« Κάτω στο ρέμα το βαθύ Ερηνάκι μου »
Βλέμμα θαμπό ακροροεί με το λυγμό του χρόνου .
Βαθιά πλατάνια ισκιώνουνε τη θύμηση
καθώς παλεύεις μάταια , τα κομμάτια να ενώσεις
κάθε καμένης μέρας ,
που λεηλάτησαν στερνοί αποχαιρετισμοί .
Κι ένα ποτάμι λέξεις μισεμένες
σταλάζουν στον καημό , λυτρωτικό νερό .
Αγριοπεύκι, αμάραντο , μυρτιά
και το τραγούδι απ΄τα παλιά πλατάνια.
Το σιγοτραγουδούν με ολόιδιες φορεσιές
τη γη χτυπώντας με τα ονόματά τους .
Μάνα , πατέρας , αδερφός κι οι άλλοι της αγάπης όλοι
που προσκαλούνε λίγο τόπο απ΄την καρδιά
να μη τους πάρει η λήθη
στο βυθό της .
© Σκουρολιάκου Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.