Το πέμπτο πλέον βιβλίο του κυκλοφορεί και θα παρουσιάσει αύριο Σάββατο στην Αμφίκλεια ο καλός Μπραλιώτης συμπατριώτης μας Νίκος Τσίτσας

 Δυό λόγια από καρδιάς για το έργο του, για τον άνθρωπο, τον συγγραφέα, τον συμπατριώτη.

Γράφει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Το πέμπτο πλέον βιβλίο του κυκλοφορεί και θα παρουσιάσει αύριο Σάββατο  στην Αμφίκλεια ο καλός  Μπραλιώτης  συμπατριώτης μας Νίκος Τσίτσας. Επέλεξε το Δαδί, ως κεντροβαρές σημείο της ευρύτερης περιοχής  και γιατί οι ισχυροί δεσμοί του με τον τόπο αυτό  συντηρούνται ακόμα!! ...

Ο Νίκος κάνει πάντοτε αυτό που νοιώθει , που συναισθάνεται, που τον οδηγεί, τον «σπρώχνε»ι η καρδιά και η αντίληψή του. Έτσι κάνει και τώρα.

Γνωστός ο Νίκος σε πολλούς από `μάς και σ` ακόμα περισσότερους απ` την ευρύτερη περιοχή. 

Παιδί απ τον Μπράλο, ορφανεμένος πρόωρα από πατέρα, μόλις στα τέσσερα χρόνια του ήταν δεν ήταν. Και στα δεκατρία του διπλά ορφανός κι από μάνα τότε!! Χρόνια δύσκολα τα κατοπινά, που δοκιμάζονταν οι αντοχές αλλά και οι ικανότητες για την επιβίωση μα και το προχώρημα, μιάς κι ζωή δεν περιμένει. Το δικό του προχώρημα και η συνέχεια, αλλά και της άγουρης στα χρόνια ακόμα τότε οικογένειας όση απόμεινε. Ένας αδελφός και μιά αδελφή όλοι κι όλοι. Σαν μείναν μοναχοί οι τρεις αυτοί, δίχως άλλο πόρο ζωής παρά τον ιδρώτα τού πατέρα είχαν μόνο, που πρόωρα κι αδόκητα τον έχασαν κι αυτόν και μαζί σε λίγο και την αγκαλιά και την στοργή της δόλιας και χαροκαμένης μάνας.  Στον νού και την ψυχή τού Νίκου, πάντα σφηνωμένη η άδικη πρώιμη απώλεια του γονιού, η ορφάνια κι η μόνιμη θλίψη τής μάνας που “έσκαψε” την υγειά της τόσο, μέχρι που την “ξεθεμέλιωσε” κι έτσι έφυγε νωρίς κι αυτή για τους άλλους κόσμους αφήνοντας πίσω μικρά παιδιά κι υποχρεώσεις. Το φορτίο τού αδυσώπητου «πώς και γιατί», μαζί κι ο αγώνας τής επιβίωσης, ήταν βαρύ για τις πλάτες τού νεαρού Νίκου.  Περάσαν όμως κάπως κι αυτά , δύσκολα πολύ μεν αλλά …. ήρθαν μετά και τα καλύτερα χρόνια….  

Ο Νίκος  πρόκοψε, σπούδασε, έκανε δική του όμορφη οικογένεια. Μιά υπέροχη σύζυγο πάντα δίπλα του, την άξια σύντροφό του Κωνσταντινιά, δυό παιδιά -αγόρια προκομμένα κι αυτά σαν τους γονείς τους.

Στην ζωή δεν αναγνωρίζεται πάντα, μάλλον σπανίως, η αξιοσύνη , η εντιμότητα , η επιμέλεια , το πάθος για ανιδιοτελή προσφορά.  Τύχη αγαθή όμως , στον Νίκο συνέβη αυτό. 

Και έγινε και στην ώρα του!!  Στα ώριμα χρόνια του, στο απόγειο των δυνάμεών του σωματικών και πνευματικών. Εκεί που «συνόρευε» η θεριεμένη πιά επιθυμία για προσφορά, με την δοκιμασμένη αξιοσύνη και τις καλοδουλεμένες δυνατότητες του ανδρός. Θέληση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, στον συνάνθρωπο, στην πατρίδα. Κι αξιοσύνη μαζί. 

Στην αρχή πολύτιμος επιτελικός στην Διοίκηση του ΙΚΑ. Ψηλά στην ιεραρχία. Μετά Υποδιοικητής του μεγαλύτερου στη χωρά τότε Ασφαλιστικού Οργανισμού. Κι αργότερα  Διοικητής ενός απ τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία της χώρας το ΜΕΤΑΞΑ.

Απ  όπου κι αν πέρασε ο Νίκος, έκανε δουλειά. Έντιμα και με επάρκεια εργάστηκε. Νοικοκύρεψε, εξυγίανε, οργάνωσε, ωφέλησε, κατέθεσε την ψυχούλα του, άφησε έργο σημαντικό και αναγνωρίσιμο. Είχε το πέρασμα του αποτύπωμα. Στις θέσεις ευθύνης που βρέθηκε δεν ξέχασε τους συμπατριώτες του κι ούτε τους κοντοχωριανούς του αγνόησε. Απλός ο Νίκος, ανθρώπινος, συμπονετικός, εξυπηρετικός για όλους. Κάθε άνθρωπος που ζήτησε την αρωγή του την είχε κατά πως μπόρεσε να την  προσφέρει καλύτερα. Το ίδιο και για όλους εμάς τους κοντινούς του στην καταγωγή.  Ίδρυσε καταστήματα ΙΚΑ στα χωριά μας που μάς διευκόλυναν πολύ τότε. Βοήθησε ανθρώπους να βρουν δουλειά στον Οργανισμό, συνέβαλε να δοθούν λύσεις όπου κι όσο γινόταν και μπορούσε. Διευκόλυνε  καταστάσεις, συνταξιοδοτικά προβλήματα  κι άλλα παρόμοια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πάντα πρόθυμος  και αλληλέγγυος.

Κι αργότερα στο ΜΕΤΑΞΑ σαν βρέθηκε Διοικητής, πάλι μ` ορθάνοικτα αυτιά και μάτια ηταν, με τον καλό και τον παρηγορητικό του λόγο πάντα. Και με θερμή καρδία κοντά στους πονεμένους  και σ` όσους η ζωή τούς επιφύλαξε δυσκολίες και δοκιμασίες. Πολλοί δικοί μας βρήκαν κι είχαν τότε έναν καλό Σαμαρείτη διπλά τους, τον Νικόλα Τσίτσα, μ` ένα χέρι που ακουμπούσε με στοργή κι έγνοια την πλάτη τους, συναισθανόταν τον πόνο και την δυσκολία τους, συμμεριζόταν, ένοιωθε, προσπαθούσε, ήθελε να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε για κάθε άνθρωπο, το ίδιο όπως και για κάθε συμπατριώτη του. 

Και σαν αποστρατεύτηκε επαγγελματικά αφού τα χρόνια πέρασαν, καιρό δεν ξόδεψε σ` ανεμελιές και σε ραστώνη. Χρόνια το μεράκι του, ο δαίμονάς του κι ο κόπος μιάς ζωής απέδωσε  μιά συλλογή τεράστια, εθνολαογραφικού και ιστορικού χαρακτήρα. 

Περίπου 15.000 ξεχωριστά αυθεντικά μικρά και μεγάλα αντικείμενα αντιπροσωπευτικά ιστορικών περιόδων της πατρίδας , ήθελαν να βρουν πλέον την μόνιμη στέγη τους. Να αναδειχθούν, να στολίσουν, να τιμηθούν και να τιμήσουν.

Γνήσιος πατριώτης με φλογερή αγάπη για την γενέτειρα και την περιοχή ολόκληρη  ο Νίκος, αποφάσισε να δωρίσει όλη αυτή την πολύτιμη και μεγάλη συλλογή του στον τόπο του. Και στον Μπράλο βέβαια  πρόσβλεπε, αλλά και στο Δαδί επίσης, αφού εδώ υπήρχαν και περισσότεροι και  καταλληλότεροι χώροι για τούτο το σπουδαίο σύνολο που με τόσο κόπο και μεράκι για πολλά χρόνια ο Νίκος συγκέντρωνε. Δυό φορές έφτασε κοντά στο να γίνει η επιθυμία του … πράξη.  Και τις δυό, η εξέλιξη δεν δικαίωσε την γενναιοδωρία του, την πρωτοβουλία του και το σκοπό του. Ο πλούτος της πολύτιμης συλλογής του, έφυγε τελικά για άλλους τόπους. Για `κεί που μάλλον οι άνθρωποι μπορούν να εκτιμήσουν καλύτερα, να συναισθανθούν, να καλοδεχτούν και να αξιοποιήσουν μιά τέτοια μοναδική και τόσο μεγάλη, πολυθεματική και πολλή ποιοτική  ιστοριολαογραφική συλλογή. Μακάρι να την είχαμε εμείς στον τόπο μας. Δεν βρήκε όμως δυστυχώς χώρο φιλόξενο εδώ. Κι αποδήμησε…..

Αν λέω σήμερα για όλα αυτά αγαπητοι φιλοι, δεν το κάνω για άλλο λόγο παρά για να θυμίσω εν ολίγοις ποιός είναι ο συγγραφέας του βιβλίου που θα παρουσιαστεί το Σάββατο στο Δαδί. Ποιός είναι ο Νίκος Τσίτσας, ένας ξεχωριστός συμπατριώτης, ικανός άνθρωπος, ένας καλός φίλος που ευεργέτησε κατά καιρούς τον τόπο, ένας δημιουργικός άνθρωπος με σπουδαία γραφίδα και διάθεση όχι για μυθοπλασίες, αλλά για βιωματικά γεγονότα με ιστορική θεμελίωση και υπεύθυνη ερευνητική τεκμηρίωση  Με λόγο μεστό, όμορφο και υπεύθυνο μιλά και γράφει πάντοτε ο Νίκος.  Για όσα ξέρει καλά γιατί τα έζησε, τα κατέγραψε στη μνήμη, τα ανασύρει και τα γράφει από καιρό τώρα και στο χαρτί. 

Αυτό ακριβώς κάνει κι σ` αυτό το πέμπτο βιβλίο του. Γιατί επιθυμεί και πασχίζει  τα βίωματά του και οι εμπειρίες του σε καιρούς χαλεπούς, να μεταφερθούν και σε πολλούς περισσότερους και κυριως στους νεωτερους, αυθεντικές, ατόφιες, αληθινές όπως σ` όλα τα γραπτά του αυτόν τον σκοπό υπηρετεί ο Νίκος. Και το κάνει μοναδικά, αφκιασίδωτα, αντικειμενικά κι ανυστερόβουλα.

Δεν έχω διαβάσει ακόμα το νέο βιβλίο του Νίκου. Μια καταγραφή καταστάσεων, ιστοριών και βιωμάτων μιάς μακράς κάπως εποχής  στα χρόνια της κατοχής και της αδελφοκτόνου συνέχειας ως το 50` περίπου. Εποχή που παρήγαγε γεγονότα με εθνική σημασία και αξία ιστορική, κοινωνικοπολιτική και βεβαίως πολύτιμη για το μέλλον σαν ξαναπαρουσιάζονται σήμερα από ανθρώπους όχι μόνο με δεινότητα στην γραφή και την αφήγηση όπως ο Νίκος, αλλά και με αυθεντικότητα και δίχως καμιά σκοπιμότητα ή εμπάθεια. Ένα αληθινό αφήγημα μιάς ιστορικής περιόδου που άφησε πολλές λαβωματιές και βαθειά χνάρια για πολλά χρόνια ακόμα κι ως τα σήμερα, στην πολύπαθη Ελληνική κοινωνία που δοκιμάστηκε σκληρά τα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου. Με χιλιάδες νεκρούς, όσους κανένα άλλο Έθνος πλην Ρωσίας, στα πεδία των μαχών για την υπεράσπισης της πατρίδας και μετά για την απελευθέρωσή της. Κι άλλους διπλάσιους νεκρούς στους δρόμους και παντού αλλού (κυρίως των πόλεων ) από ασιτία , αρρώστιες και δολιότητες. Με τούτες τις ιστορικές αλήθειες που “ακουμπούν” και στην τοπική πραγματικότητα και των χωριών μας της εποχής εκείνης ( αν και ίδια ήταν περίπου σ` όλη σχεδόν την χώρα). Τις αιτίες , τις αφορμές, αλλα και τους αίτιους…. της σκοτεινής εκείνης περιόδου για ότι και όσα συνέβησαν, εξιστορεί με ιστορική αλήθεια ο Νίκος Τσίτσας στο νέο του βιβλίο.

Να τιμήσουμε αγαπητοί φίλοι με την παρουσία μας τον αγαπητό συμπατριώτη μας. Να δώσουμε λίγο απ` τον Σαββατιάτικο χρόνο μας σ` αυτή την ωραία βραδιά της παρουσίασης ενός βιβλίου με ιστορικές καταγραφές και σημαντικά γεγονότα βιωμένα τα περσσότερα απ τον ίδιο τον συγγραφέα κι αυτό έχει εκτιμώ την μεγαλύτερη και ιδιαίτερη αξία ως προς την σημασία και την αξιοπιστία όσων αναφέρονται. 

Και τούτη την φορά, για μιά ακόμα, είμαι βέβαιος πως η γραφή του Νίκου θα αρέσει και θα ενδιαφέρει. 

Ανθρώπους σαν τον Νίκο, που μάς τίμησαν και μάς βοήθησαν αγαπητοί φίλοι συγχωριανοί και συντοπίτες ευρύτερα, ας τους ανταποδώσουμε την τιμή όπως πρέπει και τους αξίζει. 

Κι η παρουσία μας το Σαββατόβραδο εκεί, θα είναι μιά τέτοια ένδειξη και για τον συγγραφέα και για τον άνθρωπο και βεβαίως για το βιβλίο του. Επέλεξε ο ίδιος το Δαδί για την παρουσίαση και για τους λόγους που προαναφέραμε, ας επιλέξουμε κι εμείς να είμαστε παρόντες και τιμητές.

Με  μεγάλη εκτίμηση για τον ΝΙΚΟ ΤΣΙΤΣΑ 

ΘΑΝΑΣΗΣ  ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ