Η ιστορία είναι αντικειμενική ή καταγράφει μόνο τα θετικά των πολιτικών?

Πολλοί πολιτικοί επιστήμονες και ιστορικοί, επιχείρησαν να δώσουν τον ορισμό του μεγάλου πολιτικού ηγέτη, χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρχει ένας ορισμός κοινά αποδεκτός. .....

Αν και πολλές φορές τα αρνητικά τους είναι περισσότερα από τα θετικά, κατά έναν μαγικό τρόπο κανείς δεν τα θυμάται ή τα θεωρεί υποδεέστερα του θετικού τους έργου.

Ποιοι λοιπόν πρωθυπουργοί σ’ αυτόν τον τόπο άφησαν θετικό πρόσημο και μνημονεύονται από την πλειονότητα του λαού ως εθνικοί ηγέτες μεγάλου βεληνεκούς;

Πρώτος χρονικά ο Χαρίλαος Τρικούπης. Αρνητικά, πολλά : υπέρογκος εξωτερικός δανεισμός, βαρύτατη φορολογία, απίστευτες φοροαπαλλαγές στους Έλληνες κεφαλαιούχους του εξωτερικού για επενδύσεις –αεριτζίδικες κατά βάση–  και τέλος, η χρεοκοπία του 1893. Ποιος όμως τα θυμάται όλα αυτά; Ο Χαρίλαος Τρικούπης θα αφήσει θετικό ίχνος στην Ιστορία, καθώς το 1875 επέβαλε στον βασιλιά Γεώργιο Α΄ την αρχή της «δεδηλωμένης», τερματίζοντας τις αυθαιρεσίες του στον διορισμό πρωθυπουργών, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στην πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία, αυτήν που έως σήμερα  υπηρετούμε.

Δεύτερος χρονικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι αρνητικές πτυχές της πολιτικής του, πολλές και σημαντικές. Λάθος και με υστεροβουλία οι εκλογές το 1920 με την Ελλάδα σε πόλεμο. Λάθος επιλογή η παραμονή των μουσουλμάνων Τούρκων στη Δυτ. Θράκη. Λάθος η ψήφιση του «ιδιώνυμου» για τη δίωξη των κομμουνιστών λόγω της ιδεολογίας τους. Λάθος η οικονομική πολιτική του, που οδήγησε στη χρεοκοπία του 1932. Λάθος ότι «ευλόγησε» το κίνημα των Βενιζελικών αξιωματικών το 1935. Παρ’ όλα αυτά τόλμησε, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, και το 1930, στρεφόμενος κατά των ψηφοφόρων του Μικρασιατών προσφύγων, υπέγραψε με τον Ισμέτ Ινονού το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας, που τερμάτιζε την πολιτική της Μεγάλης Ιδέας κι ενταφίαζε τα όνειρα τόσων προσφύγων για επιστροφή στις χαμένες πατρίδες τους, επιλέγοντας το ευρύτερο συμφέρον της χώρας και εκτιμώντας σωστά το διεθνές περιβάλλον αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος.

Τρίτος ο αείμνηστος θείος σας, Κωνσταντίνος Καραμανλής. ΄Εχει κατηγορηθεί για πολλά κι από πολλούς, ειδικά για την πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του 1955-1963 και την περίοδο της δικτατορίας. Διώξεις αριστερών πολιτών μετά τις εκλογές του 1958, που ανέδειξαν την ΕΔΑ αξιωματική αντιπολίτευση, υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959 που απέκλεισαν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και κατέστησαν την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη, εκλογές βίας και νοθείας το 1961, αιφνιδιαστική εγκατάλειψη της ηγεσίας της ΕΡΕ και των πιστών οπαδών του σε μια νύχτα και φυγή του στο Παρίσι ως «αυτοεξόριστου» σε εποχή δημοκρατίας στην Ελλάδα και κρυφές επαφές του με στελέχη της δικτατορίας μέσω του Ευάγγελου Αβέρωφ.

Ομως,   με την επιστροφή του από το Παρίσι το 1974, κόντρα στο κόμμα του και στη χούντα που ακόμα έλεγχε τα πράγματα, νομιμοποίησε το ΚΚΕ κλείνοντας μια ολόκληρη εποχή εθνικού διχασμού, δίκασε τους πρωτεργάτες της χούντας και του Πολυτεχνείου και τους βασανιστές και το 1981 άλλαξε τον ιστορικό ρου αυτού του λαού εντάσσοντας τη χώρα στην ΕΟΚ αν και η πλειοψηφία τότε ήταν αντίθετη σ’ αυτή την επιλογή.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αυτό που κυριαρχεί είναι ότι άλλαξε το κατεστημένο και εφάρμοσε Σοσιαλιστικές πρακτικές στη χώρα σε όφελος των αδυνάτων .Τώρα οι αλόγιστοι διορισμοί, ο Κοσκωτάς, οι ατασθαλίες και οι ΄΄ζεμπεκιές΄΄ των υπουργών του, οι εκλογικοί νόμοι ανάλογα με τις εξελίξεις, τα χρωματιστά ψηφοδέλτια για το μάντρωμα των βουλευτών στην εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, έχουν μάλλον  ξεχαστεί. και  εάν δεν πήγαινε φυλακή ο Άκης....δεν θα θυμόμαστε τίποτα από όλα αυτά.....

Ο Κ. Μητσοτάκης μπροστά στα επόμενα καταστροφικά χρόνια ,πέρασε σαν σοφός στην ιστορία και τα πεπραγμένα του την δεκαετία του 60 διαγράφηκαν. 

Ο Σημήτης στο απυρόβλητο, σοβαρός ο κ.καθηγητής, μας έβαλε στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία, δεν ήξερε τίποτα για  σκάνδαλα και τι ποιούσαν οι υπουργοί του.

Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος με το Βατοπέδι, τα δομημένα ομόλογα, τις πυρκαγιές του 2007, τις καταστροφές στην Αθήνα το 2008, τις κατηγορίες του ΚΙΝ.ΑΛΛ. ότι  χρεοκόπησε τη χώρα, τη συνύπαρξή τους στο ίδιο κόμμα και την ανοχή που δείχνει στους ακροδεξιούς,τι ιστορικό αποτέλεσμα θα αφήσει?

Μάλλον αδιάφορο, όλοι μιλάνε για την αγάπη του στα κοψίδια, αποτέλεσμα  σίγουρα όχι αρνητικό.

Ακριβώς το ίδιο θα συμβεί και με τον Γ.Παπανδρέου.

 Ακόμα κι ο σημερινός πρωθυπουργός, ίσως  θα  μείνει στην Ιστορία με θετικό πρόσημο. Το μεγαλύτερο σφάλμα του υπήρξε σίγουρα η προ του 2015 αδυναμία του  να κατανοήσει το διεθνές περιβάλλον εντός του οποίου εγκαλείτο να δράσει. Με λαικίστικες  κορώνες κέρδισε την εξουσία και εφάρμοσε πρακτικές των συντηρητικών αστικών κομμάτων..

 Τόλμησε να θυσιάσει μεγάλο μέρος του κόμματός του και να αναλάβει βαρύ πολιτικό κόστος τη νύχτα των μεγάλων εκβιασμών το καλοκαίρι του 2015, για να σώσει την πατρίδα από την άτακτη χρεοκοπία. Και τώρα διαβλέποντας, τα μεγάλα συμφέροντα στα Βαλκάνια, το γεγονός πως πάνω από 140 χώρες αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως σκέτη Μακεδονία, την ουσιαστική ένωση της Αλβανίας με το Κόσοβο και τις ανέκαθεν βλέψεις της Βουλγαρίας για την ΠΓΔΜ, επιχειρεί να λύσει, κόντρα στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, το θέμα του ονόματος αναλαμβάνοντας και πάλι πολιτικό κόστος.

Πιθανά και αυτός θα αφήσει θετικό ιστορικά αποτέλεσμα.

Ίσως όμως η ευθύνη να μην είναι μόνο στους καιροσκόπους ιστορικούς και δημοσιογράφους, που διαμορφώνουν κατά το δοκούν τα τελευταία 150 χρόνια την ιστορία, αλλά στον ίδιο τον λαό που εύκολα ξεχνάει και ξεπλένει τις ανικανότητες των πολιτικών επαναφέροντας τους στο προσκήνιο.

Ν.Σ.