ΠΑΛΙΑ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ – Από τον Γιώργο Αθ. Δρίβα

Γιώργος Αθ. Δρίβας

1. Κάποτε, σ’ ένα χωριό που ‘δασκάλευα’, κοντά στο Λιδορίκι , έκανε επίσκεψη ο Δεσπότης. .....

Επειδή όμως ο δρόμος πέρναγε μακριά απ΄το χωριό και μετά είχε χωματόδρομο, ο παππάς του χωριού πήρε το γάιδαρό του και πήγε να ανεβάσει στο χωριό το Δεσπότη. Ο Δεσπότης καβάλα, κι ο παππάς μπροστά πεζός. Συζητώντας στο δρόμο, ρώτησε ο Δεσπότης τον παππά: ‘’πώς πάει το ποίμνιο παππά; ‘’  εννοώντας τους χριστιανούς…  Ο παππάς που σημειωτέον είχε και κοπάδι γίδια για να  βιοπορίζεται, κατάλαβε λάθος, ότι ο Δεσπότης τον ρωτούσε για τα γίδια και απάντησε: Τί να πάει Δέσποτα, απάν’ στο  ‘μαρκάλο’ βρίσκεται το ποίμνιο…

2. Γειτονιά μου στη Σουβάλα, ήταν ο συμπαθής Κώστας Κούσουλας ο επονομαζόμενος και Κωλοβρέχτης  κι η γυναίκα του η Γιωργίτσα.  Είχαν στο σπίτι τους έναν γάτο που τον ονόμαζαν κι αυτόν Κώστα. Κάποτε λοιπόν ο γάτος, κάποιο φάρμακο θα έφαγε και πήγε στην αυλή του σπιτιού και ψόφησε…  Μόλις βγήκε η γυναίκα του μπάρμπα Κώστα έξω, κοιτάει τί να δει;  Ο γάτος φαρδύς πλατύς κάτω, ψόφιος!  Βάζει τις φωνές αλαφιασμένη η Γιωργίτσα, λέγοντας δυνατά: πω πω, τί σ’κάνανε Κωστάκο  μ’, σε σκοτώσανε, και συνεχίζοντας τις φωνές: και τί θα γίνω εγώ χωρίς εσένα Κώστα μ’; Η γειτονιά ακούγοντας τις φωνές, νόμισαν ότι πέθανε ο άντρας της ο Κώστας, και πήγανε να την παρηγορήσουν… Συνάμα ερχόταν από κάτω κι ο άντρας της …. Τί  συμβαίνει , ρώτησε.  Ααα! Ζωντανός είσαι;  είπαν οι γείτονες.  Όλη η ιστορία έγινε για τον γάτο τον ‘Κώστα’ που δεν ήταν ο Κώστας…!

3. Όποιος απ’ τους μεγαλύτερους θυμάται τον μπάρμπα Κώστα τον Σβίγγο, θα θυμάται ότι ήταν ένας ψηλός, όμορφος και γελαστός άντρας της πλατείας…  Είχε το καφενείο του, στη γωνία της πλατείας, όπου αργότερα το πήρε ο Χρήστος Λιάρτης και στη συνέχεια ο ‘Δόκιμος’. Ο  μπάρμπα Κώστας ήταν πλακατζής και τί μας έκανε κάποτε:  Μας μάζεψε τα παιδαρέλια, όλη τη λιανομαρίδα, και μας είπε, ‘’παιδιά θα πάτε έξω απ’ το χωριό και θα πιάσετε τζιτζίκια, βαλακρίδες κι ότι άλλο βρείτε, γιατί το απόγευμα θα ‘ρθει ο έμπορος  να τα αγοράσει, θα πληρωθείτε καλά…!     Εμείς μόλις το ακούσαμε, ευκαιρία ζητούσαμε, ξαμοληθήκαμε και μαζέψαμε ένα σωρό  τζιτζίκια και ακρίδες, εξάλλου τότε όλα τα παλούκια ήταν γεμάτα τζιτζίκια, ‘ τζιτζίρια ‘ τα λέγαμε.

Μια και δυο, το απόγευμα φτάνουμε στην πλατεία, με τα τράστα γεμάτα ‘εμπόρευμα’, βρίσκουμε τον Κώστα Σβίγγο και περιμέναμε να ‘ρθει ο έμπορος.  Ποιος έμπορος,  φυσικά ο μπάρμπα Κώστας μας είχε γελάσει για να  ‘κάνει πλάκα’.   ‘’Παιδιά, μας λέει, δεν θάρθει ο έμπορος, γιατί του’ τυχε μια δουλειά, γι αυτό αμολάτε τα εδώ στην πλατεία’’!

Το τί έγινε μετά..  πανδαιμόνιο σωστό!  Η πλατεία γέμισε τζιτζίρια και βαλακρίδες και οι γάτες έτρωγαν μια βδομάδα.  ‘’Τι ήταν αυτό που μας έκανες, Κώστα’’ έλεγαν αναστατωμένες οι γυναίκες απ’ τα γύρω σπίτια. Ο μπάρμπα Κώστας έσκασε στα γέλια, μαζί κι οι χωριανοί…!