Μίκης Θεοδωράκης - ΜΕΣ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ - Στέλιος Καζαντζίδης

Γιώργος Βιδάκης

18 χρόνια χωρίς τον Στέλιο Καζαντζίδη....

Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μες στις γειτονιές
να γιομίσει η ζωή σου γλυκές φωνές και με πασχαλιές.....

«Αυτό το τραγούδι έγινε σε ανάμνηση εκείνων των καιρών που γυρνάγαμε στις γειτονιές μ’ ένα γαρίφαλο κόκκινο στ' αυτί και με κάτι άλλο στην κολότσεπη.

Οι γειτονιές ήταν πάντα το φρούριο του Λαού, το φρούριο της Ελεύθερης Αθήνας.

Και είμαι βέβαιος ότι το τέλος των τυράννων θα έρθει όταν ενωθεί η φοιτητική πρωτοπορία μαζί με τις αδούλωτες γειτονιές της Αθήνας».

 Μίκης Θεοδωράκης 

H ερμηνεία του Καζαντζίδη υπεράνω σχολίων και κριτικής. Υπεράνω πάσης φωνής και παντός καιρού.

Για σεμινάρια του πώς αποδίδεται η «σχολή Θεοδωράκη». 

Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 

Ερμηνεία : Στέλιος Καζαντζίδης

 

Μες στην ταβέρνα τώρα κάθεσαι και δε μιλάς

μες στην καρδιά σου στάλες στάλες πέφτει ο σεβντάς

θυμάσαι τότε που πετούσες με πλατιά φτερά

τώρα ο καθένας τη ζωή σου την κλωτσοβολά.

Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μες στις γειτονιές

να γιομίσει η ζωή σου γλυκές φωνές και με πασχαλιές.

Ήσουν ωραίος σαν περνούσες μες στις γειτονιές

στα παραθύρια σιγολιώναν χίλιες δυο καρδιές

μες στην καρδιά σου κουβαλούσες όλες τις καρδιές

στα όνειρά σου τ' αηδονάκια χτίζανε φωλιές.