Θρύλος της τοπικής "καλαμπουρολογίας", με ειδικότητα στα βραδινά σόου... δίπλα στο καλαμπόκι ή τις "καντήλες". Όχι, δεν ήταν παραμυθάς, ήταν παραμυθατζής. Και πολύ το καμάρωνε.....
Όποτε οι Σουβαλιώτες μαζεύονταν τα βράδια για τις καθιερωμένες "χειρωνακτικές συνεστιάσεις" – άλλοι ξεφλούδιζαν καλαμπόκια, άλλοι ξεκαντήλιαζαν το βαμβάκι – ο μπάρμπας ήταν πάντα ο τιμώμενος καλεσμένος. Όχι γιατί βοηθούσε· ούτε για το κρασί. Αλλά γιατί έφερνε μαζί του τις ανεκδιήγητες ιστορίες του, με το γνωστό του γέλιο έπαιρνε τη ρουτίνα και την έκανε πανηγύρι.
Και μέσα σ' όλα, να σου και οι Ρομά – οι «γύφτοι» της εποχής, έτσι τους έλεγαν τότε χωρίς καμία πολιτική ορθότητα. Είχαν στρατοπεδεύσει στο γήπεδο, στο σημερινό Γυμνάσιο, και κάθε βράδυ γλεντούσαν σαν να μην υπήρχε αυγή.
Κανείς δεν κοιμόταν.
Ούτε καν ο Μπάρμπα Θανάσης, που είχε και τα πρόβατα να ξυπνήσει από τα χαράματα.
Η κατάσταση είχε φτάσει στο "ή εγώ ή αυτοί". Και κάπου εκεί... έσκασε η ιδέα.
Ο μπάρμπας, λοιπόν, παίρνει μια νταμιτζάνα με κρασί – γιατί χωρίς "δωράκι" δουλειά δε γίνεται – και πάει επίσκεψη στους κουμπάρους. Τους βρίσκει, τους φιλεύει, τους αγκαλιάζει, τους λέει και το παραμύθι του:
«Καλώς ήρθατε, κουμπάροι! Εδώ θα το ευχαριστηθείτε. Κάθε βράδυ πανηγύρι. Ψητά, κρασιά, χαρές, γλέντια! Εγώ πρώτος-πρώτος. Μόνο να προσέχετε λίγο… γιατί λένε πως ο Γέρο-Θύμιος πέθανε προχτές. Ήταν, λέει, διαόλι όταν ζούσε, και τώρα... σηκώνεται και περπατάει. Φήμες, λέω εγώ! Αλλά σας το λέω, μην τρομάξετε άμα δείτε τίποτα περίεργο…»
Ατάραχος ο μπάρμπας, τους εύχεται καληνύχτα. Αλλά το μυαλό του δουλεύει ήδη…
Το επόμενο βράδυ, με φεγγάρι να λείπει και μαυρίλα να βασιλεύει, παίρνει ένα κάτασπρο σεντόνι – από εκείνα τα τρομακτικά που μυρίζουν ναφθαλίνη και μυστήριο – και πάει απέναντι στο νεκροταφείο. Ανάβει φωτιά ρίχνει το σεντόνι επάνω του, και αρχίζει να βγάζει ήχους… που ούτε σε θρίλερ του '80 δεν θα τολμούσαν.
Το αποτέλεσμα; Το πρωί, η κατασκήνωση ήταν άδεια. Μόνο κάτι τριχιές για τα μουλάρια είχαν μείνει πίσω – πιθανότατα τις ξέχασαν από την ταραχή.
Ο μπάρμπας, όπως κάθε πρωί, πήγε στα πρόβατά του. Αλλά τώρα μπορούσε επιτέλους να κοιμηθεί το βράδυ.
Όσο για τους κουμπάρους;
Ε, τους ξαναείδε μετά από… κάτι χρόνια. Μεσημέρι. Και μεσημέρι ξαναέφυγαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων του Πολύδροσος Παρνασσού.
Διατηρήστε τα σχόλιά σας ευγενικά, πολιτισμένα και ουσιώδη. Σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο ή προσβολές θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε, διαβάστε την Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων πριν σχολιάσετε. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.