Γιατί το Πάσχα είναι η πραγματική γιορτή του Έλληνα

Τα Πάθη του Χριστού, η Μεγάλη Εβδομάδα, η Ανάσταση που όλοι περιμένουν. Το Cosmo.gr αναλύει γιατί το Πάσχα φτιάχτηκε για να εορτάζεται βασικά από Έλληνες.

Το καταλαβαίνεις από τότε που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τον κόσμο και να διαχωρίζεις στο μυαλό σου τις γιορτές και τα συμπαρομαρτούντα. Τα Χριστούγεννα είναι μια γλυκιά, πιο ευρωπαϊκή γιορτή (προσωπικά η αγαπημένη μου). Δεν έχουν κάποια κλιμακούμενη κορύφωση, αλλά έχουν τα δικά τους γλυκά -μακάρι να τρώγαμε μελομακάρονα και τον 15Αύγουστο.
Παρ' όλ' αυτά, ο λεγόμενος τζερτζελές, αυτό που ο Έλληνας δεν έχει ικανοποιητικό τρόπο να μεταφράσει/εξηγήσει στους ξένους φίλους του, αυτό βασικά που γίνεται το Πάσχα, απουσιάζει. Το μόνο που μπορεί να σε συναρπάσει πια τα Χριστούγεννα είναι το να χιονίσει. Και ξέρεις πόσο συχνά χιονίζει στην Ελλάδα.
Το Πάσχα, λοιπόν, είναι Η γιορτή του Έλληνα. Γιατί αν ο Έλληνας δεν βγει στην αυλή ή στο δρόμο με ημι-καλοκαιρινή αμφίεση, γυαλί ηλίου και ύφος Ολυμπιονίκη στο ψήσιμο γαρδούμπας δεν τη χαίρεται τη ζωή. Αν η χοληστερίνη δεν περάσει τα φυσιολογικά νούμερα, αν δεν μπει λίγο και ο κίνδυνος στην εξίσωση, δεν έχει πλάκα ρε παιδί μου.
Όλα τα συγχωρούμε ως λαός (βλέπεις ποια κόμματα βρίσκονται στην εξουσία τα τελευταία 30 και βάλε χρόνια), αλλά τη flat γιορτή ποτέ. Θέλουμε τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή στην ΕΤ1, θέλουμε τις τιτάνιες αυγο-κόντρες μας, μας αρέσει το πατροπαράδοτο γύρισμα του αρνιού. Αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα:

Είναι πολύ το φαΐ, παλικ-Άρη

Αρνιά, κατσίκια, μαγειρίτσα από χθες, τσουρέκια με κόκκινο αυγό, κόκκινα, κίτρινα, πράσινα αυγά, κοκορέτσι, κοντοσούβλι, φρυγαδέλια, πατάτες, τζατζίκια, κοκακόλες, μπίρες, λιποθυμίες. Τα ρωμαϊκά συμπόσια και τα τραπεζώματα των Βίκινγκς με τα γουρουνόπουλα σε παράταξη μοιάζουν απλά με starters μπροστά στο παραδοσιακό, ελληνικό, πασχαλιάτικο τραπέζι.

Το λυτρωτικό φαινόμενο όσων (και καλά) νηστεύουν

Ο Έλληνας, φιλότιμος και μαχητικός γαρ, θέλει την αποστολή του. Και εντάξει όσοι πιστεύουν βαθιά και συμπαραστέκονται στο θείο δράμα με τον τρόπο τους. Αυτοί που θυμούνται κάπου στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδας ότι "εντάξει, μωρέ, Μεγάλη Τετάρτη πήγε, ας μην φάω κρέας μέχρι την Κυριακή" (που θα με πάρουν σηκωτό από το τραπέζι), έχουν τόση σχέση με την εκκλησία και την αυθεντική νηστεία όση και ο Μάριο Μπαλοτέλι με τους τρόπους.

Σε περίπτωση που δεν μπούμε από μόνοι μας στο κλίμα, μας βάζει ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.

Τα γράψαμε αν μη τι άλλο.

Αυτό το αναστάσιμο μήνυμα

Γραφικό, ξεγραφικό, όταν η χώρα βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση εδώ και δεν-θυμάμαι-πόσους-μήνες, μια συμβολική ανάσταση -έστω και μέσα από το θρησκευτικό πλαίσιο- είναι ένας έξτρα λόγος να ταυτιστείς με τη γιορτή. Ήδη κλείνω τα αυτιά ενόψει των κατανυκτικών εισαγωγών στα κραταιά κεντρικά δελτία ειδήσεων για "το αναστάσιμο μήνυμα", μπλα μπλα μπλιάχ..

Είμαστε ο μόνος (σοβαρός;) λαός που κάνουμε τζερτζελέ και στις εκκλησίες μας

Κατ' αρχήν, αν πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία έστω οι μισοί από όσους κατακλύζουν τα προαύλια των εκκλησιών κατά τις 23.45 το βράδυ του Μ. Σαββάτου, τότε θα είχαμε 5-6 κόμματα Χριστιανοδημοκρατών στην Ελλάδα εντός Βουλής και 2-3 απ' έξω.
Κατά δεύτερον, ποιος ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ σοβαρός λαός σκάει βαρελότα, δυναμιτάκια, μπόμπες έξω από έναν θρησκευτικό ναό; Σίγουρα πάντως, κανένας σοβαρός λαός δεν θρηνεί νεκρούς εξαιτίας τους το βράδυ της Ανάστασης.

Το Πάσχα μας χαρίζει 3 τριήμερα

Δηλαδή το τριήμερο (ΠΣΚ) της Καθαράς Δευτέρας, το τριήμερο του Πάσχα (ΣΚΔ) και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, 50 μέρες μετά το Πάσχα (ΣΚΔ). Για τον Έλληνα, που το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις γυρίσει από το πρώτο ξενύχτι του χρόνου είναι να δει πότε πέφτουν οι σταθερές και κινητές αργίες του επόμενου έτους, τα 3ήμερα είναι μια μπόνους ανάσα που εκτιμά περισσότερο κι από τον 13ο-14ο μισθό. Ειδικά όπως τον έχουν καταντήσει πλέον...

Το Πάσχα είναι η κατ' εξοχήν γιορτή και του Πέτρου Γαϊτάνου

Αυτό. Άλλο τίποτα.

Ή μήπως αυτό;

Όχι έ;
Πηγή : http://www.cosmo.gr