με τα πλούσια περισσεύματα, τής παραγωγής, πού επέτρεπαν, τήν οικοδόμηση, λιθόκτιστων οικιών, με προσκτίσματα και αψιδωτές θύρες, πού επέτρεπαν τήν είσοδο αμαξών και έδιναν, με τα λιθόκτιστα υψηλά τοιχία, φρουριακή αίσθηση ασφαλείας.
Αυτοί πλέον ήσαν οι " νοικοκυραίοι " και ακολουθούσε ο χορός, τών μεταπρατών, εμπόρων, δημοσίων υπαλλήλων, τεχνιτών, τών απαραίτητων τοκογλύφων και το απαραίτητο λούμπεν προλεταριάτο εργατικών, πού οι συνθήκες, οι ικανότητες και οι ευκαιρίες, δέσμευαν σε αναμονή και εγκαρτέρηση. Σε γενικές γραμμές, αυτή ήταν μία γενική εικόνα, αντιπροσωπευτική μίας μικροκοινωνίας, με βραδεία, αλλά και σταθερή μετάλλαξη, πού επάλλετο από δημιουργικό σφρίγος και ζωή.
Όμως υπήρχαν και οι οπτικές εικόνες, πού έφτασαν μεχρι τις ημέρες μας, με τις φωτογραφημένες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως αυτός ο Γάμος τού 1935, από δύο έγκριτες οικογένειες τής Ελάτειας, τών τέκνων, τού δικολάβου Χριστόδουλου Λ. Δημακίδη και τού πανδοχέα Λεωνίδου Παπανικολάου.
Φώτο 1 - 2- 3. Εδώ είναι σαφείς, οι ενδυματολογικές διαφορές, τών γενεών, πού πιστοποιούν, τούς τελευταίους πιστούς, τής εθνικής ενδυμασίας.
Δείτε το κράτημα τής Νύφης, εκατέρωθεν, από τον πατέρα και τον νονό, πρόκειται για αλλαγή τών παλαιών κωδίκων, πού καθόριζαν τήν τελετή.
Αυτή ήταν μία γαμήλια τελετή, ένας γάμος, νοικοκυραίων, πού προσχωρούν στήν τρέχουσα, τής εποχής τελετή....καθ'ένας με τον τρόπο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου