Ο «σεισμός της Πάρνηθας» όπως ονομάστηκε, ήταν ο φονικότερος σεισμός των τελευταίων 50 ετών και η φυσική καταστροφή με το μεγαλύτερο κόστος σε υλικές ζημιές που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα:.....
145 άτομα έχασαν τη ζωή τους, 2000 τραυματίστηκαν και 50.000 έμειναν άστεγοι, ενώ οι ζημιές έφτασαν τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ: ήταν απίστευτο το μέγεθος της συμφοράς, που μπορεί να συμβεί μέσα σε 15 δευτερόλεπτα, όταν οι τυφλές δυνάμεις της Φύσης ενεργοποιηθούν...
Αυτός ο σεισμός, όπως και κάθε άλλη μεγάλη φυσική καταστροφή, κατέδειξε την ανθρώπινη αβελτηρία - εφόσον η Φύση δεν θα σταματήσει ποτέ να λειτουργεί με τους δικούς της νόμους, οι άνθρωποι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προστατευτούν. Που σημαίνει εν προκειμένω, να χτίζουν γερά, αντισεισμικά κτίρια, κι όχι να κάνουν σκόντο στα υλικά, για να τους έρθει φτηνότερα η κατασκευή... Κι όχι να λαδώνουν τους αρμόδιους για να συνεχίσουν να κατασκευάζουν και να χρησιμοποιούν «χάρτινα» κτίρια...
Ποιος ξέχασε το εξαώροφο κτίριο της εταιρείας Ρικομέξ στο Μενίδι, όπου σκοτώθηκαν από το σεισμό 39 άτομα, μεταξύ των οποίων δύο κυοφορούσες; Ποιος ξεχνά την αθώωση των υπευθύνων της εταιρείας, ποιος ξεχνά τις ισχνές αποζημιώσεις που αναγκάστηκαν να καταβάλουν, ποιος ξεχνά τις ευθύνες των αρμοδίων υπηρεσιών, που έκαναν τα στραβά μάτια, με το αζημίωτο, όταν όφειλαν να ελέγξουν τη σταθερότητα του κτιρίου, που έγινε ο ομαδικός τάφος των εργαζομένων;...
«Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός, ευθύς εγιόμισε άνθη», είχε γράψει ο Διονύσιος Σολωμός. Δέκα εννιά χρόνια μετά από τον μεγάλο σεισμό στην Αθήνα δεν θα δεις χάσματα, αλλά ούτε και λουλούδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.