ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ: ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ <ΜΕΡΕΝΤΙΤΗΣ>. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.

  Με μια νοσταλγική χαρμολύπη πληροφορηθήκαμε το κλείσιμο της ταβέρνας <ΜΕΡΕΝΤΙΤΗΣ>. Ο πάντα γελαστός Μήτσος παρέδωσε τα κλειδιά του ιστορικού του μαγαζιού.....

σε νέα διεύθυνση και χαράζει τώρα μια νέα πορεία στη ζωή του, αυτή του συνταξιούχου. Χαιρόμαστε, γιατί ήρθε ο καιρός να ξεκουραστεί επί τέλους αυτός ο ακάματος επαγγελματίας, λυπόμαστε όμως γιατί η <φυγή> του Μήτσου σηματοδοτεί και το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για αρκετές γενιές Δαδιωτών.

 Εκεί, μέσα στο μαγαζί το χειμώνα αλλά και κάτω απ´ τον ίσκιο των μουριών το καλοκαίρι ανδρώθηκαν γενιές και γενιές νέων και εργαζομένων που ενδιαφέρονταν για τα τοπικά αλλά και τα εθνικά ζητήματα.

 Με συγκινητική νοσταλγία αναπολώ τις ατέλειωτες συζητήσεις, μέχρι τις πρωινές ώρες για όλα τα θέματα της επικαιρότητας κυρίως όμως για θέματα του χωριού μας. Δε θα ´ταν υπερβολή, αν λέγαμε πως όλες οι προοδευτικές εξελίξεις που άλλαξαν τη μοίρα του χωριού μας, κυρίως τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, είχαν σαν κέντρο το μαγαζί του Μερεντίτη. Εκεί με πρωτοπόρο το δάσκαλο Λουκά Σκουφά συγκεντρωνόμαστε όλοι οι νέοι και συζητούσαμε, διαφωνούσαμε, βρίσκαμε εύκολες λύσεις ή σκοντάφταμε σ´ αδιέξοδα.  

    Από κει ξεκίνησε η δημιουργία του πρωτοποριακού για τα χρόνια εκείνα (1974) Συλλόγου Νέων Αμφίκλειας, και εκεί εκκολάφτηκαν και καρποφόρησαν αργότερα οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές στα δημοτικά πράγματα που έδωσαν μια νέα δυναμική στον τόπο μας. 

Κι ο Μήτσος πάντα εκεί, να μας συντροφεύει με το μόνιμο χαμόγελό του, να μας ανέχεται με την ιώβεια υπομονή  του να μας συμβουλεύει και να μας συγκρατεί απ´ τις υπερβολές της ηλικίας. Γιατί ο Μήτσος δεν ήταν ο τυπικός ταβερνιάρης. ´Ηταν αναπόσπαστο μέλος της παρέας και ο έμπιστος φίλος όλων που ήξερε τα μυστικά και τα προβλήματα του καθενός. 

            Κι αργότερα, όταν τα χρόνια άρχισαν να περνούν, εκεί στο ίδιο μαγαζί γιορτάσαμε τις χαρές μας, τους γάμους, τα βαφτίσια των παιδιών μας, κι εκεί πάλι - γιατί ο καιρός τα φέρνει κι αυτά - δεχτήκαμε τα συλλυπητήρια για το χαμό των δικών μας. Πώς λοιπόν να μη νοιώθουμε πως με το κλείσιμο του μαγαζιού του Μήτσου τελειώνει και μια εποχή για πολλούς που ξεκίνησαν νέοι μ´ ορμή κι ενθουσιασμό για τη ζωή και τώρα, σε μια παράλληλη ζωή με το μαγαζί, εξηντάρισαν και συνειδητοποιούν πως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους έχει πια περάσει. Ανάμεσα σ´ αυτούς κι εγώ.

Γι αυτό θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω το φίλο Μήτσο για τα όσα μας πρόσφερε τόσα χρόνια, τόσα πολλά που ούτε ο ίδιος ξέρει και να του ευχηθώ να έχει μια ήρεμη ζωή κοντά στην οικογένειά του, στην αγαπητή του σύζυγο Ελένη που μαζί υποδειγματικά δούλεψαν και πορεύτηκαν όλ´ αυτά τα χρόνια, στα αξιαγάπητα και δουλευτάρικα στο ίδιο πόστο παιδιά του και στα εγγόνια του.

 Μια ήρεμη και με υγεία ζωή που σίγουρα θα τη διανθίζει συνεχώς με νέες δημιουργικές δραστηριότητες, γιατί ο Μήτσος είναι άνθρωπος της δουλειάς και της προκοπής. 

                        

Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ

ΝΙΚΟΣ  ΖΥΓΟΥΡΟΣ

28.07.2014