Το ΚΚΕ Για τις απολύσεις στη ΛΑΡΚΟ

Για τις απολύσεις στη ΛΑΡΚΟ

   Δεν έχει κοπάσει ο απόηχος της κυβερνητικής φιέστας του 2^ου Περιφερειακού Αναπτυξιακού Συνεδρίου στη Λαμία και έγιναν 8 απολύσεις στη ΛΑΡΚΟ από μια εργολαβία.

   Τα προβλήματα των εργαζομένων στο συγκεκριμένο εργολάβο τα γνώριζαν η κυβέρνηση, οι βουλευτές της Φθιώτιδας και η διοίκηση της επιχείρησης:......

απλήρωτο και ανασφάλιστο προσωπικό. Τώρα ήρθαν και οι απολύσεις και έκαμαν, πολύ γρήγορα,  θρύψαλα την εικόνα που προσπάθησαν να στήσουν ο πρωθυπουργός με την υπόλοιπη κυβερνητική κουστωδία, οι βουλευτές, τα τοπικά στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

   Επιβεβαίωσαν επίσης τον καιροσκοπικό, υπονομευτικό και τελικά επικίνδυνο για το εργατικό κίνημα χαρακτήρα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού που εκφράστηκε από την πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και από το νόθο Εργατικό Κέντρο της  Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

   Δεν μπορούμε επίσης να παραλείψουμε και τη χείρα βοηθείας που έτεινε και η Τοπική Διοίκηση στην καλλιέργεια αυταπατών και αποδοχής της κατάστασης από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, ώστε να θεωρούν “εθνική υπόθεση” τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να θυσιάζονται γι αυτά.   

   Κανένας τους δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί και να αποσείσει από πάνω του τις πολιτικές ευθύνες γι αυτή την κατάσταση. Και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, για την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί, για τις φοβερά επικίνδυνες συνθήκες και, τελικά, για την κοινή τους στρατηγική να παραδώσουν -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- την επιχείρηση βορά στους επιχειρηματικούς ομίλους.

   Έτσι οι «επενδυτές» θα θησαυρίζουν από το λαϊκό πλούτο, τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων, ενώ οι τελευταίοι θα ζουν και θα δουλεύουν σε όλο και χειρότερες συνθήκες, επειδή στον καπιταλισμό η ανταγωνιστικότητα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

   Η Τ.Ε. Φθιώτιδας του ΚΚΕ καλεί το λαό να βγάλει τα πολιτικά του συμπεράσματα και να αξιοποιήσει την πείρα του. Να αντιληφθεί ότι το σύστημα στο οποίο ζει είναι αδιέξοδο και όσο του αφήνει περιθώρια θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρο.

   Να αντιληφθεί ότι χωρίς σύγκρουση με τις αιτίες τους δεν λύνει ούτε μικρά ούτε μεγάλα προβλήματα. Μαζί με την πάλη για την επαναπρόσληψη την πληρωμή και το ένσημο των εργαζομένων, μαζί με την προσπάθεια για κατάργηση των εργολαβιών στη ΛΑΡΚΟ, αλλά και σε κάθε επιχείρηση, πρέπει να συνδυάζει τον αγώνα για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Πρέπει να σκοπεύει στη δική του εξουσία, την εργατική Εξουσία, όπου η Οικονομία θα υπηρετεί αποκλειστικά τις δικές του ανάγκες, ο ορυκτός πλούτος θα είναι λαϊκή περιουσία και θα είναι ενταγμένος σε ενιαίο φορέα διαχείρισης μέσα σε ένα πλαίσιο κεντρικού σχεδιασμού ανάπτυξης της κοινωνίας.