Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Σήμερα Παρασκευή, 19 Απριλίου, η Εκκλησία γιορτάζει τον Ακάθιστο ύμνο......

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

BLACK... ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Σεπτέμβρης, κι όλοι ξεκινάμε με μια διάθεση αναδόμησης από την καλοκαιρινή ραστώνη, δημιουργίας προς το χειμώνα που σιγά-σιγά αρχίζει να προβάλλει στον ορίζοντα. Και βλέπεις κινητικότητα και κινητοποιήσεις από τα όργανα που το καλοκαίρι ήταν σε λήθαργο, κι ένα ηφαίστειο οργής από τους συμπολίτες μας να διεκδικήσουν τα χαμένα κεκτημένα των τελευταίων τριών ετών ή και πάλι να σταματήσει ο κατήφορος ...
της απομύζησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και κει που το παλλαϊκό κίνημα συντονίζεται και συνεννοείται και κατεβαίνει σύσσωμο στους δρόμους, διακρίνεις μια αχτίδα ότι ΝΑΙ μπορεί, αν το θέλουν όλοι μαζί, να σταματήσει ο κατήφορος της κοινωνίας μας σε βιοτικό, πολιτικό, πολιτισμικό, ανθρωπιστικό επίπεδο, τρως μια μπούφλα κι όλα σμπαράλια.
00:15. Παναγή Τσαλδάρη, Κερατσίνι. Η Δημιουργία σφαγιάζεται. Όλο το «ενδιαφέρον» στρέφεται στο δολοφόνο και στο τι αυτός εκπροσωπεί. Σε πλημμυρίζουν τα ΜΜΕ και το ιντερνέτ και τα social media με πληροφορίες, και η αχτίδα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. BLACK.
Κυριακή απόγευμα, την προηγούμενη – μην πας μακριά, μια προσπάθεια της Λυρικής Σκηνής για εξωστρέφεια αλλά και με έναν πιο άμεσο τρόπο να δούμε εμείς, που δεν έχουμε τολμήσει μέχρι τώρα να πατήσουμε το κατώφλι της –θες από αδράνεια, θες από φόβο, θες από άγνοια–, το υπέροχο έργο της. Τιμώντας την Μαρία Κάλλας, πλήθος κόσμου ακλούθησαν τους σολίστ που ερμήνευσαν αποσπάσματα από γνωστές όπερες, όπως Τραβιάτα, Μποέμ, Τόσκα, Μαντάμα Μπαττερφλάι, Μάκμπεθ, Ριγολέττος, ο κουρέας της Σεβίλλης, Τροβατόρε, ο σικελικός εσπερινός κ.α. Εξαίσιο. Αλλά ακόμα πιο... υπέροχο, το με πόσο πάθος το πλήθος ακολούθησε τον περίπατο, που ξεκίνησε από το μουσείο της Ακρόπολης και κατέληξε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, και η ευλάβεια και ο σεβασμός προς τους καλλιτέχνες. Ένα πλήθος γεμάτο όρεξη γι’ αυτή την τόσο όμορφη «τροφή» που πρόσφερε η Λυρική.
Γδύνεται μετά από πολλά χρονιά προσμονής. Πέφτουν οι χιτώνες του και οι σκαλωσιές, και το παλιό κτίριο του Φιξ φορά το μοντέρνο του κουστούμι. Οσονούπω θα ανοίξει τις πόρτες του, με τις συλλογές του, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η Συγγρού, από δρόμος που ήταν –πιο πολύ– γνωστός για της ιδιάζουσες παρουσίες στον παράδρομο της και τα νυχτερινά κέντρα της, αποκτά ένα πιο σύνθετο χαρακτήρα, μιας και μέσα σε λίγα χρόνια έχει γίνει ο δρόμος των τεχνών και της δημιουργίας (βλ. Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Ίδρυμα Σ. Νιάρχος κ.α.).
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα, και δη η Αθήνα –παρ’ όλη την κατήφεια και τις δυσχερείς καταστάσεις που όλοι βιώνουμε–, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ!!! Αισιοδοξία!
Fabrica de vino. Θέλοντας να συμβάλει σ’ όλο αυτό το κλίμα της δημιουργίας που συντελείται «γυροβολιά» μας, και σε συνεργασία με τους παραγωγούς μας, δημιουργήσαμε μια λίστα οίνων, που μπορείτε να δοκιμάσετε στο ποτήρι, άνευ προηγουμένου. Πενήντα τρεις παραγωγοί, άλλοι με ένα και άλλοι με περισσότερα ποτήρια, συμμετέχουν στη λίστα, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα μοναδικό. Κρασιά απ’ όλη την Ελλάδα, από κάθε γωνιά, γηγενείς ποικιλίες , Μαλαγουζιές από όλα τα μήκη και πλάτη του Ελλαδικού χώρου. Sauvignon blanc, Chardonnay, φρέσκα αλλά και με βαρέλι. Traminer από την Ήπειρο αλλά και Gewurtztraminer από την Σιάτιστα, Riesling, Ντεμπίνα, Αυγουστιάτης, Μalvazia Aromatica, Κυδωνίτσα, Semillon, Ασύρτικο, Μοσχάτο Αλεξανδρείας, Ξυνόμαυρο, Ροδίτης, Σαββατιανό... όλα μαζί κάνουν ένα χαρμάνι, και με την βοήθεια του sommelier μας Πάνου Κυπριώτη δημιουργήσαμε τη «Λίστα κρασιών στο ποτήρι χειμώνας 2013-2014». Και βέβαια η ανανέωση δεν σταμάτα εδώ. Στη λίστα κρασιών του Fabrica θα προστεθούν και άλλες ετικέτες κρασιών, που αισίως θα φτάσουν τις εξακόσιες, από μικρά οινοποιεία απ’ όλη την Ελλάδα. Ο σεφ Δημήτρης Γεροσταθόπουλος ανανεώνει το μενού του φαγητού και τα παιδιά που σας εξυπηρετούν δημιούργησαν μια ζεστή γωνιά, ένα έργο cheap art, με τους φελλούς από τα κρασιά που έχουν καταναλωθεί τα δυο χρονιά της λειτουργίας μας.
Ελπίζουμε να μην σας κουράσαμε. Σας προσμένουμε. Καλό χειμώνα να εχουμε.

Fabrica de Vino Team

1 σχόλιο:

  1. ΚΑΛΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ *ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ*ΓΕΝΙΚΑ... ΑΛΛΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ
    *ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ Ο.15*??????
    ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΗΝ ΑΧΤΙΔΑ .ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ.
    ΠΡΟΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
    Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΣ...ΠΟΛΥ ΒΑΡΥΣ ..*ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ*!
    ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ...ΤΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ!!!

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ* ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΣΟΥ?

    Killah P .....


    Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

    Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
    κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.
    Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,
    σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.
    Γι' αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,
    για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.
    Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει
    των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.
    Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν,
    πήρα τ'άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.
    Ήταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές,
    αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.
    Είχε τέρατα με παράξενες στολές
    που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ' στις σκιές,
    Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν' ακολουθήσεις,
    τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.
    Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα
    κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,
    όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,
    θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.

    Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι
    σιγά μην κλάψω.
    Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι
    σιγά μην κλάψω.
    Κι όσοι μ' απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι
    σιγά μη φοβηθώ.
    Να'ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και
    σιγά μη φοβηθώ.

    Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,
    να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,
    μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,
    πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.
    Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά,
    που εκεί πάνω της το φόβο, την ασχήμια
    κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,
    κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια.
    Δε θα δακρύσω μια και δε θα φοβηθώ.
    Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,
    ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ
    κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.
    Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να 'ρθουν
    σ' αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει,
    αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν
    σ' αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.

    ΤΙ ΛΕΣ ???????????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή