Τας Κυριακάς επέτρεπεν εις τον εαυτόν του την πολυτέλειαν ενός πλουσίου γεύματος. Εσύχναζεν εις την ταβέρναν του Καχριμάνη και εκάθητο πάντοτε μόνος υπό την σκέπην του αμφιλαφούς πλατάνου. ....
Είχεν ήδη αποφασίσει ότι θα παραγγείλει το προσφιλές του γκιουβέτσι και θα το εσυνόδευεν με δυο τρία ποτηράκια γενναίου οίνου από την ξύλινην τσότραν. Η νηστεία της Παρασκευής και η κόπωσις του Σαββάτου, του είχον ανοίξει την όρεξιν. Εφαντάζετο ήδη τον ροδοκοκκινισμένον αμνόν πλέοντα εις την βορβορόχρουν σάλτσαν από κρόμμυα και ευώδες έλαιον.
Το γκαρσόνι, εν μειράκιον αμούστακον ακόμη, τον πλησίασεν κρατών μίαν χάρτινην κόλλαν .
-Αλλάξαμε το μενού κυρ Αλέξανδρε. Δοκιμάστε κάτι από τις καινούριες μας σπεσιαλιτέ.
Εκ περιεργείας περισσότερον, ήρχισε να αναγιγνώσκη τον μακρύν κατάλογον
Σαλάτα από κινόα με μους αμπελόφυλλο και αφρό από γιούζου.
Τσιπς από μελάνι σουπιάς
Μοσχάρι με υφές από σαλσιφί και τρομπέτες
Ριζότο από σιτάρι με κονσομέ καλαμαριού
Αστακός γαρνιρισμένος με τρούφα περγαμόντο και φράουλες.
Δεν ηδυνήθη να προχωρήση έτι περισσότερον. Εσκυψεν την κεφαλήν, εχαμήλωσεν τα όμματα και εσταύρωσεν τας χείρας.
Σ’ αυτή τη στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο εκκλησίας, τον εύρεν το απόγευμα. Νηστικόν, να ονειρεύεται ισχάδας και μεγαλόρραγας σταφίδας. Το λιτοδίαιτον του βίου του δεν του επέτρεψεν εν τέλει τα εδέσματα εξ Εσπερίας.
Από : Χρυσα Κακατσακη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου