ΙΝΔΙΚΗ ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΑ ΜΕ ΕΦΙΠΠΟ ΠΟΛΟ. Του Παναγιώτη Δημάκη

Το έφιππο πόλο, με άλογα, πετόσφαιρα, μάς είναι άγνωστο σχεδόν, αλλά είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα, μάλιστα στήν πόλη Γκιλγκιτ, τού Β.Α. Πακιστάν.....

έχει βρεθεί σχετική περιγραφή, πού το χαρακτηρίζει " άθλημα τών Βασιλέων ," τών φυλών, τού αχανούς οροπεδίου τής Κεντρικής Ασίας, τών στεππών και τών λειμώνων, όπου ζούσαν, διάφορες φυλετικές και εθνοτικές ομάδες, διάσημες, όχι για τά πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά, πού υπήρχαν εν σπέρματι, π.χ. στούς Σκύθες, δυτικότερα, λόγω τής συνάφειας των, μέσω τών Ελληνικών πόλεων, τού Ευξείνου Πόντου, με τον λεγόμενο Δυτικό πολιτισμό. 

Τα υπόλοιπα εθνοτικά μίγματα και φύλα, ήσαν ανιμιστές και απεδέχθησαν, κυρίως το Ισλάμ, ώς πλησιέστερα κατανοητό, ώς οδηγητικό δόγμα, αλλά, μέσω αυτού δημιούργησαν και διέδωσαν, με τήν ιδιαίτερη σφραγίδα των, τήν χαρακτηριστική τεχνοτροπία τής Κεντρικής Ασίας, σε πολλές δημιουργικές εκφάνσεις, όπως Παραδείσιους Κήπους, αλλά και πολλά άλλα δείγματα, τής πραγματικής των, ζωής, η οποία πλέον αποτάσσει, τήν λιτότητα και θηριώδη διαβίωση, προσχωρεί και αποδέχεται τούς νέους κανόνες. 

Οι φυλές αυτές, με αποκρουστικά τα χαρακτηριστικά και προσωνυμίες , όπως Μάστιγα τού Θεού, Αττίλας, Ταμερλάνος , Τζενγκιζ- Χαν, τα Χανάτα, τα Βασίλεια των, μέχρι τήν μακρινή Ινδία, όπου ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Μογγόλων, έφερε το όνομα Μπαμπουρ= Τίγρης, απερροφήθησαν από τήν Σινική, Περσική και Ινδική κουλτούρα, όπου εντάχθηκαν και βελτίωσαν, μέχρι τήν εισαγωγή, νέων αρχιτεκτονικών κατασκευών, ρυθμών, πόλεων, πάντα, με τον χαρακτήρα τής Ανατολής και τών μεγάλων πολιτισμών της.

Όθεν, παλαιόθεν, τάμα ζωής, ήταν να δούμε το Μνημείο τού Έρωτα, με τήν σύντροφό μου, το αριστούργημα, το Τατζ- Μαχάλ, στήν Αγκρα, Παγκόσμιο Μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO, αφιερωμένο από τον Σαχ- Τζαχαν, στήν αγαπημένη του, Μουμτάζ, στον οποίον Έρωτα και μείς είχαμε, κάποτε καταθέσει, αναλώσει και αφιερώσει και θυσιάσει, τα καλύτερα μας χρόνια. 

Φυσικά ένα τέτοιο ταξίδι, είναι γραμμένο ανεξίτηλα, στήν μνήμη μας και βέβαια εδώ, δεν πρόκειται να γραφτούν ή να περιγραφούν, η ζωή και τα ήθη, Ινδών και Μογγόλων, γιατί υπήρχαν κι αυτά, ούτε η λείανση τής αγριότητας τών κατακτητών, με τήν απόκτηση, μίας απίστευτης τρυφερότητας, πού αντικατέστησε τήν σκληρή ζωή, στήν στέπα, με τούς ατρόμητους ιππείς, πού μπορούσαν να επιζήσουν, πίνοντας το αίμα και το γάλα, τών αλόγων τους. Ιδιαίτερα στήν Ουτάρ Πραντες, η Δυναστεία τών Μογγόλων Αυτοκρατόρων, ενώ απέκτησαν απίστευτο πλούτο, στήν Τζαιπούρ, Φάτεπουρ-Σικρι, Άγκρα, Λαχώρη, φημισμένες, για τήν κατεργασία για τις πολύτιμες πέτρες, ημιπολύτιμες, lapis lazuli, tiger eye αμεθυστο, καρνεόλη, τυρκουαζ αχάτη και κυρίως ρουμπίνια, πού ξοδεύτηκαν αφειδώλευτα, για τήν διακόσμηση, εντυπωσιακών, με λιθοκόλλητα, πολύτιμα και περίτεχνα, διακοσμητικά κτιρίων, είχαν μάλιστα εφεύρει μία τεχνική νέα, για τήν ένθεση, τών λίθων, τήν pietra dura. 

Σήμερα βέβαια, παρ' ότι λεηλατημενα και χαίνοντα, διατηρούν αρκετή, από τήν εντυπωσιακή τους ομορφιά. 

Όμως η διήγηση μακραίνει, πλατυάζει, ενώ το θέμα μου, ήταν το διάσημο μνημείο. 

Έτσι συμμαζεύοντας τα ρέοντα, από τα τόσα και θαυμαστά και παράξενα, θα σταθώ σ αυτό, πού επέσυρε, τήν προσοχή μου, εκεί, πού δεν ήταν παρά, αυτό το πλακίδιο, φωτό, στον κονισαλέο πάγκο τού γέρο Παλαιοπώλη, από ελεφαντόδοντο, με τήν εξαίσια περίτεχνη μικρογραφία, στήν οποία εγώ βλέπω Πέρσες, Ινδούς και Κινέζους, καλλιτέχνες να αφήνουν, πάνω στον παραδείσιο Λειμώνα, το καλλιτεχνικό τους, ίχνος, ο καθένας με τα ιπτάμενα άλογα, να καλπάζουν, σ ένα μαγικό τοπίο, διάστικτου, με τα οξυκόρυφα και βραχυχίτωνα κυπαρίσσια, με τούς ευγενείς, τούς πρίγκιπες ιππείς, με τις ράβδους τού παιγνίου, ανά χείρας. Το άθλημα αυτό υιοθέτησαν οι Βρετανοί, ΗΠΑ, οι Αργεντίνοι, Ινδοί και Πακιστανοί, νομίζω εντάχθηκε και στο πρόγραμμα, τών Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά παραμένει ένα, ακριβοθωρητο ακριβό σπόρ, εγώ όμως το έχω ακριβώς απέναντι μου, πρωτογενές, μόνο, για να μού θυμίζει, αυτό πού είναι, το παράξενο και διαφορετικό. 

Το εξελιγμένο άθλημα τών άγριων ορδών, να το μεταμορφώνει η τέχνη, σε υψηλής θεώρησης έργο, ένα άθλημα Βασιλέων, τής τότε εποχής και τών αξιών της, σ' αυτούς τούς τόπους, στούς ιδεατούς Παραδείσιους Κήπους Pairi- Daeza.