Για τον Κώστα που έφυγε

 Χρυσοντίνα Παπαδάμ

Πρόεδρος Συλλόγου Αγοριανιτών....

Γιατί βρε Κώστα βιάστηκες;

Γιατί ξεΐσκιωσες το χωριό μας;

Γιατί άφησες την Ελένη σου τη δική σου Ελένη χωρίς τον Κώστα της;

Έτρεχες να χαράξεις τα μονοπάτια, να διεκδικήσεις τα δικαιώματα των χωριανών σου, να μην αφήσεις εκκρεμότητα.

Γιατί στη ζωή σου είχες μάθει να είσαι συνεπής.

Λεβέντη σε καμαρώσαμε αξιωματικό στις ειδικές δυνάμεις με βαθμούς και διακρίσεις για τις επιδόσεις σου.

Μα δεν σου έφτανε αυτό.

Ακολούθησες το δρόμο της επιστήμης σπουδάζοντας στη Νομική.

Και σου πήγαινε τόσο να υπηρετείς τη δικαιοσύνη όχι μόνο γιατί τη σπούδασες αλλά γιατί την πίστευες.

Διεκδίκησες το δίκαιο για τις αντικειμενικές αξίες, το κέρδισες, και το έκανες δώρο στους χωριανούς σου.

Ήσουν η υπεράσπιση όλων μας.

Κράταγες τη ζυγαριά με ισορροπία τέτοια που η ακίδα της  δεν ξέφευγε από τη σωστή της θέση.

Γι’ αυτό το λόγο σου, τον μετράγαμε πολύ, υπολογίζαμε σε σένα.

Θα μας λείψεις.

Όμως μας αφήνεις την Ελένη σου που είναι τώρα και δική μας Ελένη.

Ευτύχησες να δεις το Θανάση σου φτασμένο και να σου χαρίσει τον τίτλο του παππού.

Ήσουν ένα φως που δεν έσβησε.

Όμως χωρίς να μεσολαβήσει το χώμα το πήρες μαζί σου και έφυγες.