ΑΠ` ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ της περιοχής μας …. ΣΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ

(  Συνέχεια  προηγούμενου  πρόσφατου  σχετικού   άρθρου  ). 

Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Προ  εβδομάδος διατύπωσα μια  γνώμη  για τα ποδοσφαιρικά συμβαίνοντα στο  Δήμο μας.....

αλλά και τριγύρω και παράλληλα αναφέρθηκα εν εκτάσει και σε ένα σωρό άλλες αξιέπαινες και  αξιόλογες δράσεις  που  τις οραματίστηκαν, οργάνωσαν  και  υποστήριξαν  προσωπικά ορισμένοι μερακλήδες «ηρωικοί» συμπατριώτες μας .

Όλες αυτές οι προσπάθειες  έχουν  στο επίκεντρο  κυρίως  τους νεαρούς  βλαστούς  της περιοχής μας .  Τους προσφέρουν  επιλογές και δυνατότητες  άθλησης  καθώς και ευκαιρίες  συμμετοχής  σε αγώνες, κάποτε τοπικού χαρακτήρα, άλλες φορές  υπερτοπικού  βεληνεκούς  και κάποιες άλλες τους δίνουν πολύτιμες ευκαιρίες εμπειριών σε Περιφερειακό ή ακόμη και σε Πανελλαδικό  επίπεδο . 

Γιαυτό  και πιστεύω, πως αυτές όλες οι προσπάθειες αφήνουν  θετικό  αποτύπωμα, άλλοτε περισσότερο αναγνωρίσιμο και ορατό κι άλλοτε λιγότερο.  Μα όλες ανεξαιρέτως αξίζουν σίγουρα  την προσοχή μας ,τη συμπαράστασή μας , τον  έπαινό μας . Οι διοικητικοί παράγοντες και οι άλλοι συμμετέχοντες με οποιοδήποτε τρόπο , αλλά και οι νεαροί  που με την αγωνιστική τους διάθεση και  ικανότητα , μετουσιώνουν σε πράξη όχι μόνο τις στοχεύσεις, τις  ελπίδες  και τα οράματα  των  μεγαλυτέρων , αλλά και τα δικά τους .

 Αγαπητοί  φίλοι . Σ` εκείνο το πρώτο σημείωμα  ( όσοι επιθυμείτε να του ρίξετε μια ματιά  πατήστε εδώ: ( https://polydrososparnassou.blogspot.com/2019/12/blog-post_0.html)  είχα κάνει  λόγο  γι` αυτή τη σημερινή συνέχεια  επί των σχετικών θεμάτων.  Και σπεύδω  πράγματι  να ολοκληρώσω  τις σκέψεις και τις προτάσεις  μου μέσα σε τούτη τη χρονιά , για να μην αφήσω  καθώς λέμε  χρέη και εκκρεμότητες  για την  επερχόμενη.

Πρόσεξα λοιπόν, μεταξύ άλλων, στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου μας για το 2020, ένα ποσό των 540.000ευρω!! περίπου  για επισκευές στα γήπεδα  Βελίτσας  και  Αμφίκλειας.  Ο Δήμος  ως γνωστό έχει 16 κοινότητες  και βέβαια  ποδοσφαιρικό γήπεδο δεν έχουν όλες, έχουν όμως κοντά καμιά δεκαριά, αν δεν κάνω  λάθος. Αρνούμαι  να σκεφτώ  τι ακριβώς θα γίνει  εάν όλες αυτές, ίσως και οι υπόλοιπες, εξ αφορμής της παραπάνω απόφασης, απαιτήσουν  για τα γήπεδά τους  αναλογικά κονδύλια με οποιαδήποτε αιτιολογία! 

Στο παρελθόν  λεγόταν και εφαρμοζόταν το : «κάθε χωριό και γήπεδο κάθε πόλη και στάδιο». Για τα στάδια δεν ξέρω (ευτυχώς που υπήρξαν οι Ολυμπιακοί μάλλον ), αλλά τα γήπεδα πάντως στα χωριά  είχαν προτεραιότητα διαχρονικά και επί όλων των κυβερνήσεων!!  Παιδιά μπορεί βέβαια να μην είχαν και να μην έχουν, γήπεδο όμως είχαν οπωσδήποτε!!  Με την ανοχή μας και το χειροκρότημά μας βεβαίως. Το λέω αυτό, γιατί κάπως έτσι οι πολιτικοί μας ταγοί  της κεντρικής  πολιτικής σκηνής, ιεραρχούσαν ανάγκες , έθεταν προτεραιότητες , υλοποιούσαν έργα . Όχι  με κριτήρια ωφελιμότητας αλλά σκοπιμότητας.  Όπως ακριβώς κι εμείς.

 Ώσπου ήρθε  η  Χρεοκοπία!!!

Είναι  καιρός  πια να αποστρέψουμε το βλέμμα απ` το άρρωστο αυτό παρελθόν μας.  Να το ‘ξεκολλήσουμε’ από `κει.  Να θελήσουμε συνειδητά  να αφήσουμε πίσω τέτοιες  βλακώδεις ασυνάρτητες και καταστροφικές σπάταλες  πρακτικές. Οι αποφάσεις μας  να είναι  προσαρμοσμένες με τις πραγματικές ανάγκες  του κάθε τόπου και οι προτεραιότητες να έχουν γνώμονα μόνο τις αληθινές  και τις επείγουσες  ανάγκες.  Οι σχεδιασμοί και οι δράσεις μας να δίνουν προοπτικές  εκεί  που φαίνεται να υπάρχουν  τέτοιες πιθανότητες  κι όχι εκεί που αυθαίρετα με ευκολία κι ως έτυχε τις ‘τοποθετούμε’ εμείς από μόνοι μας  για να μπορούμε να τις ‘ανακαλύπτουμε’  μετά  ως  ανάγκες!!

Βλέπω  με τρόμο κι αποστροφή να ξανάρχεται αυτό το φαύλο παρελθόν κατά πάνω μας  πάλι, διεκδικώντας να «ξαναστρογγυλοκαθίσει» στο μέλλον.  Το αισθάνομαι. Το βλέπω  κάθε τόσο, σε κυβερνητικές αποφάσεις και τώρα και λίγο πριν. Το βλέπω «σιμά μου» σε τοπικές αποφάσεις του Δήμου που διαμένω . Της Περιφέρειας.  Το βλέπω σχεδόν  παντού. Η δεκαετής κρίση δεν μας φρονίμεψε. Δεν μας δίδαξε σχεδόν τίποτα.  Δεν μάς άλλαξε.  Μένουμε μάλλον πεισματικά ίδιοι, αγκαλιά με το παρελθόν μας, αρνούμαστε να απογαλακτιστούμε, νοιώθουμε ασφαλείς μόνο εκεί.   Είναι  ανάγκη όμως να  δρασκελίσουμε αυτή την «κατάρα» , να την υπερβούμε, να κάνουμε νέα αρχή.

Πριν μια δεκαπενταετία  και κατά τη διάρκεια βέβαια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος,  η  Αμφίκλεια  αναφορικά με το χώρο του αθλητισμού, βελτίωσε κατά πολύ υπάρχουσες υποδομές και δημιούργησε κι άλλες καινούργιες.

 Κλειστό  σύγχρονο  Γυμναστήριο προδιαγραφών και για συλλογικά αθλήματα,  γήπεδο  5χ5  με συνθετικό ανθεκτικό τάπητα κλπ,  ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ, κλειστή μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων  και γυμναστικής δίπλα στο κλειστό στον  χώρο του Γυμνασίου-Λυκείου,  χλοοτάπητα  στο ποδοσφαιρικό γήπεδο, εκσυγχρονισμός  αποδυτηρίων, κατασκευή κερκίδων στο γήπεδο, δημιουργία και σήμανση ορεινών μονοπατιών ( για αθλητισμό ) αλλά και ορειβατικών πεζοπορικών διαδρομών, καθιέρωση ετήσιου ορεινού δρόμου με Πανελλήνια απήχηση σε συμμετοχές, αθλητικές  πίστες  αιωροπτεριστών και εύκολη πρόσβαση σ` αυτές, ποδηλατική πίστα στον Παρνασσό, στέγαση  αθλητικών συλλόγων , ακόμη και γήπεδο Μπιτς βόλεϊ με ιδιωτική πρωτοβουλία!!

Αν κάτι ξεχνώ  ας  με συγχωρέσετε  .

Πολλές  λοιπόν πραγματικά οι προσπάθειες , όλες  αξιόλογες, καλό το αποτέλεσμα  που δίνει επιλογές, εγγράφει  προοπτικές, μας καθιστά ως τοπική κοινότητα  ξεχωριστούς και αξιοπρόσεκτους στον τομέα αυτό.

Στις  τόσες πολλές αυτές  δραστηριότητες  που ανέφερα και εν τω μεταξύ αναπτύχτηκαν με το μεράκι και τον εθελοντισμό κάποιων  συγχωριανών μας και χάριν  βέβαια της ύπαρξης όλων αυτών των υποδομών, προστέθηκε τελευταίως όπως πληροφορούμαι, ενταγμένη στην αθλητική στέγη και την μεγάλη οικογένεια του «Διόνυσου»  και μια ακόμη  που αφορά τον κλασικό αθλητισμό και τα αγωνίσματα στίβου κλπ. Δεν ξέρω πως  ακριβώς πραγματώνεται αυτό, αλλά προφανώς με κάποιο τρόπο θα γίνεται… Πραγματικά ο σύλλογος αυτός είναι υποδειγματικός στις δράσεις του, αντάξιος  αντίστοιχων συλλόγων  πολύ μεγάλων πόλεων !! Πορεύεται, σχεδιάζει, οργανώνει, δρά  κατά τρόπο επαινετό και αξιοζήλευτο.  Αξίζουν δικαίως  συγχαρητήρια όλοι οι φίλοι μας , αφιερωμένοι ‘δουλευτάδες’ των κατά καιρούς  Διοικητικών του Συμβουλίων  και  όσων άλλων  βοηθούν το έργο τους, γιατί  η δουλειά τους  ήταν και  είναι  εξαιρετική και  ξ ε χ ω ρ ι σ τ ή.

Ας είναι όμως. Σκέπτομαι πάντως  με την ευκαιρία της νέας αυτής πολύ ωραίας και σημαντικής δραστηριότητας , αλλά και των προς διάθεση 540.000 ευρώ!!  πόσο ωφέλιμο θα ήταν τώρα, εάν όταν προ ετών που ανακατασκευάζαμε το ποδοσφαιρικό μας γήπεδο,  είχαμε την πρόνοια να αφουγκραστούμε κι εκείνους  που τότε  έλεγαν  πως θα ήταν  προτιμότερο  ο αγωνιστικός  χώρος να μετακινηθεί  κατάτι  νοτιότερα.  Ώστε  ο εναπομείναν περιβάλλων χώρος  να μας επιτρέπει να κατασκευάσουμε έναν υποτυπώδη στίβο, με έστω 3-4 κουλουάρ ( παραπάνω  δεν χρειάζονταν θεωρώ ). Ο στίβος αυτός  ολόγυρα του γηπεδικού  αγωνιστικού χώρου θα είχε μήκος πίστας  μεταξύ 350 και 400μ ( τόσα μέτρα προέκυπταν απ` τον πρόχειρο υπολογισμό μας  για γύρω απ` τα 7 στρέμματα του αγωνιστικού χώρου ) και πλάτος  περίπου 3,5μ και θα ήταν εντός του περιθωρίου των αναγκαίων προδιαγραφών. Ο υπόλοιπος  χώρος θα αξιοποιείτο για ανάλογες σχετικές υποδομές και  ανάγκες .

Ατυχώς  κατά την άποψή μου, δεν κάναμε τότε αυτή την επιλογή.  Λίγο  μετά  μάλιστα κατασκευάσαμε και τις κερκίδες, σε κάθετη διάταξη και κατεύθυνση όσο πλησιέστερα  προς τον αγωνιστικό χώρο , αντί  να το κάνουμε αυτό οριζόντια και κατά μήκος , με δύο τρία ή τέσσερα το πολύ  διαζώματα αλλά σε μεγαλύτερο μάκρος αυτά , ακριβώς για να διασφαλίσουμε την ίδια ή και μεγαλύτερη χωρητικότητα θεατών, ελευθερώνοντας όμως  έτσι  χρήσιμο  προς αξιοποίηση χώρο για δημιουργία στίβου ( δηλ. προς εκεί που είναι σήμερα το πρανές ). 

 Και προφανώς και με τις δυο αυτές επιλογές μας τότε, χάσαμε δυστυχώς άπαξ  δια παντός  την ευκαιρία  να έχουμε  στην  Αμφίκλεια την δυνατότητα να κατασκευαστεί  αντί  μόνο γηπέδου,  ένα ολόκληρο στάδιο!!   Σχετικά μικρό μεν, αλλά με στίβο κλπ. που να επέτρεπε πχ σήμερα τη σωστή ανάπτυξη του τμήματος  κλασικών αθλημάτων  εντός  ενός πλήρους κι ολοκληρωμένου από κάθε άποψη  αθλητικού κέντρου που θα μπορούσε μάλιστα  να καλύπτει ολόκληρη την όμορη ευρύτερη περιοχή και της Φωκίδας και της  Φθιώτιδας στην προοπτική  της ενασχόλησης και ανάπτυξης αγωνισμάτων στίβου.

Το ίδιο ακριβώς κάναμε και με το χώρο του Γυμνασίου – Λυκείου Αμφίκλειας ( και τα ίδια ακριβώς έλεγαν, οι ίδιοι ακριβώς  άνθρωποι και σ` αυτήν  εδώ την περίπτωση ).  Χτίσαμε δηλαδή το κλειστό  Γυμναστήριο  κάθετα ως προς το μήκος  που ήταν και η κατά πολύ μεγαλύτερη πλευρά του όλου χώρου κι όχι οριζόντια δηλ. παράλληλα προς αυτή την πλευρά.  Και έτσι  δεν έμεινε βέβαια  καθόλου χώρος απ` την κάτω, την Ανατολική μεριά , ώστε να μπορεί  να κατασκευαστεί  κάποια στιγμή στίβος περνώντας και γύρω απ` το κλειστό επίσης  με  4-5 κουλουάρ  ( κάτι σαν αυτόν  που υπήρχε εκεί στο παρελθόν και τουλάχιστον πολλοί από `μας  ίσως να τον θυμούνται ).

 Αυτή η επιλογή ήταν βέβαια  ακόμη και από μόνη της  αρκετή  για να κάνει  τη  ζημιά , αλλά ήρθε και η  χωροθέτηση  κάπου εκεί και του 5χ5  πάλι σε κάθετη διάταξη.  Νά  και  το ανασχεδιασμένο γήπεδο μπάσκετ ,  πάρε να `χεις και κάτι πέργκολες, χτιστά καθίσματα , βρύσες  κλπ  στην κάτω μεριά,  φέραμε κι αρκετά μέτρα πιο μέσα και το εξωτερικό τοιχίο τάχα για χρήση  πάρκινγκ , πασπαλίσαμε με πίσσα τελικά κι ολόκληρο το χώρο και κάπως  έτσι  μ` αυτά και με τούτα , μπήκε και σ` αυτή την περίπτωση  οριστική  ταφόπλακα σε κάθε σκέψη ή δυνατότητα  για δημιουργία  στίβου.

Και οι δυο αυτές περιπτώσεις  ήταν  μάλλον ιδανικές θέσεις  για κατασκευή  στίβου και σχετικές δραστηριότητες . Γιατί  θα ήταν ενταγμένες  είτε στη μία είτε στην άλλη θέση,  σε  σχεδόν άρτια αθλητικά συγκροτήματα  με προδιαγραφές  για ατομικά και ομαδικά σπορ και αθλήματα . Θα υπήρχε πάντως  έτσι κι αλλιώς  ένα μικρό στάδιο  στην ευρύτερη περιοχή μας, αξιοποιήσιμο !! ( Γιατί  μαθαίνω πως τώρα κάποιοι γονείς  κι απ` την Αμφίκλεια κι απ` την ευρύτερη περιοχή  πηγαινοφέρνουν στη Λαμία τα παιδιά τους που έχουν τέτοια ενδιαφέροντα ).

Από  τότε  βεβαίως κύλησε πολύς χρόνος . Αναφέρω  όμως  τις περιπτώσεις αυτές  γιατί  τις θεωρώ  χαρακτηριστικές ως χαμένες ευκαιρίες  και  λέω  ταπεινά τη δική  μου εκδοχή με την προσωπική μου οπτική και προσέγγιση , όχι φυσικά για να καταλογίσω ευθύνες σε οποιονδήποτε. Άλλωστε όταν κάτι δεν γίνεται ή δεν πάει  σωστά , μάλλον φταίμε  πολλοί.  Άλλοι γιατί δεν άκουσαν , άλλοι  γιατί αδιαφόρησαν , άλλοι  γιατί δεν κατάλαβαν καθόλου κι άλλοι γιατί δεν μίλησαν πιο δυνατά για να ακουστεί  ίσως η φωνή τους έγκαιρα κι από πολλούς . Το κάνω βεβαίως  μόνο και μόνο  γιατί πιστεύω  ότι οι όποιες αποφάσεις , αν είναι αποτέλεσμα διαλόγου, σύγκλησης  ή και αντιπαράθεσης  καμιά φορά  ιδεών , προτάσεων, επιχειρημάτων  ( όχι ασφαλώς ατέρμονη  αναποτελεσματική διαβούλευση , αλλά μερικών ημερών μόνο  … ) θα  ήταν αρκετά πιθανό να είναι πληρέστερες , ορθολογικότερες και εν τέλει ωφελιμότερες. Και αυτό δεν είναι  δύσκολο να επιτευχτεί. Αρκεί μόνο οι επιφορτισμένοι με την υποχρέωση της άσκησης  διοίκησης και λήψης αποφάσεων , είτε στην αυτοδιοίκηση , είτε  στα συλλογικά όργανα  στους διάφορους φορείς, ακόμη και στις ομάδες πολιτών, να θέλουν να κάνουν  πράξη τη συμμετοχή.  Να θέλουν να ακούσουν πριν αποφασίσουν . Να επιζητούν  τις γνώμες . Να αφουγκράζονται και να καλοδέχονται τους προβληματισμούς . Να ανέχονται κι αυτά ακόμη που δεν τους αρέσουν ή δεν τους ταιριάζουν. 

Αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη θα σηματοδοτούσε την πραγματική αλλαγή στη συμπεριφορά,  στη στάση μας απέναντι στα πράγματα, στον τρόπο σχεδιασμού και λήψης των αποφάσεων, που τόσο πιστεύω  πως έχουμε ανάγκη.  Όχι μόνο ως τοπικές κοινωνίες. Αλλά ασφαλώς  συνολικά ως  Ελληνική κοινωνία, ως  Έθνος.  Και  κυρίως  το πολιτικό μας σύστημα που φαντάζει  αδιόρθωτο , φοβικό  και   τυχοδιωκτικό.  Σκιάχτρο απ` το παρελθόν που αρνείται πεισματικά να κοιτάξει  ίσα στον ορίζοντα  το φως του μέλλοντος .

           Δεν  ξέρω ειλικρινά αγαπητοί φίλοι,  πως γίνεται και κάθε φορά  δεν μου φτάνουν οι λέξεις  για να πω όσα επιθυμώ , μπορεί και οι σελίδες . Συγχωρέστε με.  Δεν  θα τα καταφέρω κι αυτή  τη φορά  όπως καταλαβαίνετε, να ολοκληρώσω τη σκέψη μου γύρω  απ` το θέμα που ανοίξαμε  εδώ και κάτι μέρες τώρα .  Αντιλαμβάνομαι  πως  θα  γινόμουν  κουραστικός εάν συνέχιζα.

Σήμερα δυστυχώς  μπόρεσα ως φαίνεται να ασχοληθώ  μόνο , ή περισσότερο,  με το παρελθόν.   Πρόθεσή μου όμως,  είναι  προτάσεις για το μέλλον . Δεν λησμονώ  βέβαια , αλλά  δεν μένω κι εκεί πίσω. Θέλω  να ξεδιπλώνω τη σκέψη μου , να λέω τη γνώμη μου , φιλοδοξώ να είμαι χρήσιμος  κοιτώντας  προς αυτά που έρχονται.  Και το κάνω κάθε φορά με διακριτικότητα νομίζω,  με ευγένεια πάντα  κι όπως  ταιριάζει στο δημόσιο διάλογο. Επομένως  όσοι διαφωνούν  με τις απόψεις μου ας μην είναι αφοριστικοί και απόλυτοι. Ας φανούν ανεκτικοί. Η πρόθεσή μου είναι αποδεδειγμένα καλή κι ακόμη καλύτερη όταν ο διάλογος συντελείται κόσμια και υπό καθεστώς  επωνυμίας και επιχειρημάτων. Ούτε προσπαθώ να πειθαναγκάσω κανέναν  ΓΙΑ  ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, ούτε αυτή την  «ικανότητα» διαθέτω . Απλά τη γνώμη  μου κάθε φορά καταθέτω, έτσι όπως  μου λέει ο λογισμός μου κι όπως πιστεύω  πως πρέπει  να κάνουμε όλοι. Προσθέτοντας  μόνο κι όχι  αφαιρώντας ή  διαιρώντας . Θεού θέλοντας λοιπόν και τοπικών saite επιτρεπόντων βεβαίως ,  θα συνεχίσουμε με την νέα χρονιά, μπας και τα καταφέρουμε  κάποια στιγμή επιτέλους  να βάλουμε τελεία και παύλα στο συγκεκριμένο ‘αφήγημα’   και να καταπιαστούμε και μ` άλλα σπουδαία και σημαντικά του τόπου μας εφόσον μας «επιτραπεί» .  

Με την ευκαιρία εύχομαι  Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά να έχουμε όλοι μας .  Υγεία , χαρά  και προκοπή στα  σπιτικά σας.

 Σας ευχαριστώ για  την ανάγνωση και το χρόνο σας 

ΘΑΝΑΣΗΣ  ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 28-12-2019