Κάποτε ένας Ζακυνθινός πήγε να δει το Πατρινό καρναβάλι και τους συγγενείς του. Όμως με αυτά που...
έβλεπε «βουρλίστηκε». Μετά δύο εβδομάδες στέλνει ένα γράμμα στην γυναίκα του και της γράφει: «Μάθε τζογούλα μου γλυκειά – ψυχούλα τσι ψυχής μου – εκείνο κει που ήξερες αλύγιστο καντάρι – το κάνανε οι πατρινές, και δεν σηκώνει… δράμι».
Και η απάντηση της γυναίκας του από την Ζάκυνθο; «Μάθε και συ τζογούλα μου – ψυχούλα τσι καρδιάς μου – εκείνο κει που ήξερες που δεν περνάει βελόνι – Το κάνανε οι Ζακυνθινοί, πλατεία και αλώνι!!!…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου