"ΟΤΙ ΚΑΜΟΜΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΟΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ"

Του  "Γ" {Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων  ,εικόνων  και  βίντεο}
Αναδημοσίευση από Polydrosos Parnassou 

Στις  4  Φεβρουαρίου  του  1843 πέθανε  ο  Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (  1770- 1843) .Ήταν αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης  του  1821,πολιτικός, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά.......

Στις 3 Φεβρουαρίου 1843 είχε κληθεί στο παλάτι (σημερινό κτίριο της Βουλής) σε δείπνο από το Βασιλιά Όθωνα και τη Βασίλισσα Αμαλία .Ο Κολοκοτρώνης, στο σπίτι του γύρισε αργά το βράδυ. Την 4η πρωινή (04.02.1843) υπέστη αποπληξία (μειωμένη αιμάτωση εγκεφάλου) και σε ηλικία 73 ετών πέθανε.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλει εις τον τότε Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, της Αγίας Ειρήνης (επί της οδού Αιόλου). Κατά την κηδεία του Γέρου  του Μοριά, γύρω από το φέρετρο συγκεντρώθηκαν οι επιφανέστεροι επιζώντες ήρωες του Αγώνα και όλοι οι πολιτικοί της εποχής.....

##Διαχρονικό μήνυμα Κολοκοτρώνη προς επίδοξους κατακτητές..«Αυτό, όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δένδρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον˙ διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα· μόνον οι άνθρωποι, όπου εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνουν· και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου˙ με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δένδρα˙ όχι τα κλαριά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια, που μας έκαψες, μόνον πέτρα επάνω στην πέτρα να μη μείνη, εμείς δεν προσκυνούμεν· τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα κάψης, την γην δεν θέλει την σηκώσης. Και η ίδια η γη, που τα έθρεψε, αυτή η ίδια η γη θα μένη δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα πολεμούμε και μην ελπίζης, πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».

«Απομνημονεύματα» Γεώργιος Τερτσέτης##

.......Τον επιτάφιο εξεφώνησε ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος και ο Κωνσταντίνος Οικονόμος . Μεταξύ άλλων, είπε:

... Απόγονος αδούλωτων προγόνων, θερμός προστάτης και πρόθυμος έκδυμος των αδικουμένων. Άτυφος (ταπεινός) και άκομψος και τους τρόπους απέριττος και αρχαϊκός. Αμνησίκακος και φιλάνθρωπος, ανεκτικός και επιεικής, μη μόνον προς τους οικείους, αλλά και προς τους εχθρούς ...

Του φόρεσαν τη στολή του Αντιστράτηγου και έφερε το ξίφος. Στα πόδια τσαρούχια και κάτω από τα πόδια του έβαλαν την Τουρκική σημαία. Στο πλευρό του, την περικεφαλαία του.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης  ήταν μία από τις λαμπρότερες φυσιογνωμίες της Ελληνικής Επανάστασης. Πρώτη μορφή στη ζωή και στην Ιστορία της Παλιγγενεσίας......

##Ο Γάλλος αξιωματικός Maxime Rayband, που πολέμησε ως εθελοντής στην Ελλάδα, γράφει: "Δε μπορεί κανείς να του αρνηθεί μια έμφυτη ιδιοφυία στα πολεμικά. Είναι εντελώς αγράμματος. Ανάστημα πάνω από το μέτριο, ατημέλητη αμφίεση, θηριώδης φυσιογνωμία, έκφραση σκληρή και άγρια. Χάρη στη σωματική του διάπλαση και τη σιδερένια υγεία του αντέχει και στις πιο σκληρές κακουχίες".##

......Ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης, μέγας ιστορικός, μετά τον Παπαρηγόπουλο, έγραψε:

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι ο μέγιστος και μεγαλοφυέστατος των πολεμαρχών του Μεγάλου Ελληνικού Αγώνος, αποτελών υπό έποψιν πολεμικήν την μεγίστην εσωτερικήν δύναμιν αυτού ...

Ο Κολοκοτρώνης, ένα χρόνο πριν πεθάνει, με το άλογό του γύρισε σχεδόν όλη την Πελοπόννησο και τα νησιά Σπέτσες και Ύδρα, προκειμένου να ζητήσει συχώρεση, από εκείνους με τους οποίους είχε έρθει σε ρήξη, κατά τη διάρκεια του Αγώνα.

Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς-23 Σεπτεμβρίου 1821-,{Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί, και διέταξα και το έκοψαν}, στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου.

Στη διάρκεια του Εμφυλίου  πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.

Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ίτs  Καλέ με την κατηγορία της Εσχάτης  Προδοσίας και στις και  στις  25  Μαίου  1834  μαζί  με  τον  Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο.

            ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ ΚΑΙ  ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε Στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας».

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο  Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο" Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836" και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης μετέβαλε τους δούλους σε ελεύθερους. Τους γραικύλους σε 'Ελληνες. Ήταν ο 'Ελληνας που βροντοφώναξε: Ό,τι κάμομε, θα το κάμομε μόνοι μας και δεν έχουμε καμιά ελπίδα από τους ξένους.

 "Γ"