«Προτιμώ το πουκάμισο έξω, παρά τα παντελόνια κάτω» [ΒΙΝΤΕΟ].....
Ευδοκίμως αλλά ακούσια έπεσαν τίτλοι τέλους στη δημοσιογραφική καριέρα του συμπατριώτη μας Γιώργου Φιλιππάκη. Μετά από 42 χρόνια σκληρής δουλειάς πήρε την απόφαση να συνταξιοδοτηθεί το 2013 όταν ήταν απλήρωτος για δύο χρόνια από την τηλεόραση του Alter. Τώρα συνεργάζεται αμισθί με τρίωρη εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό απολυμένων της ΕΡΤ, τον ΕΡΤ Open. Στα ένσημα του έχουν καταγραφεί 38 αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες, 13 στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και σωρεία δικαστικών, αστυνομικών και κοινωνικών καταγραφών της καθημερινής επικαιρότητας.
Η μύηση
Ήταν λάτρης της έντυπης δημοσιογραφίας.«Πήγαινα στο Χιακό Λαό του Σφηκάκη και έβλεπα πως στηνόταν οι εφημερίδες τότε. Στην πολιτική και τη δημοσιογραφία μυήθηκα από εργάτες του σπαστήρα κάτω από το μοναστήρι του Αγ. Κωνσταντίνου. Ήταν κομμουνιστές σε εξορία, πολύ διαβασμένοι. Μου έδιναν και διάβαζα τον παράνομο τότε Ριζοσπάστη και μου έλεγαν να μην το πω πουθενά».
Η πλάκα
«Τότε στο Χιακό Λαό υπήρχε σε εσωτερική σελίδα μια στήλη «Υψηλαί αφίξεις», όπου έγραφαν ποιοι παράγοντες του τόπου ή επίσημοι ερχόταν στη Χίο. Πήγα στα γραφεία, πλήρωσα 20 δραχμές και την επόμενη η εφημερίδα έγραφε «αφίχθη στη Χίο ο… γνωστός φοιτητής Γεώργιος Φιλιππάκης! Το διάβασε ο κόσμος και έγινε μεγάλη πλάκα!»
Ποιος ειναι
Είναι 65 ετών, έχει γεννηθεί στην Αθήνα, πήγαινε στο Λεόντειο Λύκειο Σμύρνης στη Χίο ήρθε έξι ετών, αποφοίτησε από την τότε Οικονομική Σχολή (Εμπορική). Ήθελε να γίνει γιατρός αλλά δεν τα κατάφερε λόγω Λατινικών. Είναι πτυχιούχος της πρώην Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής, αλλά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία από το 1981 χωρίς να είναι πτυχιούχος.
Δημοσιογραφία
Στο επάγγελμα έχει μπει από το 1975. Ξεκίνησε από το Ριζοσπάστη αν και δεν ήταν μέλος του Κ.Κ.Ε, συνέχισε στην Αυγή, ακολούθησαν άλλα έντυπα, η τηλεόραση και η καριέρα του ολοκληρώθηκε με την περιπέτεια του ΑLTER.
«Πρώτη πολεμική αποστολή το 1980 στο Λίβανο, στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα της Βηρυτού όπου είχαν σφαγεί οι διωγμένοι Παλαιστίνιοι από τη Δυτική όχθη. Ξεκινήσαμε να πάμε με ψαροκάικο από την Κύπρο. Οι Ισραηλινοί μας γύρισαν πίσω, αλλά την επόμενη μέρα καταφέραμε και περάσαμε. Μας έβαλαν να κοιμηθούμε σε Τόλ. Είμαστε νηστικοί τρεις μέρες, τα ξημερώματα στις 05.30 σηκωθήκαμε κρυφά με έναν άλλο συνάδελφο και πήγαμε να φάμε στα δύο μεγάλα καζάνια, όπου είχαν ρύζι με ζάχαρη, πίττες, αγγούρι και σαλάτα. Σε λίγο μια ρουκέτα από το Ισραήλ έπεσε στο ΤΟΛ όπου ήμασταν εμείς και τους σκότωσε όλους, μαζί με πολλούς Παλαιστίνιους. Δεν άντεξα από το θέαμα, έβαλα τα κλάματα και άρχισα να κάνω εμετούς. Τότε περνούσε ένας παλιός Γάλλος δημοσιογράφος και είπε στους άλλους να μου πουν να σταματήσω, ή να πάω να κρυφτώ στα φουστάνια της μάνας μου. Αυτό με πείραξε, αλλά και μου έγινε το πρώτο μάθημα».
Δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτό που είδε στον πόλεμο του Ιράκ. Ένας γιατρός τον πήγε σε μια υποτιθέμενη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Σε ένα κρεβάτι υπήρχε ένα μεταλλικό υπερυψωμένο κρηπίδωμα και τα σεντόνια ήταν από πάνω για να μην ακουμπάνε τον ασθενή. Ήταν ένα παιδί 12 ετών. Του είχαν κοπεί και τα δύο χέρια, ήταν καμένο σε όλο το σώμα. «Μετά τον πόλεμο το πήρε υπό την προστασία της η κυβέρνηση του Κουβέιτ και οι Αμερικάνοι του έστειλαν ηλεκτρονικά παιχνίδια να παίζει, ξεχνώντας ότι δεν είχε χέρια…».
politischios.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.