Και το έλεγαν ότι θα ανεβεί η στάθμη της θάλασσας ;-) Τώρα σοβαρά, έχει ενδιαφέρον η ετυμολογία της λέξης, καθώς και άλλες παρόμοιες!
http://www.babiniotis.gr/wmt/userfiles/File/ar8ra_babiniotis_h_8alassa_sth_glwssa.pdf Έχετε σκεφθεί ποτέ πόσο σηµαντική, πόσο καθοριστική ή και µοιραία µπορεί να αποβεί σηµασιολογικά η διαφορά ανάµεσα σ’ ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό γένος; Ε, λοιπόν, το αρσενικό µιας συγκεκριµένης λέξης δήλωνε το «αλάτι» και το θηλυκό «τη θάλασσα»! Μιλάµε για την αρχαία λ. αλς, αλός που ως αρσενικό «ὁ ἅλς» ήταν το αλάτι, ενώ ως θηλυκό «ἡ ἅλς» ήταν η θάλασσα. Σύνθετα και παράγωγα, που χρησιµοποιούνται µέχρι σήµερα είναι: ὑπό + ἅλς > ὕφ-αλος (= [βράχος] υπό την θάλασσα), παρά + ἅλς > παρ-άλιος/παρ- αλία (=παρά την θάλασσα), ἐν + ἅλς > εν-άλιος («ενάλιος αρχαιολογία»), ἐν αἰγί ἁλός > (αι) γιαλός/γιαλός («στο κύµα τής θάλασσας»), ἁλός ἄχνη > αλοσάχνη > αλισάχνη («το λεπτό στρώµα αλατιού, ό,τι αφήνει η θάλασσα στο πρόσωπο ή στα κοιλώµατα των βράχων). Άλ-ιµος (< αλς + -ιµος) «θαλάσσιος» και «αρµυρήθρα», αλί-πεδο («παράκτια πεδιάδα»), Αγχί-αλος (= «κοντά στη θάλασσα»), Αλόννησος (αλός + νήσοςֹ πρβλ. Πέλοπος νήσος > Πελοπόννησος µε δύο ν). Το τοπωνύµιο µάλιστα Αµφίαλος (αµφί + άλς) µαρτυρείται ήδη στα Μυκηναϊκά (a-pi-a-ro). Αλλά το ισχυρότερο παράγωγο παραµένει η λ. αλι-εύς που έδωσε πλήθος παραγώγων αλιεύω, αλιεία, αλίευµα, αλιευτικός, αλιεργάτης κ.ά. Ο παράλληλος τύπος (ο) αλς, δηλ. το αλάτι, έδωσε µια άλλη σειρά λέξεων, όπως λ.χ. το άλας, άλατος (από την αιτ. «τούς άλας»), τα αλ-υκή, άλ-µη, αλµ- υρός, αλµύρα, αλµυρίζω κ.ά.
Μα καλά πως έγινε ενάλιο αυτό το σπήλαιο, έφτασε η θάλασσα στον Παρνασσό?!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΕΣΥ? ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΘΕΣ ΤΑ ΝΕΑ ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαράβια βγήκαν στη στεριά
και πιάσανε τα όρη
βγήκαν βαρκούλες στο χωριό
στον Παρνασσό βαπόρι
Ποιος είδε φάρο Μεγάλη Ράχη
και στη Σουβάλα λευκό πανί
κι ένα καράβι απ' την Ιτέα
να πιάνει Πανω Αγόριανη
Αφου όλα τ΄άλλα εκείνη έλυσε
η δοξασμένη μας Δημοτική αρχή
τώρα αυτό της έλειπε
σπήλαια και βάραθρα πήγε και βρήκε
και εκδηλώσεις έκανε.
ΠΑΡΑ...ΠΟΙΗΤΗΣ
Και το έλεγαν ότι θα ανεβεί η στάθμη της θάλασσας ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα σοβαρά, έχει ενδιαφέρον η ετυμολογία της λέξης, καθώς και άλλες παρόμοιες!
http://www.babiniotis.gr/wmt/userfiles/File/ar8ra_babiniotis_h_8alassa_sth_glwssa.pdf
Έχετε σκεφθεί ποτέ πόσο σηµαντική, πόσο καθοριστική ή και µοιραία µπορεί να
αποβεί σηµασιολογικά η διαφορά ανάµεσα σ’ ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό γένος;
Ε, λοιπόν, το αρσενικό µιας συγκεκριµένης λέξης δήλωνε το «αλάτι» και το θηλυκό
«τη θάλασσα»! Μιλάµε για την αρχαία λ. αλς, αλός που ως αρσενικό «ὁ ἅλς»
ήταν το αλάτι, ενώ ως θηλυκό «ἡ ἅλς» ήταν η θάλασσα.
Σύνθετα και παράγωγα, που χρησιµοποιούνται µέχρι σήµερα είναι: ὑπό +
ἅλς > ὕφ-αλος (= [βράχος] υπό την θάλασσα), παρά + ἅλς > παρ-άλιος/παρ-
αλία (=παρά την θάλασσα), ἐν + ἅλς > εν-άλιος («ενάλιος αρχαιολογία»), ἐν αἰγί
ἁλός > (αι) γιαλός/γιαλός («στο κύµα τής θάλασσας»), ἁλός ἄχνη > αλοσάχνη >
αλισάχνη («το λεπτό στρώµα αλατιού, ό,τι αφήνει η θάλασσα στο πρόσωπο ή στα
κοιλώµατα των βράχων). Άλ-ιµος (< αλς + -ιµος) «θαλάσσιος» και «αρµυρήθρα»,
αλί-πεδο («παράκτια πεδιάδα»), Αγχί-αλος (= «κοντά στη θάλασσα»), Αλόννησος
(αλός + νήσοςֹ πρβλ. Πέλοπος νήσος > Πελοπόννησος µε δύο ν). Το τοπωνύµιο
µάλιστα Αµφίαλος (αµφί + άλς) µαρτυρείται ήδη στα Μυκηναϊκά (a-pi-a-ro). Αλλά
το ισχυρότερο παράγωγο παραµένει η λ. αλι-εύς που έδωσε πλήθος παραγώγων
αλιεύω, αλιεία, αλίευµα, αλιευτικός, αλιεργάτης κ.ά.
Ο παράλληλος τύπος (ο) αλς, δηλ. το αλάτι, έδωσε µια άλλη σειρά λέξεων,
όπως λ.χ. το άλας, άλατος (από την αιτ. «τούς άλας»), τα αλ-υκή, άλ-µη, αλµ-
υρός, αλµύρα, αλµυρίζω κ.ά.
ΚΑΛΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την πόλην έρχομαι
και στην κορφή κανέλα
ξέχασα τα παπούτσια μου
και βρήκα την ομπρέλα.
ΠΑΡΑΛΛΑΓΜΕΝΟ ΟΜΩΣ....
Από τα Σάλωνα έρχομαι
και στη Σουβάλα φτάνω
χάθηκα μεσ΄το σπήλαιο
και τώρα τι θα κάνω ?
Με πήρε και με τράβηξε
στον πάτο το νεράκι
και στην πηγή με έβγαλε
κάτω απ΄το γεφυράκι.
ΠΑΡΑ...ΠΟΙΗΤΗΣ