Εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, στις 10 Ιούνη απεργούμε

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ξεπερνάμε την κωλυσιεργία και την υπονόμευση.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ,  των 80 νεκρών στην ώρα εργασίας, των εκατοντάδων θανάτων  και σακατεμένων  από επαγγελματικές ασθένειες, στις 10 Ιούνη απεργούμε και φωνάζουμε:....

• Όχι στο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ.

• Όχι στις απολύσεις. Ούτε ένας άνεργος.

• Όχι στην κατάργηση του 8ωρου, στη σύγχρονη σκλαβιά, στον εργασιακό Μεσαίωνα.

Στις 10 Ιούνη απεργούμε και απαιτούμε:

• Να διασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, όλες οι θέσεις εργασίας, τα δικαιώματά μας.

• Απαιτούμε δουλειά, ψωμί,  την καταβολή του δεδουλευμένου, με αίμα και ιδρώτα, μόχθο μας.

• Να αποσυρθεί το αντεργατικό έκτρωμα.

 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συγχωριανές και συγχωριανοί, νέοι και νέες της περιοχής γύρω από τη ΛΑΡΚΟ.

Η Κυβέρνηση της Ν.Δ.,  ως συνέχεια όλων των προηγούμενων, το Φλεβάρη του 2020 «έβαλε φωτιά» στη δουλειά μας, στα σπίτια μας. Πτώχευσε την ΛΑΡΚΟ με στόχο να τη  χαρίσει  στα μεγάλα συμφέροντα. 18 μήνες  οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, αλύγιστα, ακούραστα, αταλάντευτα, δίνουμε τη μάχη για να σώσουμε το βιός μας από τον «εμπρησμό».

 

18 μήνες η Κυβέρνηση προσπαθεί να μας βγάλει έξω από τη δουλειά μας και εμείς έχοντας την αλληλεγγύη χιλιάδων εργαζομένων από όλη τη χώρα με τα σωματεία τους, αντιστεκόμαστε. Ο «εμπρησμός» της Κυβέρνησης «έκαψε» τα πάντα, διάλυσε το εργοστάσιο, απαξίωσε τα μεταλλεία, έκανε «στάχτη» το εισόδημα μας. Δεν κατάφερε όμως να «κάψει» την καρδιά και την ψυχή μας. Δεν κατάφερε να μας γονατίσει και να μας οδηγήσει να βγούμε έξω από το εργοστάσιο. Δεν μπόρεσε να «κάψει» τους ίδιους τους εργαζόμενους. Είμαστε όλοι στην εργασία μας. 18 μήνες δίνουμε τη μάχη με «εμπρηστές και τη φωτιά».

 

Τώρα είμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του αγώνα μας. Το μόνο που έχει μείνει στην Κυβέρνηση για να ολοκληρώσει το σκοπό του «εμπρησμού», για  να εκποιήσει τη ΛΑΡΚΟ, είναι να ξεμπερδέψει με τους εργαζόμενους. Σε αυτό το σκοπό της, παρουσιάζοντας τον «άνθρακα του εμπρησμού» της ως «θησαυρό» μας λέει,  «να πάρουμε ένα ξεροκόμματο για αποζημίωση και να μας απολύσει». Επί της ουσίας μας  ζητά,  να μπούμε στη σειρά του ταμείου ανεργίας, να «γρατζουνίσουμε  την πόρτα» των επόμενων επενδυτών  της ΛΑΡΚΟ που θα διαλέξουν «όσους θέλουν και με τους όρους που θέλουν».

 

Παράλληλα με αυτό διαμορφώνει τους νέους νομοθετικούς  όρους εργασίας και αμοιβής.  Είναι έτοιμοι να καταθέσουν για ψήφιση το νέο εργασιακό έκτρωμα που καταργεί το οκτάωρο, παγιώνει τις απλήρωτες υπερωρίες, καταργεί επί της ουσίας τα Σωματεία, το δικαίωμα να διεκδικούμε συλλογικά. Οι όροι που δημιουργούν, μετατρέπουν  τους εργαζόμενους από «γενιά των 700 ευρώ,  σε γενιά των 700 ρεπό», ξεριζώνει ότι έχει απομείνει. Χτυπά τα σωματεία γιατί ξέρει ότι το μόνο που μπορεί να σταματήσει την εφαρμογή αυτών των μέτρων είναι ο οργανωμένος αγώνας. Θέλει να υποχρεώσει τα σωματεία να έχουνε ηλεκτρονικά αρχεία που θα έχουν πρόσβαση οι εργοδότες και κυβερνήσεις για να μπορούν να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους με το «αν είσαι μέλος στο σωματείο δεν πιάνεις δουλειά, απολύεσαι» και σε αυτή την βάση δίνουν το δικαίωμα στον εργοδότη, ακόμη και με απόφαση δικαστηρίου παράνομης απόλυσης, να μην σε επαναπροσλάβει..

 

Επιβάλλουν  την  ηλεκτρονική ψηφοφορία στα σωματεία για να μπορούν οι εργοδότες να εκβιάζουν πιο άμεσα τους εργαζόμενους με το  «αν θέλεις να πιάσεις δουλειά ή να μη χάσεις τη δουλειά που έχεις, θα μου  δώσεις  τους κωδικούς σου». Θα ψηφίζουν οι εργοδότες αντί για τους εργαζόμενους. Παράλληλα γνωρίζουν ότι στη δια ζώσης γενική συνέλευση «δίνονται τα χέρια, ενώνεται το αίμα με τον ιδρώτα», με λίγα και απλά λόγια συνεννοείσαι γίνεσαι μία γροθιά,  περπατάς μπροστά, σε βρίσκουν μπροστά τους. Το έχουν δοκιμάσει άλλωστε από την χρήση των media. Με το Facebook δεν σταματάς στην παραγωγή, δεν κάνεις απεργία. Όσα και να πεις,  αυτοί συνεχίζουν. 

 

Αδέλφια μέσα και έξω από το εργοστάσιο.

Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ είναι αγώνας όλης της περιοχής γύρω από αυτή, είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης στη χώρα μας. Τις προοπτικές της ΛΑΡΚΟ τις γνωρίζετε. Πλέον οι ίδιοι παραδέχονται ότι «το νικέλιο και το κοβάλτιο είναι το νέο πετρέλαιο». Σας καλούμε να ενωθούμε για να δώσουμε την τελική μάχη έτσι ώστε να μείνει η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, να μη χαθεί ούτε μία θέση εργασίας, να εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε δουλειά με δικαιώματα, ότι θα τρώμε γλυκό ψωμί. 

 

Σας καλούμε να συνεχίσετε να εκφράζετε την έμπρακτη αλληλεγγύη. Η τελική μάχη  θα δοθεί μέσα στο εργοστάσιο. Από τη μία είμαστε όλοι εμείς που ζούμε από το μεροκάματο που παίρνουμε στη ΛΑΡΚΟ, που αυτό το μεροκάματο το αφήνουμε στο μπακάλη, στο καφενείο,  στο μαγαζί του γείτονα. Από την άλλη είναι οι μεγάλοι κολοσσοί που θέλουν να πάρουν τα φιλέτα της ΛΑΡΚΟ τσάμπα, χωρίς εργαζόμενους, διαλέγοντας  αυτοί «όσους θέλουν και με τους όρους που θέλουν».

 

Εμείς έχουμε συμμάχους όλους εσάς  που βρισκόμαστε κάθε μέρα στις πλατείες, στο καφενείο, στα μαγαζιά, πού αναπαράγουμε το μεροκάματο που παίρνουμε από τη ΛΑΡΚΟ δίνοντας το στην τοπική κοινωνία. Αυτοί που ενδιαφέρονται για τη ΛΑΡΚΟ ούτε θα τους δείτε, ούτε και θα τους γνωρίσετε. Αυτοί έχουν συμμάχους την κυβέρνηση, τα κόμματα τους,  τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα κέρδη τους θα πάνε  στις τράπεζες  της Ελβετίας  και σε χώρες των «φορολογικών παραδείσων». Εμείς διεκδικούμε να έχουμε δουλειά με δικαιώματα και αυτοί διεκδικούν να κάνουν επενδύσεις για να αυγατίσουν τα τρισεκατομμύρια. 

 

Δεν περιμένουμε, ούτε τους δημάρχους, ούτε τους περιφερειάρχες. Έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Μέχρι  σήμερα ήταν «γλάστρες» στον αγώνα μας,  τώρα που φτάσαμε στο τέλος η κυβέρνηση τους «τράβηξε το αυτί». Ούτε σαν «γλάστρες» δεν παρουσιάζονται. Η κινητοποίηση στις 25 Μαΐου στη Λαμία  τους αποκάλυψε.  Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι βαρούν παλαμάκια για την παραγωγή 236 MW  στον Δήμο Λοκρών από τις ανεμογεννήτριες (επένδυση που θα δώσει τεράστια κέρδη, αλλά  ούτε μία θέση μόνιμης και σταθερής εργασίας) και την ίδια στιγμή γυρίζουν την πλάτη στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ των 1.400 θέσεων εργασίας, των τριακοσίων εκατομμυρίων κύκλο εργασιών («η ενεργοβόρα ΛΑΡΚΟ που χρωστά 350 εκατομμύρια στη ΔΕΗ», όπως λένε, 180 MW χρειάζεται στη μεγίστη ισχύ).

 

Οι «γνωριμίες με τους υπουργούς και οι συνεννοήσεις» δεν απέτρεψαν την πτώχευση της ΛΑΡΚΟ, φέρνουν τις απολύσεις, νομοθέτησαν την κατάργηση των αποζημιώσεων και τις περικοπές. Ο αγώνας μας έχει κρατήσει στην εργασία, αυτός θα διασφαλίσει την λειτουργία, τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα μας. Σε αυτή τη βάση σας καλούμε σε γενικό ξεσηκωμό. 18 μήνες αντέξαμε «στη φωτιά» που μας έβαλε η Κυβέρνηση, είμαστε όρθιοι, μέσα στο εργοστάσιο. Τώρα «το φιτίλι» είναι στα δικά μας χέρια. 

 

Αν δεν διασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά μας, αν η Κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τις ευθύνες που έχει για την κατάντια της ΛΑΡΚΟ και δεν καταβάλλει και το τελευταίο ευρώ που χρωστά ως εργοδότης, δεν θα περάσουνε οι επενδυτές τους.  Έχουμε φτύσει αίμα για να την κρατήσουμε σε λειτουργία την ΛΑΡΚΟ 60 χρόνια, ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. «Ανάπτυξη» χωρίς εργαζόμενους να την ξεχάσουν. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε για την τελική μάχη. Καλούμε στις 10 Ιούνη να απεργήσει και να συγκεντρωθεί όλη η περιοχή  στην ΛΑΡΥΜΝΑ. 

Δεν αποδεχόμαστε τον εργασιακό Μεσαίωνα. Δεν αποδεχόμαστε την ανεργία.

Θα αγωνιστούμε μέχρι τη νίκη.