Φωτογραφία των καιρών μας.

 Μια πολική αρκούδα περιπλανιέται, χαμένη και μόνη, μακριά από το περιβάλλον της, ψάχνοντας για τροφή στην βιομηχανική πόλη του Νοριλσκ στην Βόρεια Ρωσία.

Το λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο,....

πάνω από 11% τα τελευταία 40 έτη, επιτείνεται ραγδαία εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Η τροφική αλυσίδα της περιοχής βιώνει μία άνευ προηγουμένου βίαιη μετατόπιση και έτσι όλο και πιο συχνά οι πολικές αρκούδες αναγκάζονται να μετακινούνται χιλιόμετρα.

Οι επιστήμονες μιλάνε ήδη για την σύγχρονη εποχή σαν κάτι μοναδικό και νέο, ονομάζοντας την ''ανθρωπόκαινο εποχή', δηλαδή την εποχή όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα απειλεί σοβαρά την ομαλή αναπαραγωγή και επιβίωση της φύσης.

Συνολικά το ανθρώπινο είδος έχει μέχρι τώρα ήδη εξαφανίσει το 83% των άγριων θηλαστικών και το 50% των φυτών που βρέθηκαν στον δρόμο της ανάπτυξης του. Σήμερα απειλεί και ένα μεγάλο κομμάτι του παρόντος φυσικού έμβιου ή μη πλούτου.

Κι όμως, οι αρκούδες επιβίωσαν οριακά στην πρώτη φάση της ανάπτυξης του μεθοδικού κυνηγιού πριν από 10 χιλιάδες χρόνια. Για να απειληθούν πολύ πιο σοβαρά σήμερα από τον σύγχρονο άνθρωπο/καταναλωτικό υποκείμενο.

Στο μεταξύ οι αρκούδες έχουν τροφοδοτήσει την μυθολογία, τα παιδικά παραμύθια, στέκουν σαν αστέρες στο στερέωμα να δείχνουν τον Βορρά, εξορισμένες προ πολλού από το ανθρώπινο γένος που δεν αντέχει φαίνεται την ομορφιά και την στοργικότητα τους. Η μητέρα αρκούδα εξακολουθεί να είναι το σύμβολο της μητρικής φροντίδας και προστασίας.

Πολύ πρωτόλειες έννοιες που ο άνθρωπος πλέον ωθείται να διώξει από την συνείδηση του-αφού πρέπει να μεταλλάξει και ο ίδιος την ταυτότητα του. Για την ώρα οι αρκούδες έχουν απλώς έναν μονόδρομο: την δυνατότητα να αλλάξουν τον μεταβολισμό τους, σπαταλώντας επιπλέον ενέργεια για να βρουν την τροφή τους, για αυτό και χάνοντας λίπος με άγνωστη ασφαλώς κατάληξη σε ειδολογικό επίπεδο.

Για τον άνθρωπο πάντως η ειδολογική εξέλιξη δεν έχει και πολύ ηθικό και συνειδησιακό απόθεμα λίπους. Μόνο σπατάλη

Ν.Σ.