Είστε τυχεροί παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή...

Φράσεις που έπαψαν να ακούγονται πλέον στις συζητήσεις μας... Μέχρι πριν τρία χρόνια, τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά.
Σήμερα έχουν εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας.
-Γέμισα την... δεξαμενή πετρέλαιο για όλο τον χειμώνα.

-Που να βρεις τέτοια ώρα ταξί.

-Με πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.

-Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.

-Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.

-Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά. -Σήμερα στην δουλειά μας έδωσαν το ετήσιο μπόνους.

-Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή!

-Βρήκα δουλειά!

-Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο κανάλι!

-Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.

-Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.

-Ευτυχώς στην Αθήνα δεν έχουμε άστεγους, όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

-Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.

-Αν κόψεις λεφτά από τον Έλληνα θα ξεσηκωθεί.

-Κανείς δεν θα το τολμήσει να του περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός.

-Είναι ατίθασος ο Έλληνας. Και υπερήφανος.

-Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.

-Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρείς χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.

-Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).

-Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο) Τι να το κάνω το ποδήλατο;

-Μα δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.

-Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)

-Σου έχω αφήσει λεφτά για να για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.

-Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.

-Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.

-Θα λείψουμε για τριήμερο.

- Ήμουνα σε συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη. Ήταν πολλοί επώνυμοι εκεί. Είδαμε και τον Μανώλη Καψή.

-Χαθήκαμε τι έγινε;

-Έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.

-Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.

-Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;

-Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)

-Σε δύο χρόνια βγαίνω στην σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)

-Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. (Η ειρωνεία εδώ και για την πολλή δουλειά αλλά και για τον αφέντη)

Και... Είστε τυχεροί παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή...

* Mοντάζ "Το Γρέκι"