Κάπου σ’ ένα μικρό, πλινθόκτιστο κατεβατό καταχωνιασμένο στ’ αθέατα του σπιτιού του, μπορεί κανείς ν’ ανακαλύψει τον Χαράλαμπο Στέφο....
Έναν πειθαρχημένο άνθρωπο που για την τέχνη της Ζωγραφικής σπουδάζει της φύσης τα υλικά. Αυτά τα οποία άλλοι νεώτεροι καλλιτέχνες μαθαίνουν στις σχολές. Στο σεμνό αυτό περιβάλλον θα βρεις τον ζωγράφο σκυμμένο πάνω στον πάγκο του να τρίβει κάθε λογής πέτρα, να καρφώνει τα τελάρα, να προετοιμάζει τους μουσαμάδες με κόλα και στόκο και να εναποθέτει τέλος επάνω τους άφθαστα έργα επαφής με τη φύση και την παράδοση.
Ο Στέφος είναι ένας καλόκαρδος φίλος, έτοιμος να σου μιλήσει για το έργο και τα βιώματά του.
Ο ίδιος έμεινε ανεπηρέαστος απ’ τους κάθε λογής «πειρασμούς» των βιομηχανοποιημένων υλικών που θα μπορούσαν να τον ξεκουράσουν, απλοποιώντας τη δουλειά του. Έχει αδυναμία στα γήινα χρώματα με «ζωντανές» αποχρώσεις. Τρίβει τις πέτρες, βράζει διάφορα φυτά και λουλούδια από τα οποία προέρχονται ποικιλίες χρωμάτων. Δεν έχει παραμελήσει και τα «προκλητικά» έτοιμα χρώματα των σωληναρίων, αλλά περισσότερο παινεύεται για την πλούσια γκάμα χρωμάτων που του χαρίζουν τα γνήσια δημιουργήματα της γης.
Ο ζωγράφος καμαρώνει για τα μπεζ και τα καφέ που του δίνουν οι φλύδες του καρυδιού και του αμυγδάλου, καμαρώνει επίσης για τα διάφορα λουλούδια, για τα ροζ και τις παλ αποχρώσεις τους, για τα νεροχρώματα.
Και όταν πια έχει τρίψει τις πέτρες, ανακατώνει το καινούργιο υλικό με λάδι και είναι έτοιμος ν’ ακουμπήσει στο τελάρο τα δικά του χρώματα, τα’ αληθινά. «Με τα χρόνια οι πίνακες δεν παλιώνουν. Αυτά τα χρώματα δεν χάνουν τη λάμψη και τη γυαλάδα τους. Δεν τα φοβάμαι» , λέει ο ζωγράφος. Και συνεχίζει ακούραστος τις διεργασίες του, αναζητώντας στη φύση το υλικό που θα του δώσει το καινούργιο ερέθισμα και το οποίο με τη σειρά του θα μπολιάσει νέα έργα…
Γιάννης Παπαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου