Ποιήμα "Χριστούγεννα στο χωριό " του Κων/νου Χατζόπουλου

"Γ"

Μες την αχνόφεγγη βραδιά

πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι,

γύρω στην έρμη λαγκαδιά

στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.....

Ούτε πουλιού γροικάς λαλιά,

ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου,

λες κι απλωμένη σιγαλιά

είναι κει ολόγυρα θανάτου.

Μα ξάφνου πέρα απ’ το βουνό

γλυκός σημάντρου ήχος γροικιέται,

ωσάν βαθιά απ’ τον ουρανό

μέσα στη νύχτα να σκορπιέται.

Κι αντιλαλεί τερπνά-τερπνά

γύρω στην άφωνη την πλάση,

και το χωριό γλυκοξυπνά

την Άγια μέρα να γιορτάσει.

                  

                  

ΠΟΙΟΣ  ΗΤΑΝ Ο ΚΩΝ/ΝΟΣ  ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ *Ο Κωνσταντίνος (Κώστας) Χατζόπουλος(11/5/1868 - Ιούλιος 1920) ήταν μυθιστοριογράφος,ποιητής, διηγηματογράφος, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, από τους πρωτοπόρους του δημοτικισμού  στην Ελλάδα.

          

Ο Κωστής Παλαμάς, ένας από τους θαυμαστές του, ενθυμούμενος τα κοινά μαθητικά τους χρόνια στο Μεσολόγγι, γράφει: "

                                           

...Τον αγναντεύω όξω από το σπίτι μου μαθητούδι, έφηβο, να προχωρεί στο δρόμο,φροντισμένο, κομψοντυμένο, στα κατάλευκα.Ύστερα από χρόνια βρεθήκαμε ανταμωμένοι στην Αθήνα. Εγώ πρεσβύτερος, κάπως ακουσμένος με τους στίχους μου, σκόρπιους εδώ κι εκεί.Ο Χατζόπουλος ήταν ένα έξυπνο παιδί, ζωηρό, ανυπόταχτο, διαχυτικό ή συμμαζεμένο, μα αξιαγάπητο,που μου κίνησε την προσοχή, μου ξύπνησε τη συμπάθεια. Και στο τέλος το θαυμασμό. Αργότερα γράφτηκε στο πανεπιστήμιο στα νομικά. Και πήρε το δίπλωμά του, κατόρθωμα για τους ανθρώπους του είδους του"

Ήταν ο πρώτος μεταφραστής στα ελληνικά του Μανιφέστου, των  Μάρξ και  Ένγκελς και, που δημοσιεύτηκε στον "Εργάτη" του Βόλου το  1908.Το έργο που άφησε ο Κώστας Χατζόπουλος είναι πλουσιότατο, ποιητικό  έργο,πεζογραφία  ,κριτικό  έργο,μεταφράσεις.Τέλος, ίδρυσε στοΜόναχο  και  στο  Βερολίνο τα"Αδελφάτα της Δημοτικής", όπου συγκεντρώνονταν Έλληνες και Γερμανοί διανοούμενοι που ενδιαφέρονταν για το ελληνικό γλωσσικό ζήτημα.Το1920, και ενώ ταξίδευε με καράβι προς την Ιταλία, πέθανε εν πλω και θάφτηκε στο κοιμητήριο του Μπρίντεζι.Η γενέτειρα πόλη του, το Αγρίνιο, σε ένδειξη τιμής έδωσε το όνομά του σε κεντρική πλατεία της πόλης όπου βρίσκεται και ο ανδριάντας του. 

"Γ"