ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ 23η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 1870 ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνωφ, ήταν το 3ο από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Σε ηλικία μόλις 17 ετών αναλαμβάνει προστάτης της οικογένειας του, μετά τον θάνατο του πατέρα του και την εκτέλεση του μεγαλύτερου αδερφού του, ....

για επαναστατική δράση κατά του τσάρου.

Την ίδια χρονιά μπαίνει στην Νομική σχολή, αλλά μετά από 3 μήνες το τσαρικό καθεστώς τον αποβάλει από την σχολή για επαναστατική δραστηριότητα και επιβάλει στον 17χρονο Βλαντιμίρ κατ' οίκον περιορισμό στο χωριό του παππού του, για 2 ολόκληρα χρόνια.

Αυτά τα δύο χρόνια ο 17χρονος Βλαντιμίρ δεν κάθεται άπραγος, αλλά τα αφιερώνει στην μελέτη του μνημειώδους έργου του Μαρξ "ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ".

Ακολούθως επιστρέφει, τελειώνει την Νομική σχολή και αρχίζει να δικηγορεί στην Αγία Πετρούπολη, την πόλη που πολύ αργότερα πήρε το όνομά του.

Αλλά και πάλι συλλαμβάνεται για επαναστατική δράση και εξορίζεται για 3 χρόνια στη Σιβηρία. Εκεί γνωρίζεται με άλλους εξόριστους επαναστάτες και ταυτόχρονα παντρεύεται την Κρούπσκαγια.

Επιστρέφει το 1900, σε ηλικία 30 ετών και διαμορφωμένος πια επαναστάτης, που απολάμβανε τον σεβασμό των συντρόφων του, για το εύρος των γνώσεων του, αλλά και για την σπάνια οξυδέρκεια που τον διέκρινε και την ευθυκρισία.

Καταφεύγει στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου μαζί με άλλους εκδίδει το επαναστατικό περιοδικό "Ισκρα" (Σπίθα).

Εκεί επεξεργάζεται την συγκρότηση του πρώτου στον κόσμο επαναστατικού κόμματος "νέου τύπου".
Ενα κόμμα που πρέπει να συγκροτηθεί γύρω από έναν δυναμικό πυρήνα επαγγελματιών επαναστατών και που θα πρέπει να λειτουργεί συλλογικά, σαν ένα σώμα.

Βασική λειτουργία του πρέπει να είναι ο "δημοκρατικός συγκεντρωτισμός".
- Το "δημοκρατικός" σημαίνει να μην υπάρχει κάποιος αρχηγός που αποφασίζει, όπως συμβαίνει στα αστικά κόμματα, αλλά οι αποφάσεις να παίρνονται συλλογικά, με βάση την πλειοψηφία.
- Το "συγκεντρωτισμός" σημαίνει ότι οι αποφάσεις είναι υποχρεωτικές για όλους και υλοποιούνται από όλους, ακόμη και από εκείνους που μειοψήφησαν

Την Ανοιξη του 1917 ο ρωσικός λαός ανατρέπει τον τσάρο και ορκίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον σοσιαλδημοκράτη Κερένσκυ.

Ο Λένιν επιστρέφει στην Ρωσία ένα μήνα αργότερα και αφού χαρακτηρίζει την νέα κυβέρνηση ιμπεριαλιστική ρίχνει το σύνθημα "όλη η εξουσία στα σοβιέτ".

Η λέξη "σοβιέτ" στα ρώσικα σημαίνει "συμβούλιο". Τα τοπικά συμβούλια (ανάλογα των δικών μας δημοτικών συμβουλίων) συγκροτούν τα περιφερειακά συμβούλια και αυτά με την σειρά τους συμβούλια ευρύτερων περιοχών και τέλος αυτά συγκροτούν τα εθνικά συμβούλια των διαφόρων εθνοτήτων.

Ολα μαζί τα εθνικά συμβούλια συγκροτούν το Ανώτατο Συμβούλιο της ΕΣΣΔ (Ανώτατο Σοβιέτ στα ρώσικα), που είναι το ανώτατο νομοθετικό και εκτελεστικό σώμα της χώρας.

Αντιστοιχεί στο Κογκρέσσο ή στην Βουλή ή στην Γερουσία άλλων χωρών.

Το σύστημα αυτό της πυραμιδοειδούς δομής, όπου στην βάση της πυραμίδας είναι τα τοπικά σοβιέτ και στην κορυφή της είναι το ανώτατο σοβιέτ, ονομάστηκε... σοβιετικό.

Τον Οκτώβρη του 1917 ξεσπάει η λεγόμενη Οκτωβριανή επανάσταση, όπου ο Ρώσικος λαός με την καθοδήγηση του Μπολσεβίκικου κόμματος (μπολσεβίκ = πλειοψηφία, στα ρώσικα) και με επικεφαλής τον Λένιν εκτοπίζει την κυβέρνηση Κερένσκυ ή κυβέρνηση των μενσεβίκων (μενσεβίκ = μειοψηφία, στα ρώσικα).

Οι οπαδοί όμως του τσάρου ΚΑΙ του Κερένσκυ συνασπίζονται και σέρνουν την αχανή χώρα σε έναν αιματηρό εμφύλιο, που κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια, στην προσπάθειά τους να ξαναπάρουν την εξουσία.

Ο Λένιν με το κόμμα του και την πλειοψηφία του ρωσικού λαού με το μέρος του, τελικά επικρατεί των μοναρχικών του τσάρου και των σοσιαλδημοκρατών του Κερένσκυ, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει με επιτυχία και τις εξωτερικές εισβολές από ξένες δυνάμες.

Μία από αυτές τις εισβολές είναι και η Ελληνο-Γαλλική εισβολή στην Κριμαία, το 1919, που υποβοηθήθηκε και από ντόπιους Ρώσους, αλλά και από Ουκρανούς και από Πολωνούς αντεπαναστάτες. Παρόλα αυτά στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία και ταυτόχρονα αυτός ο τυχοδιωκτισμός του Βενιζέλου χαντάκωσε και την Μικρασιατική εκστρατεία, προάγοντας την Μικρασιατική καταστροφή.

Στο μεταξύ επιβιώνει και από μία προσπάθεια δολοφονίας του, οργανωμένη από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Το 1923 ο Λένιν υφίσταται ένα εγκεφαλικό και καθηλώνεται σε αναπηρική καρέκλα. Όταν αρχίζει σιγά-σιγά να βελτιώνεται κάπως, γράφει τα τελευταία του γραπτά, με υπαγόρευση, αφού δεν μπορεί πλέον να γράψει.
Έρχεται όμως και ένα δεύτερο εγκεφαλικό και ο Λένιν αφήνει την τελευταία του πνοή τον Ιανουάριο του 1924, λίγο πριν κλείσει τα 54 έτη.

Ν.Σ.