Ο "ΧΑΙΝΗΣ" ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΜΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ.." Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη / π’ όλο με περιμένει / κι όλο την καρτερώ...".

"Γ"         Θα  σας  παρουσιάσουμε  σήμερα , αφού πρώτα  την "περιποιηθήκαμε "  , την  ιστορία  του  εξαιρετικού τραγουδιού  "Η τίγρη"  που  έγραψε  ο  "Χαίνης" Δημήτρης  Αποστολάκης  και  τραγούδησε  ο ίδιος   βέβαια  αλλά  και  συγκλονιστικά  ο  Ψαραντώνης  , o αδελφός  του  Νίκου  Ξυλούρη (λίγα λόγια και για τους δύο θα διαβάσετε παρακάτω). Κάτω  από  το βίντεο με  τον  Ψαραντώνη δείτε  πώς  σχολίασε   ο  φίλος  Γιώργος  Βιδάκης.

Δεν ξέρω λέει  ο  Δημήτρης  Αποστολάκης  τι είναι πραγματικό, τι είναι φανταστικό. Ή μάλλον, δεν ξέρω πώς διακρίνονται. Γιατί στην ουσία ζω μια......

φαντασιακή πραγματικότητα, ή αλλιώς μια πραγματική φαντασίωση.

Το τραγούδι "Η τίγρη" μου δόθηκε λέει,   στη συνέντευξή  του  στο tvxs,  ο Δημήτρης  Αποστολάκης  επί των ημερών της πρώτης μου μετοικεσίας εις τας Αθήνας, όταν το συγκρότημα "Χαϊνηδες" είχε διαλυθεί για κάποιο διάστημα και έμενα στην Αθήνα στα Πετράλωνα συγκατοικώντας με τον Ρος Ντέιλι. Αυτή την περίοδο μου δόθηκε το τραγούδι "Η τίγρη".

Όταν έφυγα -μετά από ένα μεγάλο διάστημα παραμονής μου στην Αθήνα- γυρνώντας στην Κρήτη, το τραγούδι είχε εξαφανιστεί  και δεν θυμόμουν τίποτα, παρά μόνο τον τίτλο, αλλά και την ισχυρή αίσθηση που έκανε μέσα μου.

 Έψαξα μανιωδώς να βρω το χαρτί που το είχα γράψει. Μια ολόκληρη ημέρα. Τα πράγματά μου, άλλωστε, στο σπίτι, είναι λιγοστά. Το χαρτί, όμως, είχε εξαφανιστεί παντελώς. Έκανα το σπίτι άνω κάτω, δύο και τρεις φορές. Δεν βρέθηκε.

  Τη δεύτερη μέρα, φώναξα και φίλους μου. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω. Τίποτα.

Την Τρίτη ημέρα, στεναχωρημένος, βγήκα από το σπίτι να κάνω μια βόλτα.

  Επιστρέφοντας και ανοίγοντας την πόρτα, οσμίζομαι τη μυρωδιά ζώου. Απορώ πώς, αφού είχα κλειστά τα πάντα, κάποιο ζώο μπήκε μέσα και μάλιστα επειδή έχω μεγαλώσει σε χωριό, καταλαβαίνω ότι δεν είναι συνηθισμένο ζώο, ότι είναι μεγάλο ζώο.

Ενστικτώδικα, κοιτάζω τη μέση μου γύρω γύρω που έχω το μαχαίρι. Πάει να με κυριέψει προς στιγμήν ένας φόβος, αλλά από την άλλη λέω «να δούμε τι είναι…».

 Κοιτώντας παντού, δεν βλέπω απολύτως τίποτα. Μόνο στο πάτωμα, κάποια στιγμή, υπήρχε ένα και μοναδικό χαρτί, που ήταν «Η Τίγρη». Τότε, αυτό που ένιωσα, δεν μπορώ να το αποτυπώσω με λόγια. Αν προσπαθήσω θα είναι αμφίβολο το αποτέλεσμα….

Μετά, πήγα στον Ψαραντώνη, μου πήρε από το χέρι το χαρτί και μου είπε «Αυτό είναι δικό μου τραγούδι». Έτσι η πρώτη εκτέλεση έγινε με τον Ψαραντώνη.

Αυτό έχει συμβεί σε μια πραγματικότητα που έζησα εγώ, και είναι δύσκολο να αναπαραχθεί. Αισθάνομαι φυσικά, άσχημα που μεταφέρω με λόγια μιας καθιερωμένης γλώσσας -η μόνη υπαρκτή βέβαια- αυτή την εμπειρία, που δεν υπάρχει γι αυτήν αλήθεια ή ψέμα. Γιατί δεν μπορώ να την εντάξω κάπου, εφόσον δεν έχει για μένα σημασία αυτός ο διαχωρισμός.

ΚΑΙ  ΤΟ  ΣΧΟΛΙΟ  ΤΟΥ  ΦΙΛΟΥ  ΓΙΩΡΓΟΥ  ΒΙΔΑΚΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ  "ΤΙΓΡΗ" .........Κορφή δέν υπάρχει, υπάρχει μονάχα ύψος. Ανάπαψη δέν υπάρχει υπάρχει μονάχα αγώνας. Τί γουρλώνεις τα μάτια ξαφνιασμένος; Ακόμα δέ μέ γνώρισες; Θαρρείς πώς είμαι φωνή του Θεού; όχι, είμαι ή φωνή σου ταξιδεύω πάντα μαζί σου, δέ σέ αφήνω, αλίμονο νά σέ άφηνα μονάχο! Μιά φορά, όταν πάλι πετάχτηκα θυμωμένη άπο το σπλάχνο σου, μου ’δωκες ένα όνομα καί το κρατώ, μου αρέσει είμαι ή Τίγρη ή Συνταξιδιώτισσα. Σώπασε τή γνώρισα, κι ή καρδιά μου στερεώθηκε. Γιατί νά τη φοβηθώ; Ταξιδεύουμε πάντα οί δυό μας ολα τά είδαμε καί τά χαρήκαμε μαζί. Φάγαμε κι ήπιαμε οι δυό μας στά τραπέζια της ξενιτιάς, πονέσαμε μαζί, χαρήκαμε μαζί πολιτείες, γυναίκες, ίδέες. Κι όταν, φορτωμένοι λάφυρα, γεμάτοι πληγές, γυρίζαμε στο ήσυχο κελί μας, ή τίγρη ετούτη γαντζώνουνταν αμίλητη στην κορφή του κεφαλιού μου, εκεί ναι ή σπηλιά της. Απλώνεται σοφιλιαστά γύρα στο κρανίο μου, χώνει τά νύχια της στο μυαλό μου κι άναθιβάνουμε κι οί δυό, άλαλοι, τά οσα είδαμε, καί λαχταρίζουμε τά οσα έχουμε άκόμα νά δούμε. Χαιρόμαστε πού όλος ό κόσμος, όρατος κι άόρατος, είναι βαθύ, άξεδιάλυτο μυστικό βαθύ, ακατανόητο, πέρα άπο το νού, άπο την πεθυμιά, άπο τή βεβαιότητα. Κουβεντιάζουμε, ή Τίγρη ή Συνταξιδιώτισσα κι εγώ, καί γελούμε πού είμαστε τόσο σκληροί, τρυφεροί κι άχόρταγοι γελούμε γιά τήν άχορταγιά μας, κι άς ξέρουμε πώς ένα βράδυ, σίγουρα, θά δειπνήσουμε μέ μιά φούχτα χώμα καί θά χορτάσουμε. Τί χαρά είναι ετούτη, ώ Ψυχή τού άνθρώπου, ώ Τίγρη Συνταξιδιώτισσα, νά ζεΐς, ν’ άγαπάς τή γης καί νά κοιτάζεις το θάνατο καί νά μή φοβάσαι 

Νίκος Καζαντζάκης : «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΚΟ»

"Τίγρη"

Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Στιχοι¨ Δημήτρης Αποστολάκης

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

π’ όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ,

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει

καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου

κι εγώ για το καλό μου

για κείνη πολεμώ

κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,

για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,

για να την αγκαλιάσω

στον πιο τρελό χορό,

κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,

μου δίνει την προβιά της

για να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,

σχεδόν αγαπημένοι,

καθείς να κοιμηθεί

και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,

σαν τη στερνή την ώρα

που θα επιτεθεi

                               

                       ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ  ΚΑΙ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΔΥΟ

                     ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ

"Επειγόντως να τολμήσουμε ριζοσπαστικές λύσεις για τον εαυτό μας και τον κόσμο"

/// Απλά και με λίγα λόγια είναι ο εμπνευσμένος δημιουργός πολλών τραγουδιών, τα οποία από το 1993 που ιδρύθηκαν οι Χαϊνηδες, αγαπήθηκαν από τον κόσμο και πέρασαν στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Νωρίτερα, σπούδασε φυσικός και συμμετείχε ως ερευνητής στο CERN, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αν τον παρακολουθήσεις, αν τον γνωρίσεις καταλαβαίνεις ότι είναι πολλά περισσότερα, όπως οι παλιακοί ανθρώπινοι τύποι, είναι και επιστήμονας και καλλιτέχνης και φιλόσοφος και περίεργος-πάνω από όλα…

    Ο Δημήτρης – Χαΐνης – Αποστολάκης κάνει θόρυβο, διαταράσσει την κοινή μας ησυχία   κάποια χρόνια τώρα.///

Απο  συνέντευξή  του  στην  Μαρία  Πελεβάνη  στο"Περιοδικό".

  ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΝΗΔΕΣ, ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΑΛΑΜΑ  ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ  ΧΑΡΟΥΛΗ.

Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΟΠΕΝ

ΚΑΙ   "Η ΤΙΓΡΗ" ΜΑΖΙ  ΜΕ  ΤΟΝ   ΣΩΚΡΑΤΗ  ΜΑΛΑΜΑ  ΣΤΗΝ  ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΗΝ  ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ.




ΑΝΤΩΝΗΣ  ΞΥΛΟΥΡΗΣ "ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ"

Ένας από τους πιο γνωστούς κρητικούς λυράρηδες. Γεννήθηκε το 1942  στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης και  είναι  αδελφός  του  Νίκου  και  του  Γιάννη  Ξυλούρη.

Ο ίδιος είναι μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, διαθέτει μία φωνή με ιδιαίτερη χροιά και προσωπικό ύφος στο παίξιμο της λύρας και των άλλων παραδοσιακών οργάνων.

Έμαθε μουσική, σύμφωνα  με  βιογραφικά  του  στοιχεία  που  πήραμε  από  την  ηλεκτρονική  εγκυκλοπαίδεια  "Βικιπαίδεια",  δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του τον Νίκο από πολύ μικρός. Για πρώτη φορά έπαιξε σε γάμο σε ηλικία 13 ετών και πολύ γρήγορα απέκτησε φήμη παίζοντας σε γιορτές και πανηγύρια σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης.

Το 1964 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών. Μέχρι σήμερα έχει εκπροσωπήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε φεστιβάλ του εξωτερικού ( στην  Κολωνία , Βερολίνο , Ζυρίχη , Άμστερνταμ ) .Και στη " Συνάντηση των Πέντε Ηπείρων " στο Μαρτίνι   στην Ελβετία κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές.

Το 2005 παίζει για τα 20 χρόνια του World Music Institute στο Town Hall της Νέας  Υόρκης, το 2007 στο φεστιβάλ ροκ μουσικής "All tomorrow's Parties" στο Μάινχεντ της  Αγγλίας της , η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε αυτό το φεστιβάλ, και το 2009 για δεύτερη φορά στο ίδιο φεστιβάλ στο Σίδνει και  στη  Μελβούρνη  της  Αυστραλίας , το οποίο επιμελήθηκε ο Nick Cave.

Η λύρα του Ψαραντώνη εκτίθεται σήμερα στο "The World's first Global Musical Instrument Museum" στο   Φοίνιξ  της  Αριζόνας  των  ΗΠΑ, όπου και προβάλλεται video με τον Ψαραντώνη να παίζει λύρα.

ΣΕ ΜΙΑ  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ  ΤΟΥ....

ΚΑΙ  Ο  ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ "ΔΙΑΣ" ΤΟΥ   ΣΕ  ΜΙΑ  ΕΠΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ !!!!

Ο Δίας (Ύμνος στον Ψηλορείτη)

Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει

Ώστε να λιώσει το παλιό καινούριο το πλακώνει

Ο Δίας ήντονε βοσκός στ' ανωγειανό αόρι.

Ήντονε και το σπίτι του μέσα στο Περαχώρι.

"Γ"