Καλημέρα

Φυσάει ακόμα καλοκαίρι  ανάμεσα στις λέξεις ,
μα στον αγέρα  καταπίνεις  τη θλιβερή ανάσα  της απάθειας.
Τα χέρια μας μισή κλεψύδρα  , η άμμος που αγγίξαμε .
Τα μάτια μας πυροβολεί  το τελευταίο ηλιοβασίλεμα  του Αυγούστου
 κι οι μέρες του  αχνίζουνε καπνούς.
 Είπαμε καλημέρα στο φθινόπωρο ,
όμως τούτα τα σύννεφα δεν είναι του Σεπτέμβρη .
Είναι σκιές παιδιών που   πέταξαν
στις γειτονιές του ουρανού , λησμονημένα .
Γράφω  εκατό φορές τη λέξη ''ελπίδα''
για να ξορκίσω  τα συντεταγμένα ''ναι'' των παραισθήσεων .
Κι απ΄την καρδιά  κόβω μια φέτα προσευχή 
για των ανθρώπων τις στιγμές τις σταυρωμένες .
Εκεί που δεν  φυσάει  καλοκαίρι.
Στους τόπους  που βρυχάται  η έρημος ...

Σκουρολιάκου Μαρία

http://adithorokardias.blogspot.gr