Η ΒΑΡΓΙΑΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ.

Μονολογώντας για τις αναμνήσεις

απ' την Βάργιανη.

    ''...Θάτανε τα τελειώματα της δεκαετίας του '70 θαρρώ, όταν παιζότανε τότενες μια ελληνική σειρά στην τηλεόραση, ένα σήριαλ όπως το λέγανε, που το θέμα του ήτανε τα καμώματα και οι περιπέτειες ενός φωτογράφου.....  Το ονομάζανε ''Ο Φωτογράφος του χωριού'' κι έπαιζε ένας καλός ηθοποιός, ο Νάσος ο Κεδράκας. Τόβλεπα συνέχεια και μ' άρεσε.  Γέλαγα με τα καμώματα των χωριανών, τις τρέλες τους και την αφέλειά τους, αντάμα όμως με την πονηριά και όλα τα χούγια που κουβαλάγανε τότε εκείνοι οι άνθρωποι.  Μ' άρεσε να βλέπω σε εκείνο το πάντα συννεφιασμένο χωριό, τα σπίτια, τις αυλές, τα καλτερίμια και τους ανθρώπους, όλα ανέγγιχτα απ' τον χρόνο και να περνάνε μέσα από τον φακό της τηλεόρασης, σαν νάτανε η δική μου αυλή και το σπίτι μου, αμόλευτα, απείραγα κι αληθινά, σαν την ίδια την ζωή μου με τις αναμνήσεις μου.

  Τόφερε ο καιρός και βρέθηκα για 2-3 χρόνια αρχές του '90, στο Άργος, κάτω στον Μωριά.  Εκεί γνώρισα ένανε που όπως μου είπε, ήτανε λαογράφος.  Είχε πάντα μαζί του μολύβι και χαρτί κι ότι άκουγε στο δρόμο, στο λεωφορείο, στην λαϊκή και στα μαγαζιά που του έκανε εντύπωση, το σημείωνε.  Κι όπως μου εξήγησε, όταν πήγαινε στο σπίτι του, το αντέγραφε στο τετράδιό του και με αυτά όλα, έφτιαχνε ιστορίες που αποτυπώνανε την καθημερινότητα των ανθρώπων της περιοχής.  Μια μέρα, μας κάλεσε 4-5 νοματαίους στο σπίτι του, σε ένα χωριό της Αργολίδας, Μάνεσι νομίζω το λέγανε, για να μας κεράσει ουζάκι με μεζέ.  Εκεί έπεσε το μάτι μου σε κάτι σημειώσεις και κάτι παλιά βιβλία και μιλώντας για αυτά, έβγαλε από ένα ράφι ένα πάκο με χειρόγραφα, δεμένα με σπάγγο, όπου στο πάνω μέρος του έγραφε με μεγάλα γράμματα : ''Ο Φωτογράφος του χωριού''!

Η ιστορία κατέληξε στο να μάθω ότι ο πατέρας του, είχε γράψει αυτές τις ιστορίες όταν γύρναγε τα χωριά της Αργολίδας σαν φωτογράφος και ότι τα πήρε η ΕΡΤ και τα έκανε σήριαλ.  Μάλιστα μου είπε ότι είχε συμφωνήσει και αυτός, στο να μην γυριστεί το σήριαλ σε χωριά της Αργολίδας, αλλά σε ένα χωριό της Φωκίδας, τηνΒάριανη.  Ήταν πιο ''τηλεοπτικό'' του είχαν πεί από τηνΕΡΤ.

   Από τότε έμαθα πολλά για το χωριό.  Πώς και από ποιούς ξαναχτίστηκε, πόσοι αγοράσανε σπίτι εκεί και πόσο πολύ βοήθησε το σήριαλ της ΕΡΤ για να ξαναζωντανέψει.   Όποτε μπορούσα πήγαινα μια βόλτα, είτε για ρίγανη, είτε για καφέ και κρασάκι στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής.  Ήμουνα πριν από 10 χρόνια περίπου, με τον φίλο μου τον Νίκο τον Τοπογράφο, συγχωρεμένος τώρα, όταν μας κέρασε με τσίπουρο στο χαγιάτι του σπιτιού του ο τότε Πρόεδρος της Κοινότητας, εκεί δίπλα στα πλατάνια με τις πολλές βρύσες  στην άκρη του χωριού. Εδώ και λίγα χρόνια το σπίτι, έχει γίνει Ταβέρνα από την Αργυρώ κι έχω πάει κάμποσες φορές.

   Όταν είδα αυτό το βιβλίο, που κατά πως φαίνεται για να γίνει, δουλέψανε με την καρδιά τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αγαπάνε την Βάργιανη και την αγάπη τους την έβαλε πάνω στο χαρτί το Ιστορικό Φωτογραφικό Αρχείο Νεώτερης Ελλάδας, συγκινήθηκα.  Ένοιωσα να γυρνάω χρόνια πίσω, όταν ο μόχθος και η δυσκολία της επιβίωσης, ήτανε τρόπος ζωής για αυτούς  τους εικονιζόμενους στις σελίδες του, ανθρώπους.  Ένοιωσα κι εγώ ότι ήμουνα μέσα σε κάποια φωτογραφία, μιάς και η σχέση μου με το χωριό, δεν ήτανε και από προχθές.  Νάναι καλά όλοι τους όσοι βοηθήσανε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο να γίνει ετούτο το ''Ευαγγέλιο'' της Βάργιανης.   Να ευχαριστήσω δε κι εσένα κύριε Θύμιοπου μούκανες την τιμή να μου δώσεις κι εμένα ένα απ' τα λιγοστά βιβλία που είχες....''