ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Παρουσίαση: Βίκτωρ Σαμπώ

Βοήθα Παναγιά, μια παράκληση στα χείλη όλων των Ελλήνων, που όπου κι αν ζουν, τιμούν την Παναγιά τους με περίσσια πίστη και αγάπη.....

Αυτή ακριβώς η αγάπη, αυτή η ανάγκη του Έλληνα να βρεθεί κοντά της, της έδωσε πάνω από 300 ονόματα, ονόματα που εκφράζουν τρυφερότητα, σεβασμό και βαθιά πίστη.

Ο ξύλινος λόγος πολλών εντός Εκκλησίας έχει απομακρύνει δυστυχώς κάποιους από εμάς τους νέους ανθρώπους. Η απλότητα των λόγων του Χριστού και η μαθηματική λογική της διδασκαλίας Του –να συμπεριφέρεσαι στον διπλανό σου ακριβώς όπως θα ήθελες να σου συμπεριφέρεται σε παρόμοιες περιστάσεις και να μην κρίνεις κανένα παρά τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί όπως κρίνεις έτσι θα κριθείς-, εφόσον περνούσε με σωστό τρόπο θα άγγιζε σίγουρα το μυαλό και την καρδιά της πλειοψηφίας των νέων.

Εμείς εδώ δεν είμαστε θεολόγοι, αλλά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην Παναγία των Ελλήνων, της οποίας την κοίμηση τιμούμε τον 15αύγουστο. Σαν λαός έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Μητέρα του Θεανθρώπου και η τίμηση στο πρόσωπό της γίνεται με ιδιαίτερη κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια.

Από άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα τιμούν το Πάσχα του Καλοκαιριού, όπως ονομάζεται αλλιώς η Κοίμηση της Θεοτόκου.Η μεγαλύτερη και πιο ξακουστή πανήγυρη λαμβάνει χώρα με κάθε επισημότητα στην Τήνο αλλά και στην Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά. Εκτός από Ελλαδίτες, Κύπριους και Ομογενείς, την Παναγία την τιμούν ακόμα και «ξεχασμένοι»Έλληνες, πως οι pobladores Griegos στην αρχαία Ελίκη το σημερινό Έλτσε της Ισπανίας, οι οποίοι εορτάζουν με θρησκευτικές παραστάσεις την Κοίμηση της Θεοτόκου κάθε 15η Αυγούστου.

Η παράδοση θέλει την Παναγία να παρακαλάει τον γιο της για εμάς όλους, που καθημερινά πέφτουμε σε παραπτώματα, στενοχωρώντας τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Αλλά και σαν λαός, λένε ότι έχουμε την «σκανδαλώδη» εύνοια της Θεοτόκου, αν και δεν την αξίζουμε. Πολλές φορές μάλιστα την βρίζουμε. Φανταστείτε όλοι εσείς πως θα νιώθατε, όταν κάποιος σας έβριζε την μάνα. Σκεφτήκατε; Ε, το ίδιο νιώθει και ο Χριστός για την δική Του.

Ο Χριστός καλεί τους ανθρώπους ελεύθερα να μελετήσουν την Αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνει την φιλοσοφική έρευνα των Αρχαίων Ελλήνων που σε όλες τις επιστημονικές τους αναζητήσεις κατέληγαν στον Έναν Θεό. Άσχετα, εάν κάποιοι που δήλωναν χριστιανοί κατέστρεφαν μνημεία του Ελληνισμού και σκότωσαν την Υπατία. Οι πράξεις των ανθρώπων όμως δεν μπορούν να αμαυρώσουν την αλήθεια, η οποία αποκτάται μέσω έρευνας (ερευνάτε τας γραφάς). Εξάλλου τον Σωκράτη τον σκότωσαν κάποιοι που δήλωναν παγανιστές.

Ο άκαμπτος και πολύπλοκος λόγος σε συνδυασμό με το απόλυτο θετικιστικό-δογματικό πνεύμα της επιστήμης ή τις διάφορες παραθρησκευτικές δήθεν πνευματικές «θεωρήσεις» εμποδίζουν πολύ κόσμο από το να προσεγγίσει την αλήθεια, η οποία είναι εξαιρετικά απλή. Τουλάχιστον, ας εμπιστευθούμε την αστείρευτη αγάπη της Παναγίας. Η επιλογή γίνεται ελεύθερα. Χωρίς πίεση.

Όπως ακριβώς προέτρεπε ο Χριστός: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34).

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.

Η γιορτή της Αγίας Σκέπης μετατέθηκε από την εκκλησία μας το 1952 από την 1η Οκτωβρίου την 28η ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Θεού για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στον αλαζονικό ιταλικό στρατό.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η εποποιία του 1940, αποτελεί ένα θαύμα, είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων. Δεν μπορεί να είναι καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνα. Η θεϊκή χάρη συνεργάσθηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια. Και είναι δίκαιο που μαζί με τα θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω από τους τάφους των ηρώων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες για ένα ‘’ευχαριστώ’’ στην Παναγία, σ’ Εκείνη, στην οποία η εθνική συνείδηση απέδωσε για μια ακόμα φορά ‘’τα νικητήρια’’. Τη Σκέπη των αγωνιστών. Την Ελευθερώτρια των σκλαβωμένων.

Γιατί στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον αγώνα τους. Ζήτησαν τη μητρική προστασία της για να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Η άλλοτε Υπέρμαχος Στρατηγός των Ρωμιών γίνεται η Αγία Σκέπη των αγωνιστών και το θαύμα επαναλαμβάνεται. Χάρη στην πίστη που θέρμαινε τις ψυχές τους οι μαχητές περιφρονούσαν τη λογική των αριθμών και αντιστεκόντουσαν στις σιδερόφρακτες εχθρικές στρατιές με ηρωισμό που επέφερε τον παγκόσμιο τότε θαυμασμό.