Γνωστή ήταν η ασχολία των παλιών Σουβαλιωτών στο να φτιάχνουν σκαφίδια από πεύκο ή σφοντύλια, αδράχτια κ.α. και να τα πωλούν στα άλλα χωριά για χρήση.....
Έτσι αυτή η τέχνη αποτελούσε τον κύριο βιοπορισμό τους.
Τέτοιος μάστορας ήταν και ο Αλέξης Κότσιας απ΄΄τα μικρά του χρόνια.
Ένα καλοκαιρινό πρωϊνό καθώς είχε γεράσει πλέον ο παππούς, ξαφνικά θυμήθηκε τα νιάτα του και ήθελε να εκτελέσει τα ¨συζυγικά του καθήκοντα¨.
Να που όμως η γιαγιά δεν είχε καθόλου όρεξη για την ¨παλιοδουλειά¨…….
Το παράθυρο ήταν ανοιχτό, όντας καλοκαίρι, και ακούστηκε ο Αλέξης να λέει στη γυναίκα του.
¨Δεν με λυπάσαι γυναίκα που μούχει γίνει (σόκιν) σαν <<πευκοκλώναρος >>……
Να, πιάσε αν δεν πιστεύεις…..
Ο κακός γείτονας ( και οι τοίχοι έχουν αυτιά) τ΄ άκουσε και πηγαίνοντας στο καφενείο διέδωσε τα νέα……
Φτάνει αργότερα κι ο μπάρμπα Αλέξης παραγγέλνει καφέ και περιμένοντας, του λένε οι θαμώνες.
Πως κοιμήθηκες απόψε Αλέξη και τι έγινε ο πευκοκλώναρος?
Θύμωσε ξαφνικά αυτός και φεύγει βιαστικά, μην πίνοντας τον καφέ του….
Έτσι δεν ήθελε και πολύ μετά του βγήκε το παρατσούκλι ¨Ο ΠΕΥΚΟΚΛΩΝΑΡΟΣ¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου