ΔΩΡΕΑ απ` τον Μάιο τού 1987, 25.ΟΟΟ δολαρίων τού Ελληνοαμερικανού Δαδιώτη στην καταγωγή ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ Γ. ΜΙΧΟΥ

 Αναζητούνται επί χρόνια απαντήσεις για την τύχη τού καταπιστεύματος και την αξιοποίησή του κατά τις επιθυμίες τού ΔΩΡΗΤΗ

Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

ΔΩΡΕΑ  απ` τον Μάιο τού 1987, 25.ΟΟΟ δολαρίων τού Ελληνοαμερικανού Δαδιώτη στην καταγωγή ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ Γ. ΜΙΧΟΥ....

Αναζητούνται επί χρόνια απαντήσεις για την τύχη τού καταπιστεύματος και την αξιοποίησή του κατά τις επιθυμίες τού ΔΩΡΗΤΗ. 

Το ίδιο ακριβώς και σήμερα.  

Έχει μήπως κάποιος  γνώση και διάθεση να μάς ενημερώσει σχετικά όπως ασφαλώς και θα έπρεπε ??

**Επειδή είναι ενημερωτικό και πολύ σημαντικό θεωρώ το σημερινό σημείωμα, σάς ΠΑΡΑΚΑΛΩ  πολύ να το ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ κι όχι να το ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΤΕ, όσοι τουλάχιστον  πραγματικά ενδιαφέρεστε για την τύχη των κατά καιρούς δωρηθέντων σε `μάς από φιλάνθρωπους συγχωριανούς μας. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ μά και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας να ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ. 

Εκείνοι με τις πράξεις τους μάς ευεργέτησαν και μας τίμησαν. Εμείς ως οφείλουμε, ανταποδίδουμε με το ενδιαφέρον και την αληθινή έγνοια μας για την ορθή διαχείριση των Δωρεών τους??

  Όσοι με ξέρετε ακόμη και λίγο, γνωρίζετε ίσως, πόση μεγάλη σημασία και αξία δίνω πάντοτε  στην δημόσια απόδοση ευχαριστιών  και ευγνωμοσύνης για κάθε πράξη ( και την παραμικρή) συμπολίτη μας, ή φίλου τού τόπου μας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ευεργέτησε το χωριό μας. Είναι μιά εσωτερική μου ανάγκη την οποία κατά καιρούς εξωτερικεύω, όχι μόνο θεωρώντας την ως προσωπική μου υποχρέωση έναντι αυτών των εξαιρετικών συμπατριωτών μας, αλλά και ως απόδοση διαρκούς τιμής , ανάμνησης και αναγνώρισης εκ μέρους ΟΛΩΝ μας στην ωφελιμότητα  των πράξεών τους. Γιατί νοιώθω, πως η ευγνωμοσύνη πρέπει γιαυτές τις περιπτώσεις  να είναι και καθολική και ομόθυμη. Να είναι συνειδητή, πηγαία κι από καρδιάς δοσμένη ως χρέος τιμής απ` όλους μας. 

Υπάρχουν συμπολίτες μας που αξίζουν απολύτως τούς δημόσιους επαίνους και θεωρώ σοβαρή κι ανεπίτρεπτη παράλειψή μας, να μην γίνεται έτσι.

 

Μας  έδωσαν πολλά, δίχως να μάς ζητήσουν τίποτα. 

Μας θυμήθηκαν ακόμα κι από χιλιάδες  χιλιόμετρα μακριά για να εκδηλώσουν με τον πολυτιμότερο τρόπο την αγάπη και την αιώνια ευγνωμοσύνη τους για τον τόπο που εκεί είδαν το πρώτο φως της ζωής τους. Από αγάπη για την γενέτειρα και τους συμπατριωτές μας. Στην ιερή μνήμη των γονιών τους και των προγόνων τους αφιέρωμα. Από έμπρακτη συμπόνια και ανθρωπιστική αλληλεγγύη για όσους η ζωή τούς επιφύλαξε δυσκολίες κι αναποδιές.

 

Πως λοιπόν αυτές οι έμφορτες συναισθημάτων και γενναιοδωρίας πράξεις τους, να αγνοηθούν και να αφεθούν να σκεπαστούν απ` την βαριά σκιά και την λήθη τού χρόνου που δεν τις σέβεται κι ούτε τις συμμερίζεται, γιατί μάλλον πρώτοι εμείς τις υποτιμήσαμε, ή ίσως ακόμη και τις σβήσαμε εντελώς απ` το μνημονικό μας αρχείο και την συνείδησή μας.  

Μπορεί να είναι κι έτσι.

 Όχι όμως για όλους.  

Και πάντως όχι για `μάς.

 

Προσωπικά  για μένα, όπως λέει -αν θυμάμαι καλά- και η Μάγια Αγγέλου ( επί το Ελληνικότερον το ονοματεπώνυμον! ), «….δεν υπάρχει μεγαλύτερη ‘’αγωνία’’ απ` το να έχεις και να κρατάς μέσα σου ιστορίες ανείπωτες……».  Και μιά τέτοια ανάγκη για να ειπωθεί μιά εν πολλοίς άγνωστη νομίζω  ως τώρα ιστορία, εξυπηρετεί το σημερινό μου σημείωμα.

Σε μιά προσπάθεια να φέρει σε γνώση ΟΛΩΝ σας μιά σημαντική ευεργετική για τον τόπο και τους συγχωριανούς μας πράξη, που ως τώρα και για 37!! ολόκληρα χρόνια, ΔΕΝ  βρήκε την αναγνώριση  ούτε την τιμή που τής πρέπει!! 

Αφήνω για υστερότερα και σε προσφορότερο χρόνο , επισημάνσεις και απόψεις μου  για τις όποιες ευθύνες και σοβαρές παραλείψεις αξιοποίησης τού «αποστάγματος αγάπης» με μια πράξη ΔΩΡΕΑΣ για το χωριό μας, ενός φιλόπατρι Δαδιώτη στον οποίο εκ προθέσεως  θα αναφερθώ εδώ σήμερα.

 

Αφορμή αγαπητοί φίλοι για το σημερινό σημείωμα, μού δόθηκε απ` το χθεσινό Δημοτικό μας Συμβούλιο. Που κάποια εκ των θεμάτων του, αφορούσαν σε Απολογισμούς –Ισολογισμούς  των σημαντικότατων κληροδοτημάτων (από πλευράς αποτίμησης οικονομικής αξίας ) των αείμνηστων : 

α ) Μαρίας Κοντρώση – Σκεπετάρα  

και   β ) Πάνου και Τασούλας  Παλασάτζα.

 

Επειδή κι άλλες φορές όπως ίσως ορισμένοι να θυμόσαστε, έχουμε ασχοληθεί επισταμένως με τα συγκεκριμένα θέματα ζητώντας απ` τις εκάστοτε Δημοτικές μας Αρχές στις οποίες ανήκει και η εν γένει διαχείριση αυτών των κληροδοτημάτων, να μάς ενημερώνουν (ανελλιπώς όπως έχουν άλλωστε υποχρέωση), για την πορεία, την διαχείριση και την δραστηριότητά τους σε πιστή εκτέλεση πάντοτε των επιθυμιών των ευεργετών μας.

Και επειδή αυτό ως τώρα ποτέ βέβαια δεν έχει γίνει!! 

Έρχεται συμπληρωματικά και το σημερινό μας σημείωμα να θέσει δημοσίως ορισμένα ακόμα σοβαρά ερωτήματα προς την σημερινή βέβαια Δημοτική μας Αρχή, μέλη τής οποίας  έχουν  πλέον , άλλοι μεν δεκαετή συνεχή αυτοδιοικητική παρουσία, δραστηριότητα και εμπειρία κι άλλοι δεκαπενταετή κλπ. 

Το επισημαίνουμε αυτό, γιατί προφανώς δεν απευθυνόμαστε σε άπειρους «χθεσινούς» μόλις αιρετούς, αλλά σε ασχολούμενους επί σειρά ετών με τα αυτοδιοικητικά  πράγματα του τόπου μας. 

Κι επομένως όχι άμοιρους ευθυνών.

 

Στο προχθεσινό ΔΣ, διαπίστωσα ότι ΔΕΝ υπήρχε θέμα Απολογισμού – Ισολογισμού και για  το  «Κοινωφελές Κεφάλαιο  Αυτοτελούς  διαχείρισης»  που αφορά στην ΔΩΡΕΑ τού αείμνηστου ΕλληνοΑμερικανού Δαδιώτη  ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ Γεωργίου ΜΙΧΟΥ. 

Και απόρησα για πολλοστή φορά.   

 

Ο  ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ  Γ. ΜΙΧΟΣ, το 1987 ταξιδεύοντας απ` την μακρινή Νέα Υόρκη, έφτασε στο Δαδί με έντονη συναισθηματική επιθυμία και σκοπό ζωής να δωρίσει στη γενέτειρα Αμφίκλεια, σε μνήμη των γονέων του και με πολύ αγάπη για τον τόπο που μεγάλωσε και έζησε ως τα 18του χρόνια, ένα σημαντικό ποσό, που όρισε ο ίδιος για το πώς θα διατίθεται και με ποιόν ακριβώς τρόπο και ποιοί θα το διαχειρίζονται.

Το χρηματικό ποσό που κατέθεσε τότε στην Εθνική Τράπεζα, ήταν της τάξεως των 25.000 δολαρίων  Αμερικής, δηλαδή σε δραχμές τής εποχής εκείνης περί τα 5.000.0000, δεδομένης  τής τότε ισοτιμίας δραχμής –δολαρίου που ήταν στα 200 / 1.  Προφανώς επρόκειτο για ένα αρκετά μεγάλο ποσό για την εποχή. Και δεδομένου ότι ο ΜΑΡΓΑΤΙΤΗΣ ΜΙΧΟΣ ήταν μεσαίας οικονομικής τάξεως , αντιλαμβανόμαστε νομίζω ΟΛΟΙ μας  το μέγεθος της γενναιοδωρίας του!!  

Απ` τους κόπους μιάς ολόκληρης ζωής στην Αμερική και παρά το γεγονός ότι είχε απογόνους αφού εν τω μεταξύ μετά τής Σκωτσέζας συζύγου του είχαν αποκτήσει δύο παιδιά ( γιό και κόρη ), ένα μεγάλο μέρος τού οικονομικού περισσεύματός του, το αφιέρωσε αγαπητικά στην  πατρογονική γή και τους συγχωριανούς του, που μάλιστα ελάχιστους μάλλον απ` αυτούς γνώριζε κιόλας!!

 

Ποσό μεγαλειώδης η πράξη του!!  

Τι μεγαλόψυχη η χειρονομία του!!  

Πόσο άξιος επαίνων ο σκοπός του!!  

Πόσο ευγενική και δοτική η πρόθεσή του και πόσο  τιμητική για τον τόπο μας και τους αείμνηστους γονείς του, που για την μνήμη τους ευεργέτησε το χωριό  που τούς ανάθρεψε κι εκείνους και τον ίδιο ως την πρώτη νιότη του.  

Έφυγε για την Αμερική καθώς προείπαμε σε ηλικία 18 ετών.

 

Ξέρω, πως δεν σάς αρέσουν οι μεγάλες και λεπτομερείς αναφορές στα ζητήματα  που κάθε φορά καταπιάνομαι, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά. Προτιμώνται απ` τους πολλούς τα ολιγόλογα  κείμενα κι ας είναι και ανεπαρκώς κατανοητά, ή με σοβαρή έλλειψη αρκετών ικανών επιχειρημάτων και εξηγήσεων λόγω ίσως της συντομογραφίας .  Αλλά δεν γίνεται παρακαλώ να συντομεύσω εγώ έως ‘’συρρικνώσεως’’  το σημερινό μου σημείωμά. 

Κατανοήστε με. 

Θα αδικούσα έτσι πολύ το ιδιαίτερο αυτό θέμα κι ούτε κανείς σας θα είχε τελικώς σαφή εικόνα  για τον άνθρωπο ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΜΙΧΟ, την ΔΩΡΕΑ και το καταπίστευμά του υπέρ του Δαδιού και των αναγκών κάποιων εμπερίστατων συγχωριανών μας Δαδιωτών, που ενσυναίσθητα, φιλανθρωπικά και με μεγαλείο ψυχής  θέλησε και επέλεξε να τούς συμπαραστέκεται παντοτινά και έμπρακτα με τον τρόπο αυτό στις μεγάλες δυσκολίες που ίσως θα τους προέκυπταν και θα τους δοκίμαζαν στην πορεία της ζωής τους.

 

Το 1987 λοιπόν, φτάνοντας απ` την Αμερική στο Δαδί σε ήδη πολύ προχωρημένη ηλικία (περίπου ήταν 97 ετών, φανταστείτε δηλαδή το μέγα ψυχικό απόθεμα, την ασίγαστη επιθυμία του πού ‘’ατσάλωσε’’ τις αντοχές του στα στερνά του χρόνια  γι` αυτό το ύστατο μακρύ υπερατλαντικό και πολύ κουραστικό για `κείνον  ταξίδι ως την γενέτειρα, προς εκτέλεση τού σκοπού ζωής! ), με έγγραφη πράξη δωρεάς  και συμφωνία  με την τότε Δημοτική Αρχή (ως προκύπτει ) και τους λοιπούς που επέλεξε ως επιτροπή, γνωστοποίησε επισήμως την 17<sup>η</sup>  Μαΐου 1987 την ΔΩΡΕΑ των 25.000 δολαρίων, ορίζοντας αυτοστιγμής και την νομική μορφή τού καταπιστεύματος . Χαρακτηρίζοντάς το ( προφανώς με την νομική συμβουλή τού συγγενή του δικηγόρου Αντώνη Μίχου) ως «Κοινωφελές Κεφάλαιο  Αυτοτελούς  Διαχείρισης» μη υπαγόμενο στην γενική διαχείριση των Δημοτικών οικονομικών, όπως άλλωστε συνήθως και παρομοίως  συμβαίνει κατά τις επιθυμίες πολλών δωρητών. Ωστόσο ακολουθούνται και σ`  αυτές τις περιπτώσεις  πάντοτε τα πρότυπα και τα νόμιμα προβλεπόμενα που καθορίζουν επακριβώς τα περί των «Κεφαλαίων Αυτοτελούς Διαχείρισης».

 

Όρισε δε κατά την επιθυμία του, τετραμελή Επιτροπή απαρτιζόμενη από τους εξής :  

1)  Τον ( τότε) Δήμαρχο Αμφίκλειας.  

2 ) Τον (τότε ) Πρόεδρο τού Δημοτικού  Συμβουλίου Αμφίκλειας.  3)  Έναν Ιερέα ενορίας τής Αμφίκλειας, ο οποίος κάθε χρόνο θα εναλλάσσεται στην θέση αυτή με καθενα απ` τους υπόλοιπους δύο ιερείς εκ των τριών συνολικά  ενοριών του Δαδιού.  

4 )  Τον  Αντώνιο Δ.  Μίχο, ως συγγενικό πρόσωπο τού αείμνηστου Μαργαρίτη και δικηγόρου  στο επάγγελμα.

 

Όριζε επίσης με σαφήνεια και τον τρόπο διαχείρισης και αξιοποίησης των χρημάτων ως εξής : 

Το αρχικό Κεφάλαιο των 25.000 δολαρίων θα παραμένει αιωνίως ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΟ στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και μόνο εκ των τόκων τού κεφαλαίου αυτού θα διατίθενται, με απόφαση τής ως άνω επιτροπής, αναλόγως χρηματικά  ποσά  προς φιλανθρωπία και βοήθεια των εξής περιπτώσεων:

Α ) Βοήθεια σε φτωχή απορφανισθείσα οικογένεια, η οποία ως μόνο πόρο ζωής είχε τον ιδρώτα τού απολεσθέντος.

Β ) Βοήθεια σε φτωχή οικογένεια για την απώλεια ανασφαλίστου οικίας εκ πυρκαγιάς, που δεν προήλθε όμως από σκόπιμη ενέργεια του ιδιοκτήτη.

Γ ) Βοήθεια σε παντελώς απόρους, που έχουν ανάγκη αμέσου νοσηλείας και δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη, ή η κάλυψη αυτή δεν είναι επαρκής για τη θεραπεία τους.

Δ ) Στην περίπτωση που τυχών δεν διατεθεί ολόκληρο το ετήσιο ποσό των τόκων, από το απομένον υπόλοιπο αυτών,  το μισό, θα διατίθεται αποκλειστικά στους  δύο  Συλλόγους  της Αμφίκλειας, ήτοι : 

τον Λαογραφικό –Χορευτικό  Σύλλογο και στον Σύνδεσμο των εν Αθήναις  Αμφικλειωτών,  που θα το μοιράζονται ισομερώς μεταξύ τους.  Το δε απομένον υπόλοιπο  θα κεφαλαιοποιείται.

 

Αντιλαμβάνομαι πως θα πρέπει μάλλον να ‘κλείσω’ εδώ για να μην σάς κουράσω άλλο (συμμαζεύομαι λοιπόν ), αφού όμως πρώτα θα μού επιτρέψετε να διατυπώσω την μεγίστη απορία μου για την τύχη, την έως τώρα λειτουργία και διαχείριση τού συγκεκριμένου «Αυτοτελούς Κεφαλαίου» τής ΔΩΡΕΑΣ  ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ  ΜΙΧΟΥ. 

 Για χρόνια σχεδόν 40 (37) και ειδικότερα τα τελευταία  10 αφού στην σημερινή Δημοτική Αρχή απευθύνομαι, ΔΕΝ έχω ακούσει ούτε δεί ποτέ κάτι γιαυτό. Το παραμικρό!!  

Εύλογα λοιπόν ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ και ΔΙΚΑΩΣ νομίζω ΑΝΑΖΗΤΩ απαντήσεις (όπως ίσως θα συμφωνείτε κι εσείς ), για την ύπαρξη, την διαχείριση και την εν γένει απόδοση τού Κεφαλαίου της Δωρεάς  ΜΙΧΟΥ.

 

Και  επειδή υποπτεύομαι αγαπητοί συμπατριώτες, ότι ελάχιστοι από `σάς γνωρίζετε κάτι σχετικό με την συγκεκριμένη ΔΩΡΕΑ για την οποία σήμερα σας ενημερώνουμε ( κι πολλοι ίσως ποτέ σας ΔΕΝ ξανακούσατε  γιαυτη!! ), θα σάς ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ,  αν νοιώθετε κι εσείς την ίδια ανικανοποίητη ανάγκη για πλήρη και έγκυρη πληροφόρηση.  Και αξιολογείτε την λογική αυτή απαίτησή μας  ως μεγίστη υποχρέωσή όλων μας  έναντι της ευεργεσίας που δεχτηκαμε και μάς επιφύλαξε ο αείμνηστος αυτός συμπατριώτης μας.  

ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕΤΕ, αλλά συνειδητά ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ μαζί μας για την δίκαιη και αυτονόητη απαίτηση ενημέρωσής μας περί της τύχης τής συγκεκριμένης Δωρεάς. Που δυστυχώς ουδείς ως τώρα εκ των παλαιότερων ή και κυρίως των νεότερων τωρινών αιρετών μας (που σε κάθε ευκαιρία δεν παραλείπουν βεβαίως να διαβεβαιώνουν ότι επί των ημερών τους ΟΛΑ έχουν νοικοκυρευτεί, εξυγιανθεί και μπεί σε σειρά τελώντας πλέον υπό διαυγή και αποτελεσματική λειτουργία), ενέταξε στις ηθικές και θεσμικές ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ,  τον  υποχρεωτικό αυτό ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ λειτουργίας, χρήσης και αποτελεσμάτων τού καταπιστεύματος τού  ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΜΙΧΟΥ για το οποίο ενημερώνεστε προφανώς για πρώτη φορά από `μάς σήμερα.

 

Θα ήθελα κατόπιν αυτών, να ρωτήσω καλόπιστα τον καθένα από εσάς που ίσως μού κάνατε την τιμή να διαβάσετε το σημερινό μου σημείωμα και ειλικρινά να μού απαντήσετε :  

ΔΕΝ  ΕΧΩ  ΔΙΚΙΟ αγαπητοί φίλοι  που ζητώ διαχρονικά και επίμονα, αξιώνοντας και εκ μέρους ΟΛΩΝ  σας, επιτέλους υπεύθυνη και  Απολογιστική  ενημέρωση για κάθε  κληροδότημα, ίδρυμα, δωρεά κλπ. 

Που η φιλανθρωπία μαζί και η περίσσια αγάπη για τον πατρογονικό τους τόπο κάποιων ξεχωριστών και αξιομνημόνευτων συγχωριανών μας (κυρίως της διασποράς ). Μάς χάρισαν στην μεγαλοσύνη τους  για να τα διαχειριστούμε εμείς με ευθύνη, εντιμότητα, συμφώνως των επιταγών τους και προς όφελος μόνο εκείνων που η φιλάνθρωπη και αλληλέγγυα διάθεση των δωρητών θέλησε να ‘’απλώσει’’ ευεργετικά το χέρι ως τους λυγισμένους ώμους τους  με ευλογημένη πρόθεση να `λαφρύνει λίγο έστω το βάρος  που η ζωή τους επιφύλαξε!!

Υπολογίζω βασίμως και επισημαίνω, πως στο αρχικό αυτό Κεφάλαιο των 25.000 δολαρίων  συμποσούμενοι και οι ενδεχομένως παντελώς αναξιοποίητοι μέχρι σήμερα τόκοι των περίπου 40 ετών, η σημερινή συνολική αξία του θα ανέρχεται στα 75.000 !!! περίπου δολάρια ( και αναλόγως και του καταθετικού λογαριασμού ίσως και παραπάνω).  Το λέω αυτό εμφατικά, για να ξέρετε ΟΛΟΙ  σας, ότι δεν μιλάμε για ‘’ψίχουλα’’ αλλά για ένα πολύ σοβαρό χρηματικό ποσό,  για την τύχη και την αξιοποίηση του οποίου  ΑΓΝΟΟΥΜΕ τα ΠΑΝΤΑ οι ΠΑΝΤΕΣ !!  

Αν όμως παρ` ελπίδα κάποιος πράγματι κάτι γνωρίζει, παρακαλώ να μάς ενημερώσει κι εμάς. 

Είναι ΗΘΙΚΟ και ΑΝΑΓΚΑΙΟ να γνωρίζουμε ΟΛΟΙ.  

Αυτό άλλωστε αναζητείται.  

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και  ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ  πεπραγμένων!!  

Η συνέχιση τής σιωπής απ όσους συναισθάνονται ευθύνη, είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ και οπωσδήποτε καταδικαστέα. Η τυχών επίσης δική μας αδιαφορία και η άγνοια κατ` επιλογή μας, ασφαλώς κατακριτέα. Γιατί δεν δικαιολογείται, μήτε ‘αξίζει’ στους ευεργέτες μας και στις σπουδαίες κοινωφελείς πράξεις τους μια τέτοια  απαξιωτική και αγνώμων συμπεριφορά.  

 

Θεωρώ  ( τελειώνοντας εδώ για σήμερα και σάς ευχαριστώ για την ‘αντοχή’ σας ), πως  χρωστώ και δυό ακόμα λόγια παραπάνω για τον άνθρωπο ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΜΙΧΟ, ώστε να τον γνωρίσουμε όλοι μας λίγο καλύτερα κατά το δυνατόν. Όπως και μερικές ακόμα λεπτομέρειες  θα επιθυμούσα να προσθέσω  για την σπουδαία και αξιέπαινη χειρονομία του,  πού ευγνωμονούντες εμείς οι Δαδιώτες  επιβάλλεται πάντα να μνημονεύουμε.  Γιαυτό επιτρέψτε μου όπως έχω ήδη την πρόθεση, να επανέλθω στο θέμα αυτό μεθαύριο κιόλας  ( και να μην σάς κουράσω περεταίρω σήμερα), αφού θεωρώ υποχρέωσή μου ως συμπολίτης σας, για όσα λίγα τουλάχιστον εγώ γνωρίζω, να ενημερωθείτε και όλοι εσείς έγκυρα και λεπτομερώς, μιάς και δεν αισιοδοξώ πως - παρά  την υποχρέωσή  τους - πως θα το πράξουν  για εσάς  εκείνοι που θα έπρεπε.

 

Καλό και ευχάριστο διήμερο εύχομαι, ευλογία Αγίου Πνεύματος εις όλους.

Πάντοτε  με υπευθυνότητα …. ΘΑΝΑΣΗΣ  ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.   23/6/2024