Το Σάββατο του Λαζάρου, μνημόνευσαν με την σειρά όλους τους κρεμασμένους. .......Οι βουβές μανάδες με διάχυτη την ηλικία του καημού, μοίραζαν αντίδωρα ζυμωμένα με την απορία των φευγάτων και διάβαζαν αποσπάσματα των τελευταίων επιθυμιών τους.
Κατέβηκαν τότε οι κρεμασμένοι απ τις μουριές και τους πλατάνους, μαζί με τα σχοινιά και τους ρόγχους, κι’ ανεβοκατέβαιναν κατακόρυφα στο καμπαναριό της γκρεμισμένης εκκλησίας, για ν’ αγκαλιάσουν τα σήμαντρα.
Τόσο άδειος ήταν ο Άδης τους από ήχο, που μέθυσαν ξαφνικά.
Κι έκαναν χειρονομίες λεβεντιάς στους δήμιους, τους κρυμμένους στις αποθήκες με τα κλεψίτυπα.
Εξήλθε τότε ο Λάζαρος του μνημείου και τους ακολούθησε, υπακούοντας στο κάλεσμά τους.
Κι ήρθε το Πάσχα πρόωρο κι αψύ, σαν τους καημούς των κρεμασμένων.
Δημήτρης Φαφούτης
«ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ»
Χαρακτικό: Βάσω Κατράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου