ας προστεθεί κατά βούληση), που λίγο πολύ χαρακτήρισε όσους είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο, παρανοϊκούς και παράφρονες. Εχει δίκιο – η Μαίρη, όχι ο Λαζόπουλος. Το ’χουμε αυτό εμείς οι Ελληνες. Οργιζόμαστε και ξεσπαθώνουμε για να προστατεύσουμε αυτά που την επόμενη μέρα –αν όχι την επόμενη ώρα– εμείς οι ίδιοι μπορεί να αγνοήσουμε, προσβάλλουμε, καταργήσουμε, καταπατήσουμε.

Ολο αυτό με έκανε να θυμηθώ τη Χαϊδελβέργη. Η παραμυθένια γερμανική πόλη διαθέτει τον μεγαλύτερο πεζόδρομο στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο: τη Hauptstrasse, με μήκος 1,6 χιλιόμετρα. Περνάει από την κεντρική πλατεία, το Hotel Ritter του 1592 (ένα από τα καλύτερα δείγματα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής) και δεκάδες μαγαζάκια, από μπιραρίες και καφέ μέχρι παλαιοπωλεία και ζαχαροπλαστεία (το Café Gundel, στον αρ. 212, είναι από τα πιο παλιά, με έτος ίδρυσης το 1613!). Αν βρεθείτε εκεί, τίποτα δεν θα διαταράξει την ηρεμία σας, τίποτα δεν θα αφαιρέσει το παραμικρό από την απόλαυση του περιπάτου σας. Να περάσει αυτοκίνητο; Θα αστειεύεστε. Να παρκάρει κανείς πάνω στο πλακόστρωτο; Ούτε για ένα λεπτό. Ο ανεφοδιασμός των καταστημάτων γίνεται μόνο στη διάρκεια του επιτρεπόμενου ωραρίου, τα τουριστικά λεωφορεία παρκάρουν στην οριοθετημένη ζώνη, οι κάτοικοι ξέρουν πως η Hauptstrasse δεν είναι απλώς ένα ακόμη αξιοθέατο, που φέρνει χρήματα στην τοπική οικονομία· είναι ένα πολύτιμο κομμάτι της ίδιας της ζωής τους και πρέπει να το διαφυλάξουν. Να σας θυμίσω τι συμβαίνει, αντιστοίχως, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου; Δεν χρειάζεται, το γνωρίζετε. «Ελα μωρέ, αυτοί είναι Γερμανοί!», θα έλεγε ίσως ο Λαζόπουλος. Και οι ύπουλοι, «μικροί Λαζόπουλοι» που μπορεί να κρύβονται μέσα μας..

kathimerini.gr