ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ*ΕΝΑΣ ΒΑΘΙΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΕ "ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ "ΚΛΑΔΙΑ" ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΤΟΥΣ  ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ  ΚΑΙ  ΣΤΙΣ  ΓΕΩΡΓΙΕΣ ΜΕ  5+1 ΛΑΙΚΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!

Του  "Γ"

Ένας από τους κυριότερους  αγίους είναι ο Καππαδόκης άγιος Γεώργιος,....
ο οποίος στη λαϊκή ψυχή έχει στοιχεία αγιοσύνης και ηρωισμού ταυτόχρονα, όπως και ο άλλος έφιππος άγιος, ο άγιος Δημήτριος. Στην Καππαδοκία, μάλιστα, πιστεύουν ότι τα άλογα του Άι-Γιώργη, του Άι-Δημήτρη, των αγίων Θεοδώρων και του αγίου Μηνά τρέχουν στον ουρανό και ότι είναι αυτά που προκαλούν τις βροντές και τις αστραπές με τα πέταλά τους.

Το βασικό χαρακτηριστικό  του αγίου Γεωργίου σύμφωνα με τους θρύλους που σχετίζονται μ’ αυτόν, το φανερώνει το επίθετο "δρακοντοκτόνος", επειδή ο άγιος σκότωσε έναν δράκο που φρουρούσε όλο το νερό της περιοχής και δεν άφηνε τους κατοίκους να υδρευτούν, αν δεν του έδιναν βορά κάθε φορά από έναν συντοπίτη τους. Αυτό συνεχιζόταν επί πολλά χρόνια, μέχρι που ήρθε η σειρά της μονάκριβης κόρης του τοπικού άρχοντα να θυσιαστεί στον δράκο. Τότε, ο άγιος, καβαλάρης, με το κοντάρι του σκότωσε τον δράκο, έσωσε την κοπέλα και ελευθέρωσε και την πόλη.

Ο Αγιος Γεώργιος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα. Καταγόταν από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα την Καππαδοκία και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού.

Ως στρατιωτικός άγιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Ελληνικού Στρατού Ξηράς.  Παράλληλα, ο Αϊ-Γιώργης συνδέεται και με τη γεωργία αφού το όνομά του προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» (=καλλιεργήσιμο) και η γιορτή του σηματοδοτεί την αρχή της Άνοιξης.Ωστόσο, κάποιες χρονιές η γιορτή του μετακινείται όταν πέφτει πριν από το Πάσχα και γιορτάζεται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, για το λόγο ότι τα εκκλησιαστικά τροπάρια του Αγίου Γεωργίου περιέχουν αναστάσιμα λόγια που δεν είναι δυνατό να ψαλλούν πριν από την Ανάσταση.

Παράσταση τμήματος Παραδοσιακών Χορών 2009

Χορευτικός Τομέας Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

Πελοπόννησος - Άη-Γιώργης

Δευτέρα ήτουν της Καθαράς που κάμνουν την νομάδαν

Μες το καράβιν έμπηκεν την πρώτην εφτομάδαν

Τζαι τρεις ημέρες έκαμεν να ρέξει το Βερούτιν

Ψουμίν, νερόν εν εβρέθηκεν μεσά στην χώραν τούτην

Παντήσκει κόρη εν άγιος, Χριστός τζι απάκουσεν την

Τον Άη Γιώρκην να σου τον 'που πάνω κατεβαίνει

τζαι με την σέλλαν την γρουσήν τζαι το γρουσόν αππάριν

Αρχαιοελληνικές  καταβολές...Στην ελληνική παράδοση, δρακοντοκτόνους ήρωες έχουμε και στα προ Χριστού χρόνια, ο θρύλος των οποίων επέζησε στους μετά Χριστόν αγίους. Έτσι, ο Άι-Γιώργης αποτελεί συνέχεια του ηλιακού θεού Απόλλωνα, ο οποίος σκότωσε τον πύθωνα στους Δελφούς.

Ο πύθωνας ήταν ένα μεγάλο σαυροειδές τέρας που γέννησε η Γη. Ζούσε στις μεγάλες βραχώδεις σχισμές των νοτίων παρυφών του Παρνασσού και προστάτευε τις πηγές Μάνα και Κασταλία, ενώ καταδίωκε τις Νύμφες, προκαλούσε ανέμους και έφερνε καταστροφές. Το θηρίο αυτό σκότωσε με το τόξο του ο Απόλλων και στη συνέχεια έφυγε από τους Δελφούς για να εξαγνισθεί. Αφού εξαγνίστηκε, επέστρεψε και έτσι καθιερώθηκε η λατρεία του στους Δελφούς. Από το γεγονός αυτό πήρε την επωνυμία Πύθιος, και η ιέρειά του ονομάστηκε Πυθία. Στον μύθο αυτόν βασίζεται και το άγαλμα του Απόλλωνα του Σαυροκτόνου, που αποδίδεται στον Πραξιτέλη. Σχετικός επίσης μπορεί να θεωρηθεί και ο αρχαιοελληνικός μύθος του Περσέα, ήρωα των  Μυκηνών, ο οποίος επίσης σκότωσε έναν δράκοντα.

Η σκλαβωμένη βασιλοπούλα συμβολίζει την ουδέτερη δύναμη, αυτή τη δύναμη που κάνει τα αντίθετα να έλκονται,

 είναι η ψυχή του ανθρώπου που ζει στο σκοτάδι της σπηλιάς του Πλάτωνα και κάποια στιγμή βγαίνει στο αληθινό φως.

Τοπικοί  Αγιώργηδες... Χαρακτηριστικές  είναι   οι  γιορτές  με  τις  οποίες  διάφορες  περιοχές  της  Ελλάδας  τιμούν  τους  Αγιώργηδές  τους. Έτσι  έχουμε* Αγιώργης της Δρυμιάς(Ξάνθη), Αγιώργης του Πόταμου(Αλεξανδρούπολη),Αγιώργης του  Λουτρού(Αλεξανδρούπολη- Φέρρες) Αγιώργης  Πετρωτών(Κομοτινή) κ.α.. Στην  τουρκοκρατία  τον   μπέρδευαν  με  τον  Προφήτη  Ηλία  και  τον  ονόμαζαν  Χιδελερέζ (σύνθετο όνομα από το Χιζίρ -Γεώργιος και Ελέζ -Ηλίας) .

 Στην   Αράχωβα,  ο άγιος γιορτάζεται με μεγάλη επισημότητα, λιτάνευση της εικόνας του, καθώς  ως τιμητική  ακολουθία τη συνοδεύουν μουσικά όργανα  και   γυναίκες και άνδρες που φορούν παραδοσιακές φορεσιές.

Μετά από τη λιτάνευση ακολουθεί πολύς χορός και γλέντι, όπου, κατά τα σύγχρονα χρόνια, η μουσική και τα όργανα έχουν αντικαταστήσει πλήρως το τραγούδι.Σημειώνουμε ότι  εδώ,όπως  στον  Έβρο  στις  Καστανιές,στο  Άργος,στη  Σκύρο ,η γιορτή κρατά τρεις ήμερες.Κατά πολλούς, αποτελεί έναν συμβολισμό του θριάμβου του Καραϊσκάκη στη μάχη (ο οποίος σχετίζεται με τον Άι-Γιώργη), ενώ ο Τούρκος είναι ο δράκοντας που έκοψε το νερό (πράγματι, οι Τούρκοι στερούσαν το νερό από τους κατοίκους της περιοχής), ενώ στις τρεις λυγερές «βλέπουν» τις δυνάμεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, που υποτίθεται ότι ενεργούν προς το συμφέρον της Ελλάδος.

Βλέπουμε  λοιπόν  μετά  από  τα  παραπάνω  ότι για άλλη μία φορά  η λαογραφία και ιστορία, οι μύθοι, οι  θρύλοι και τα γεγονότα συνδέονται  και  μπερδεύονται  μεταξύ  τους, απεικονίζοντας την ιδιαίτερη πραγματικότητα και στοιχεία της ίδιας της διαχρονικής ψυχής των λαών.

                       

              ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΤΟΥΣ  ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ  ΚΑΙ  ΣΤΙΣ  ΓΕΩΡΓΙΕΣ ΜΕ  5+1  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!

"Γ"