Ο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΩ ΣΟΥΒΑΛΑ: ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΑΝΩ ΚΟΣΜΟ

Τους τρείς φίλους τους φιλοξενούσαμε ο Λουκάς Κούσουλας κι εγώ. Τους είπαμε ν’ ανεβούν στην Απάνω Σουβάλα......
Μας άκουσαν, πήγαν, κι όταν κατέβηκαν ήταν κι οι τρείς τους κυριολεκτικά ξετρελαμένοι μ’ αυτά που είδαν στην απ’ άκρη σ’ άκρη ανθοστολισμένη Απάνω Σουβάλα. Το απόγευμα έφυγαν για την Αθήνα.
 Λίγες μέρες αργότερα, ο Λουκάς κι εγώ, λάβαμε, αφιερωμένο και στους δυο μας, το παρακάτω ποίημα του Βρεττάκου:

           ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΑΝΩ ΚΟΣΜΟ

Πρωϊνός δρόμος ήσυχος εκείνος ο δρόμος

Της Απάνω Σουβάλας. Κι ο ουρανός ολοκάθαρος.

Θαρρείς και στο βάθος γαλάζιες λαμπάδες

Πήγαιναν κι έρχονταν. Κι ο Παρνασσός κυριακάτικος

Ξεδιπλωνόταν πάνω μας. Κινούμενα, πράσινα

Ρούχα τα έλατα ντύναν τους λόφους του.

Ανεβαίνοντας σκύψαμε κάτω απ’ τα δέντρα

Εγώ κι οι συντρόφοι μου

ως να μπαίναμε στον παράδεισο.

Δεν ξέραμε τι ήταν αυτό που είχε ανθίσει,

Οι μηλιές ή ο άνεμος. Το άσπρο διάφανο,

Γιόμιζε τον απάνω κόσμο.

Όλοι του οι κάτοικοι τέσσερα

Κι η κυρά των πουλιών, που βγήκε φορώντας

Ένα τσίτι από φώς, μας φίλεψε μια καλημέρα

Κι ασπρίσανε οι μηλιές περισσότερο..

Αλλά ο χρόνος, Θεός χωρίς οίκτο ο χρόνος,

Γύρισε γρήγορα της μέρας το φύλλο,

Ο ήλιος χαμήλωσε. Όσο που έκλεισε

Την πόρτα του πίσω μας τα’ ολόλευκο φώς

Και μας άφησε απόξω. Σηκωθήκαμε τότε

Πετρωμένοι κι οι τρείς σαν ένα παράπονο.

Σκυφτοί, σιωπηλοί, κατεβαίνοντας έπειτα

Θυμίζαμε τους πρωτόπλαστους.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος με τον Λουκά Κούσουλα, τον Γιώργο Σκουρογιάννη και τον Γιάννη Μαρρέ στα Καρκαβέλια

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ

΄΄ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ – ΣΟΥΒΑΛΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ΄΄