Κάποτε στο χωριό, ήταν ένας γεροδεμένος τσοπάνος, που βοηθητικά έκανε και το νεκροθάφτη, για να συμπληρώνει το εισόδημά του. .....
Αυτή η δουλειά πληρωνόταν καλά. Όταν πέθανε ο γιατρός Θύμιος Χριστόπουλος, η γυναίκα του, φρόντισε τον νεκρό όπως έπρεπε και τον έντυσε με το καλό του κοστούμι, με το σταυροκούμπωτο σακάκι με τα χρυσά κουμπιά. Ο νεκροθάφτης είδε το σακάκι και του ‘’γυάλισε’’…
Όταν έφυγαν όλοι από το νεκροταφείο, ξέχωσε το γιατρό, του αφαίρεσε το σακάκι και τον ξανάχωσε. Την επόμενη μέρα, ο νεκροθάφτης φόρεσε το καλό σακάκι του γιατρού με τα χρυσά κουμπιά και περιφερόταν επιδεικτικά στο χωριό, καμαρώνοντας σα γύφτικο σκεπάρνι…
Μπράβο, του έλεγαν οι χωριανοί, τί ωραίο σακάκι Παναγιώτη…!
Μια και δυο αυτός, πάει στη γιατρίνα να ζητήσει τα λεφτά, για τον τάφο που άνοιξε, φορώντας το σακάκι…!
Εκείνη φυσικά, το γνώρισε αμέσως το σακάκι και του ζήτησε το λόγο…
Τότε αυτός απάντησε: ‘’ γιατί γιατρίνα, φοβάσαι μήπως κρυώσει ο γιατρός; Εκεί που είναι δεν το χρειάζεται άλλο το σταυροκούμπωτο’’…!
Ο γιατρός Θύμιος Χριστόπουλος, είχε το αρχοντικό του σπίτι και το ιατρείο, στον κεντρικό δρόμο της εισόδου στη Σουβάλα, απέναντι από του Στάθη Ανάγνου, για να μαθαίνουν και οι νεότεροι. Ήταν ένας ψηλός αρχοντάνθρωπος και πάντα πρόσχαρος και γελαστός. Θυμάμαι πως κάποτε που έπεσε και χτύπησε ένας συμμαθητής μου στη μύτη του και με αίματα τον πήγαμε μέσα στο γιατρό, αυτός για να τον καθησυχάσει του λέει: σιγά μωρέ Κωστάκη μην κλαις, αλλά εσύ κόντεψες να χαλάσεις το δρόμο με τη μύτη σου…!
Άλλοτε, χωρατεύοντας κάποιοι γέροντες του χωριού, του είπαν ότι οι γριές τους, τους ‘απέφευγαν’.
Αυτός συμβούλεψε τις γιαγιάδες να είναι δεκτικές, γιατί αυτό το ‘’πράμα’’ κάνει καλό στην …πίεση!
Ύστερα απ’ την ιατρική σύσταση, οι γέροντες ανάφεραν στο γιατρό: γιατρέ, μας έσωσες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου