Σουβαλιώτικες Ιστορίες – Ο Χαρβάτος και η Κατέρω

Γράφει ο Γεώργιος Αθ. Δρίβας

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΡΒΑΤΟΣ

Ένας ακόμα παλιός δάσκαλος από τη Σουβάλα ήταν και ο Αθανάσιος Χαρβάτος. Είχε δασκαλέψει σε πολλά γύρω χωριά, Ντερνίτσα, Γλούνιστα, Δαδί κ.α.  ....

Μάλιστα στη Γλούνιστα  ( Δρυμαία ) όπου χρημάτισα κι εγώ δάσκαλος από το 1980 ως το 1986, ξεφυλλίζοντας το Μαθητολόγιο του Σχολείου, είδα την υπογραφή του Χαρβάτου με καλλιγραφικότατα γράμματα. Όλοι οι παλιοί δάσκαλοι, ήταν καλλιγράφοι.

Ο  Χαρβάτος λοιπόν, είχε τη φήμη του μεγάλου φαγά και όχι άδικα. Ήταν και τραχανολόγος (του άρεσαν τα δώρα) και δε χόρταινε με τίποτα…

Τί του σκάρωσαν λοιπόν κάποτε οι πονηροί Ξυλικιώτες;

Ήταν βράδυ στο καφενείο του χωριού, όπου κάθονταν μερικοί θαμώνες, μαζί κι ο Χαρβάτος.

Λέει τότε ένας Ξυλικιώτης τσοπάνης τάχα στο διπλανό του, αλλά λίγο δυνατά ώστε ν’ ακούσει κι ο Χαρβάτος.

·       Αύριο στο μαντρί θα κάνω γιαούρτι, αλλά το τρώει άραγε ο δάσκαλος;

·       Ακούγοντας αυτό ο Χαρβάτος πετιέται και λέει: το ψοφάω το γιαούρτι!

·       Την άλλη μέρα στο μαντρί του τσοπάνη, πρώτος και καλύτερος ο Χαρβάτος…

·       Βάλτε ρε στο δάσκαλο μια τσανάκα γιαούρτι να χορτάσει…

Κάθεται κάτω ο Χαρβάτος και την τρώει ολόκληρη την τσανάκα.Πού νάξερε όμως ο φτωχός ο δάσκαλος, ότι οι Ξυλικιώτες τούχαν βάλει μέσα στο γιαούρτι πυτιά;

Τον έπιασαν τότε το δάσκαλο φοβερά κοψίματα και γυρίζοντας στο χωριό, δεν προλάβαινε στο δρόμο να κατεβάζει τα βρακιά του…

Οι Ξυλικιώτες ξεσπάσανε στα γέλια κι ο δάσκαλος το φύσαγε και δεν κρύωνε…

Ο Χαρβάτος παντρέφτηκε στο Δαδί κι απόχτησε μια κόρη. Ήταν και κυνηγός με άριστα ζαγαράκια. Στο τέλος που σταμάτησε το κυνήγι, πούλησε το δίκανό του στον κουμπάρο μου το Θόδωρο Βελέντζα τον κουρέα. Ήταν ένα ωραίο οπλάκι μπερέτα με κοκκόρια. Μάλιστα το είχα δανειστεί κι εγώ μια μέρα  και σκότωσα ένα λαγό μ’ αυτό στο βαθύρεμα. Αυτό το δίκανο πρέπει να το έχει ακόμα ο Θανάσης ή ο Κώστας Βελέντζας.

        Η ΚΑΤΕΡΩ 

Ήταν κάποτε στη Σουβάλα μια Κατερίνη (επίθετο δε λέμε) που την έλεγαν Κατέρω, πολύ δυναμική γυναίκα. Μπαίνει κάποτε μέσα στην αυλή της ένας γύφτος, κάτι να πουλήσει κι ο αδιάντροπος ζήτησε απ’ την Κατέρω ‘’σφουρλιάγκο’’. Εξοργίζεται τότε η Κατέρω, αρπάζει την καπιστράνα κι αρχίζει τον γύφτο στο ξύλο… πού σε πονεί και πού σε σφάζει… τον κυνηγούσε ως το βουλγαρόρεμα… Άλλη φορά λέγανε, ότι είχε τσακωθεί με τον άντρα της και για να τον εκδικηθεί, του μαγείρεψε πατσά ακαθάριστο…

Στο χωριό μας υπήρχαν πολλές δυναμικές γυναίκες, που επεσκίαζαν τους άντρες τους και ο άντρας έπαιρνε το όνομα της γυναίκας, π.χ. ο Δήμος τς Αγγέλως, ο Γιάννης τς Αρχόντως .